Συχνές και μέχρι ένα σημείο κατανοητές, οι έντονες αντιπαραθέσεις για τις κυοφορούμενες αλλαγές στο Ενετικό Λιμανάκι της πολιτείας μας.
Το δημοτικό σύστημα απέτυχε να πείσει τα μέλη του ΚΑΣ για την αναγκαιότητα του περίφημου ξύλινου διαδρόμου που θα μεγάλωνε το πλάτος του λιμανιού, οι αντιπολιτευτικές ομάδες διαμαρτύρονται τόσο για την στρατηγική του εγχειρήματος, όσο και για την τακτική, την ανυπαρξία αντίδρασης όταν διαπιστώθηκε πως ο ξύλινος διάδρομος δεν «περνά» και οι επαγγελματίες της περιοχής νιώθουν έναν ακόμα λόγο να αισθάνονται ευτυχείς που ζουν και δουλεύουν στον τόπο τους…
Η προσπάθεια υπεράσπισης της νομιμότητας (όπως αυτή διαμορφώθηκε από τις αποφάσεις του ΚΑΣ) από τους άρχοντες του δήμου έχει τη λογική της, οι ίδιοι άλλωστε κίνησαν τη διαδικασία, αυτό που ελέγχεται είναι η άτεγκτη στάση και η αίσθηση επιβολής. Κουβέντα στην κουβέντα το ρίξαμε στους χαρακτηρισμούς, ο δήμαρχος θυμήθηκε τις παλιές καλές συνήθειες με τα γενεαλογικά και τελικά, λίγες ημέρες πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου δημιουργείτε στην πολιτεία μας ένα κλίμα θα λέγαμε αρνητικό. Επειδή όσα έγραψα στη στήλη με τίτλο «Ο τόπος έχει ανάγκη, χρειάζεται πρότυπα» (Κ.Ε.3/11/2015) για τις αναφορές στις οικογένειες των πολιτικών αντιπάλων ισχύουν έως κεραίας, αλλά και γιατί όπως καταλαβαίνω κάποιοι πιστεύουν πως ωφελούνται από αυτές, να αναφέρω απλά πως οι επιθέσεις το μόνο που δείχνουν είναι η ανυπαρξία απαντήσεων. Αν πιστεύουν πως δεν έχουν απαντήσεις, τότε εντάξει να το καταλάβω. Επειδή όμως το δημοτικό μας σύστημα απαρτίζεται από αξιόλογους ανθρώπους που σκοπό έχουν την προσφορά στον τόπο, ας αφήσουμε πίσω τις συμπεριφορές αυτές και ας προσπαθήσουμε να συνεννοηθούμε…
Όποιος μπορέσει να διαβάσει κάτω από την «σκόνη» του καυγά διαπιστώνει πως στο μεγαλύτερο μέρος των όσων ενέκρινε το ΚΑΣ οι πάντες συμφωνούν. Οι προσόψεις του κτιρίων του ενετικού λιμανιού πρέπει να καθαριστούν από ότι πρόσθετο (και κακόγουστο) υπάρχει, να βαφούν και να φωτιστούν κατάλληλα ώστε να αναδειχτούν. Το ίδιο θα γίνει και απέναντι, στο κτίριο του Τελωνείου, στον λιμενοβραχίονα και τον φάρο. Με βάση όσα έχουν ακουστεί, με τα παραπάνω δεν διαφωνεί κανένας. Μοναδική διαφωνία παραμένει η μεταφορά του διαδρόμου από την πλευρά των καταστημάτων σε αυτή της θάλασσας.
Εδώ, αν κατάλαβα καλά, ειπώθηκε από τον κ. Αλεφαντινό πως «λόγω του υψηλού κόστους για να μην καθυστερήσει η εφαρμογή των υπολοίπων, το αποσυνδέσαμε, το βγάλαμε για να προχωρήσουν γρήγορα τα υπόλοιπα». Ίσως εδώ βρίσκεται η λύση: Να γίνουν τα υπόλοιπα και η μεταφορά του διαδρόμου να γίνει όταν εγκριθεί ο ξύλινος διάδρομος. Το να απαιτούμε το απόλυτο όταν δεν αλλάζουμε θέση στο περίπτερο που κρύβει τη μισή Loggia δείχνει δογματισμό. Άλλωστε οι αποφάσεις του ΚΑΣ δεν είναι οι πλάκες του Μωυσή…
Ο Κώστας Ν.Πολυχρονάκης/Director of Operations