Την αρχή έκανε ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, ερωτηθείς για το συλλαλητήριο απάντησε «Δεν βλέπω μεγάλη σημασία στο όνομα αν λέγεται Μακεδονία ή όχι. Για το θέμα νομίζω ότι γίνεται θόρυβος περιττός. Εκείνο που έπρεπε να κάνει η Ελλάδα, είναι να μπει μέσα (σ.σ. εννοεί οικονομικά) και τα Σκόπια θα ήταν πραγματικά ελληνικά».
Λίγο αργότερα ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης δήλωσε στο ίδιο μήκος κύματος: «Αν υπήρχε ο τρόπος να ξεπεραστούν οι συνταγματικές πρόνοιες του σκοπιανού κράτους που μιλούν για αλυτρωτισμό, το όνομα δεν έχει σημασία. Εγώ δεν θα είχα αντίρρηση, αν ήθελαν να λέγονται και Βόρεια Ελλάδα» και συνέχισε: «Λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος, την δυνατότητα αλλά και τις προοπτικές της Ελλάδας μέσα από επενδύσεις, να ασκεί επιρροή και να ελέγχει ένα λιλιπούτειο κράτος, γειτονικό, διερωτώμαι γιατί ο καυγάς για ένα όνομα. Είναι το όνομα που έχει σημασία; Ή η ταυτότητα του καθενός;». Κατέληξε λέγοντας πως «γιατί η Ελλάδα να μην τα αξιοποιήσει όλα αυτά και να έχει έναν στενό συνεργάτη; Επειδή θα λέγεται Βόρεια Μακεδονία; Μα φοβόμαστε αν ο Μέγα Αλέξανδρος ήταν ή όχι Έλληνας; Δεχόμαστε να μπούμε στο διάλογο της αμφισβήτησης ενός γεγονότος;».
Το μόνο που δεν μπορείς να αμφισβητήσεις από τους Κύπριους είναι ο πατριωτισμός τους, καθώς πλήρωσαν και πληρώνουν ακόμα, με αίμα και εδάφη τον επεκτατισμό του νταή της περιοχής. Γνωρίζουν από πρώτο χέρι επίσης το κόστος της διαρκούς αναταραχής, τις ευκαιρίες που χάνονται και τις δυνατότητες που η ειρηνική συνύπαρξη προσφέρει. Ρεαλιστές και επιχειρηματικά μυαλά, είναι σε θέση να φανταστούν το μέλλον των σχέσεων ανάμεσα στην Σκοπιανή Δημοκρατία (όπως κι αν ονομάζεται) και στην αντίστοιχη Ελληνική.
Ίσως τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα της πατρίδος είναι η ευκολία μας να διαιρούμαστε, να διχαζόμαστε και να θεωρούμε τον συμβιβασμό απαράδεχτη υποχώρηση. Το πρόβλημα επιδεινώνει και το χαμηλότατο επίπεδο της πολιτικής και της πνευματικής ζωής του τόπου, καθώς οι μεν πολιτικοί ψάχνουν ευκαιρία να διχάσουν για να ψαρέψουν ψήφους, οι δε πνευματικοί ταγοί, κρατικοδίαιτοι στην πλειοψηφία τους διστάζουν να πάνε κόντρα στο εκάστοτε ρεύμα. Την κατάσταση επιδεινώνει το απαράδεκτο τοπίο στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας στα οποία ο λαϊκισμός επικρατεί πλήρως και το νέο ενημερωτικό μέσο, τα κοινωνικά δίκτυα στα οποία δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η φωνή της λογικής δεν έχει τύχη, πως ο παραλογισμός και οι θεωρίες συνωμοσίας επικρατούν απόλυτα.
Το τι τελικά θα γίνει δεν είναι εύκολο να το προβλέψει κάποιος, με βάση όπως τα δεδομένα κυρίως στην γειτονική χώρα μάλλον το πράγμα θα «πνιγεί». Η ελληνική κυβέρνηση ακόμα κι αν συμφωνήσει στο όνομα, θεωρώ πως θα απαιτήσει την αλλαγή του συντάγματος των Σκοπίων, κάτι που με τους υπάρχοντες αριθμούς στην σκοπιανή βουλή δεν περνάει.