Ανεξάρτητα και αυτόνομα από την αλλοπρόσαλλη κυβερνητική πολιτική πρακτική, που θέλει τον πρωθυπουργό και τους μισούς υπουργούς να παρακαλάνε επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα και τους υπόλοιπους υπουργούς με τους υπηρεσιακούς παράγοντες να τις σαμποτάρουν, η οικονομία μετά από οχτώ χρόνια καθίζησης δείχνει σημάδια ανάκαμψης.
Με ατμομηχανή της τον τουρισμό, η χώρα δείχνει επιτέλους να σταθεροποιείται και με δεδομένη την επιθυμία των εταίρων να τελειώνουν με το πρόβλημα Ελλάδα για να ασχοληθούν με το πρόβλημα Ευρώπη, μπορούμε να πούμε ότι πλέον είμαστε σε θέση να σχεδιάσουμε το μέλλον μας. Μοναδική προϋπόθεση η ολοκλήρωση των δύο αξιολογήσεων μέχρι το καλοκαίρι και η επιτυχημένη έξοδος της χώρας στις αγορές. Με τα οικονομικά μέτρα για μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων ήδη ψηφισμένα, το μοναδικό πραγματικό αγκάθι αποτελούν οι τράπεζες.
Και εδώ το θέμα δεν είναι τόσο οικονομικό, όσο ιδεολογικό ή μάλλον καλύτερα ηθικό για τους κυβερνώντες. Αυτό, γιατί η άνοδος τους στην εξουσία εκεί ακριβώς στηρίχθηκε: στις υποσχέσεις για επαναφορά μισθών και συντάξεων στα προ κρίσης επίπεδα και η «σωτηρία» των ακινήτων από τους πλειστηριασμούς. Με την πολιτική κάλυψη τους δημιουργήθηκε το κίνημα δεν πληρώνω, το οποίο με κεντρικό σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» πρακτικά κατάργησε τους πλειστηριασμούς. Τα σαΐνια που κυβερνούν πουλούσαν ανέξοδη αριστεροσύνη, μέχρι που κατάλαβαν πως αν λόγω των κόκκινων δανείων χρειαστούν για τέταρτη φορά ανακεφαλαίωση οι τράπεζες, το αφήγημα για έξοδο από τα μνημόνια καταρρέει…
Οι πλειστηριασμοί είναι ένα εργαλείο εξισορρόπησης στο οποίο αγορά ακινήτων, τράπεζες, επιχειρήσεις και απλοί δανειζόμενοι έβρισκαν μια κάποια λύση στο πρόβλημα τους. Η λαϊκίστικη διακοπή τους απλά στέρησε από όλους το εργαλείο αυτό και χρειάστηκε η επίμονη παρέμβαση των εταίρων για να λειτουργήσει ξανά. Η απώλεια για μεγάλο διάστημα βέβαια δημιούργησε τεράστια προβλήματα με αποτέλεσμα η ελληνική πλευρά να δεσμεύεται για 18.000 πλειστηριασμούς ακινήτων το 2018. Για να αντιληφθούμε το υποκριτικό του πράγματος να θυμίσουμε ότι το 2008 βγήκαν στο σφυρί σχεδόν 59.000 ακίνητα.
Η προσπάθεια του υπουργού Εθνικής Οικονομίας να πείσει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη έναρξης των πλειστηριασμών ήταν… συγκινητική. Όπως και να το κάνεις η προσγείωση τους από τα «δεν πληρώνω» και το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» στην πραγματικότητα είναι ένα κέδρος. Σκηνές με συνταξιούχους που χάνουν το σπίτι τους γιατί μετά τις αλλεπάλληλες μειώσεις των συντάξεων και τη χαριστική βολή της μείωσης του αφορολόγητου δεν μπορούν να πληρώσουν τα δάνεια τους, ελπίζουν πως δεν θα ζήσουν. Όχι πως κόσμος από τα σπίτια του δεν θα βγει, αλλά να είναι στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης τουλάχιστον. Το καλύτερο φυσικά θα είναι να… ξεσηκωθούν εναντίον της (τότε) κυβέρνησης γιατί πετάει φτωχούς ανθρώπους στον δρόμο!