Σχεδόν έξι αιώνες άντεξε η Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου, η μόνιμη κατοικία των αυτοκρατόρων της Κίνας,τους κραδασμούς από δεκάδες πολιτικές δολοπλοκίες, εμφυλίους πολέμους, φωτιές και λεηλασίες. Τώρα όμως αντιμετωπίζει μια άλλου τύπου απειλή:τις κατηγορίες για μια σειρά οικονομικών, αλλά και… ροζ σκανδάλων, που συμβαίνουν πίσω από τα πανύψηλα τείχη τηςκαι δείχνουν ικανά να αμαυρώσουν άπαξ και διά παντός την «ανέγγιχτη» εικόνα της. Οι «κόκκινοι μανδαρίνοι» του κόμματος χρειάζονται, βλέπετε, και αυτοί τη δική τους, υψηλού επιπέδου, κλειστή «λέσχη», ώστε να μπορούν να συναθροίζονται μακριά από τα βλέμματα των κοινών θνητών. Και πού θα έβρισκαν καλύτερη από την αυθεντική!

Το αυτοκρατορικό μοβ χρώμα ξεθωριάζει σιγά-σιγά στους πολύχρωμους τοίχους και στα ακριβά δάπεδα της Απαγορευμένης Πόλης και μετατρέπεται σε ένα βαθύ πράσινο, στην απόχρωση του δολαρίου. Η ηλικίας 591 ετών κατοικία του «άρχοντα των 10.000 ετών» και του «γιου των ουρανών», όπως αποκαλούνταν ο κινέζος αυτοκράτορας, περνά ίσως τη δυσκολότερη φάση της ιστορίας της.

Ο βασικός παρουσιαστής του δελτίου ειδήσεων της Κεντρικής Τηλεόρασης της χώρας Ρούι Τσενγκάνγκ κατηγόρησε ευθέως τους υπευθύνους της Απαγορευμένης Πόλης ότι έχουν μετατρέψει το ιερό για την κινεζική παράδοση σύμπλεγμα κτιρίων σε τόπο διασκέδασης των πλουσίων- έναντι φυσικά αδράς αμοιβής.

«Το Τζιανφουγκόνγκ- ένα από τα συνολικά980 κτίρια του αυτοκρατορικού συμπλέγματος- έχει μετατραπείαπό μια ιδιωτική εταιρεία μάνατζμεντσε ένα πριβέ κλαμπ αποκλειστικά για κινέζους κι αμερικανούς εκατομμυριούχους και εφοπλιστές» τονίζει ο κ. Τσενγκάνγκ, προσθέτοντας ότι «η συμμετοχή στα ιδιωτικά αυτά πάρτι που λαμβάνουν χώρα στην Απαγορευμένη Πόλη προϋποθέτει μια ετήσια συνδρομήτης τάξεως των 100.000 ευρώ!».

Σύμφωνα με το Βήμα, ο έγκριτος δημοσιογράφος προχώρησε σε αυτή τη δημόσια αποκάλυψη όταν ένας από τους εργαζομένους στην Πόλη του εκμυστηρεύτηκε ότι βοήθησε στη διοργάνωση ενός επίσημου δείπνου για λογαριασμό ενός ζάπλουτου αμερικανού επιχειρηματία στο συγκεκριμένο υπερπολυτελές παλάτι. Το γραφείο Δημοσίων Σχέσεων του παλατιού ωστόσο αρνήθηκε κάθε κατηγορία λέγοντας ότι «τα κτίριατης Πόλης- όντως χρησιμοποιούνται για τη φιλοξενία και ψυχαγωγία κάποιων διακεκριμένων επισκεπτών,αλλά σίγουρα ο χώρος δεν διαθέτει ένα κλαμπ αποκλειστικά για τη διασκέδαση ξένων εκατομμυριούχων» , καταλήγοντας ότι «το χρήμα δεν μπορεί να αγοράσει τα πάντα,ειδικά μέσα στον ιερό αυτόν χώρο».

Και δεν είναι μόνον το ότι το 1999 άνοιξε μέσα στον χώρο, για να κλείσει τελικά μετά τη γενική λαϊκή κατακραυγή οκτώ χρόνια μετά, το πρώτο δυτικό μαγαζί- ένα κατάστημα της γνωστής αλυσίδας καφέStarbucks. Είναι και η αποκάλυψη, ότι κάποιοι υπάλληλοι του χώρου χρηματίζονταν συστηματικά από ξεναγούς προκειμένου να παρακάμψουν την ουρά και να βάλουν παράνομα τα (υπεράριθμα) γκρουπ των τουριστών μέσα στην Πόλη.

Οταν «διέρρευσε» ένα ερασιτεχνικό βίντεο που κατέγραφε τη σκηνή της δωροδοκίας, η διοίκηση πρόσφερε στον κάτοχο του βίντεο 10.000

ευρώ (100.000 γουάν) προκειμένου να μη δει το φως της δημοσιότητας. Πριν από λίγο καιρό επίσης, η διοίκηση του Μουσείου του Παλατιού αναγκάστηκε να εκδώσει μια επίσημη ανακοίνωση προκειμένου να διαψεύσει ότι έβγαλε σε δημοπρασία, κάτω από καθεστώς απόλυτης μυστικότητας, πέντε ανυπολόγιστης αξίας καλλιγραφίες της δυναστείας των Σονγκ (960-1279 μ.Χ.), με τα έσοδα να πηγαίνουν φυσικά στις τσέπες των υπευθύνων του Μουσείου.

Το στοιχείο εν τούτοις που αμαύρωσε τη μέχρι πρότινος τέλεια εικόνα της Απαγορευμένης Πόλης είναι η πρωτοφανής ανικανότητα των ιθυνόντων να διαχειριστούν επιτυχώς ακόμη και την πλέον απλή υπόθεση: τις προάλλες, ένας 28χρονος κατάφερε να κλέψει και να βγάλει από τον χώρο, στον οποίο εργαζόταν, επτά πολύ σπάνια έργα τέχνης αξίας 1 εκατ. ευρώ. Ο ελαφροχέρης συνελήφθη δύο ημέρες αργότερα, αλλά η ζημιά που έγινε στη φήμη της Πόλης ήταν ανυπολόγιστη.

Δίπλα σε αυτά μπορεί να προστεθεί και η φαινομενικά αδιανόητη ανικανότητά της να προστατεύσει την ίδια της την πολιτιστική κληρονομιά: πριν από μερικές εβδομάδες μια κινεζική εφημερίδα έδωσε στη δημοσιότητα μια λίστα αντικειμένων που φέρεται να καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας συντήρησής τους. Ανάμεσα στα έργα που υπέστησαν σοβαρές ζημιές είναι ένα τελετουργικό εργαλείο της δυναστείας των Μινγκ, ένας πορσελάνινος δίσκος σερβιρίσματος της δυναστείας των Σονγκ, καθώς και 13 αγάλματα του Βούδα.

24 ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΣΤΑ 980 ΚΤΙΡΙΑ ΤΩΝ 172 ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ

Αυτοκρατορικό μοβ

Η επίσημη κινεζική ονομασία του παλατιού είναι «Ζijin Cheng»,που σε πιστή μετάφραση σημαίνει «Μοβ Απαγορευμένη Πόλη».Το χρώμα έχει να κάνει αφενός μεν με έναν συνδυασμό στοιχείων της κινεζικής αστρολογίας, αφετέρου δε με το γεγονός ότι αποτελεί το «αυτοκρατορικό» χρώμα.

Τείχη απομόνωσης

Το περιτειχισμένο σύμπλεγμα κτιρίων (980 συνολικά) που βρίσκεται στο κέντρο του Πεκίνου καλύπτει έκταση 172 στρεμμάτων.Τα τείχη έχουν 8 μέτρα ύψος και 6 μέτρα πλάτος.Εκεί εργάστηκαν για την κατασκευή 1.000.000 άνθρωποι από το 1406 ως το 1420 και έζησαν 24 αυτοκράτορες δύο δυναστειών, 14 των Μινγκ και 10 των Κινγκ.

Ο τελευταίος αυτοκράτορας

Πεκίνο 1908.Ενα τρίχρονο αγόρι,ο Που Γι, ανέλαβε τον θρόνο και έγινε ο «τελευταίος αυτοκράτορας» της Κίνας.Η ζωή του μεταφέρθηκε στο σινεμά από τον ιταλό σκηνοθέτη Μπερνάρντο Μπερτολούτσι το 1987.

Θάνατος στους εισερχόμενους

Κανένας δεν επιτρεπόταν να εισέλθει ή να εξέλθει χωρίς την άδεια του αυτοκράτορα. Η είσοδος για τους κοινούς θνητούς ήταν απαγορευμένη για πάνω από μισό αιώνα και οι παραβάτες θανατώνονταν με συνοπτικές διαδικασίες.Η Απαγορευμένη Πόλη,κηρύχθηκε το 1987 από την UΝΕSCΟ Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Ασφυκτιούσα πόλη

Πέρυσι,κατά την ημέρα της εθνικής εορτής της 1ης Οκτωβρίου,περίπου 125.000 επισκέπτες στριμώχτηκαν κάτω από τη Μεσημβρινή Πύλη,αριθμός υπερδιπλάσιος του ημερήσιου ανωτάτου ορίου (60.000).Εφέτος με ένα νέο ηλεκτρονικό σύστημα θα σταματά η έκδοση εισιτηρίων όταν ο αριθμός των επισκεπτών φτάνει στη μέγιστη χωρητικότητα του παλατιού.

«Το παλάτι ανήκει σε όλον τον κινεζικό λαό»

«Είναι λογικό να έχει δημιουργηθεί όλος αυτός ο ντόρος σχετικά με τα πάρτι και τις δεξιώσεις στην Απαγορευμένη Πόλη» σημειώνει ο Λι Γινγκσένγκ, καθηγητής Κοινωνικών Επιστημών στο φημισμένο Πανεπιστήμιο Ρενμίν της Κίνας, «ειδικά όταν τόσοι και τόσοι Κινέζοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Κάτι τέτοια νέα αποτελούν αφορμές για τον κόσμο να ξεσηκωθεί». Σύμφωνα με τον κ. Γινγκσένγκ «ο μέσος κινέζος πολίτης νιώθει προσβεβλημένος με την κατάσταση αυτή, αφού η Απαγορευμένη Πόληανήκει σε όλον τον κινεζικό λαό και όχι απλώς σε μερικούς εκλεκτούς που διαθέτουν χρήμα και δύναμη». «Τα υπέρογκα χρήματα που λέγεται ότι δόθηκαν για την πρόσβαση στους χώρους του παλατιού θα έπρεπε να δίνονται για τη συντήρηση και την προστασία του χώρου,ο οποίος τόσο πολύ έχει επιβαρυνθεί από την αδιάκοπη παρουσία τόσων πολλών επισκεπτών» καταλήγει ο κινέζος καθηγητής. Πράγματι, οι τεράστιοι αριθμοί των επισκεπτών είχαν αποτέλεσμα τις τελευταίες δύο δεκαετίες τη ραγδαία φθορά του συγκροτήματος των 720 στρεμμάτων. «Τα υπέροχα δάπεδα στα παλάτια έχουν φθαρεί, ενώ το χρώμα των τοίχων έχει ξεθωριάσει λόγω της έκθεσής τους σε μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που εκπνέεται από τους επισκέπτες» εξηγεί ο διαπρεπής κινέζος ιστορικός Λούο Τσεγουέν.