Τα γεγονότα στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης την περασμένη Κυριακή δεν μπορούν να σβήσουνε εύκολα από τη μνήμη μας και την καθημερινότητά μας. Δεν είναι λίγο πράγμα. Ένας μαινόμενος πρόεδρος ποδοσφαιρικής ομάδας με το πιστόλι στην τσέπη  εφορμά μέσα στο γήπεδο εναντίον εκείνων που θεωρεί ότι βλάπτουν την ομάδα του. Δεν είναι τυχαίος ο πρόεδρος αυτός. Έχει κάποιους φίλους μέσα στην Κυβέρνηση, κυρίως, όμως, είναι ο «εκλεκτός» της Κυβέρνησης. 

Με απλά λόγια είναι ο πολιορκητικός κριός για την άλωση του πιο σημαντικού κομματιού ή μέρους των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Η κρίση για την προσφορότητα και την έκταση της ανήθικης αυτής επέμβασης ανήκει αποκλειστικά στην Κυβέρνηση. Η τελευταία δεν αρνείται τη φιλοδοξία της να καθυποτάξει τα πιο σημαντικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και στην επιλογή της αυτή δεν διστάζει να εντάξει στο στόχο της όλα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, που κατά την εκτίμησή της είχαν σταθεί εμπόδιο στα πιο τυχοδιωκτικά της σχέδια. 

Τί τράβηξε την προσοχή όλων μας απ’ το οπτικό υλικό των επεισοδίων; Σα να ήθελε να επιδείξει το πιστόλι. Και, προφανώς, δεν τον ένοιαζαν οι συνέπειες. Δεν τις υπολόγιζε. Ένιωθε κοντά του τη ζεστή επιδοκιμαστική αναπνοή του πρωθυπουργού της χώρας και της παρέας του. Και ήθελε να τη διατρανώσει. Με πολλούς και παραπλήσιους στόχους. Αυτό, όμως, ξύπνησε, επιτέλους, τις συνειδήσεις. Και κινητοποίησε τη διεθνή και εθνική κοινή γνώμη. Καταιγισμός! Με εντυπωσιακή αδράνεια τόσο των αστυνομικών και άλλων διωκτικών αρχών. Που, το μόνο που πέτυχαν ήταν η επαύξηση του κοινού ενδιαφέροντος και η ύψιστη ενεργοποίηση των δημοκρατικών αντανακλαστικών όλων μας. 

Τι ξέραμε όλοι για τον Ιβάν; Κάτι που δεν έχει σχέση με την ιστορική ομάδα της Θεσσαλονίκης. Με τους πιστούς και φανατικούς οπαδούς της. Κάθε Κυριακή, όταν παίζει ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα, χτυπάει η καρδιά όλης της Θεσσαλονίκης. Όλης της Μακεδονίας. Και αυτή η ένταση του πάθους επιτρέπει και σε ακραία στοιχεία να διεκδικούν, και εκείνα, τον επικίνδυνο ρόλο τους. Όλους αυτούς τους έλεγχε ο Ιβάν. Ο τυχοδιώκτης! 

Απαρνήθηκε την ελληνική ιθαγένεια, για να ανακτήσει τη ρωσική. Έτσι, πολύ δύσκολα μπορούσε να επιστρέψει στη νομική αγκαλιά της Ελλάδας. Και τότε κάποιοι, ένοχοι μπροστά στην ιστορία μας, του δώσανε την ελληνική ταυτότητα. Πάλι. Για τις, δήθεν, υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα!

Τώρα ετοιμάζει πάλι τις βαλίτσες του. Για να επιστρέψει στη Ρωσία. Και στους δύσκολους χειμώνες της. Μας προετοιμάζει γι’ αυτό ακόμα και ο γιός του. Την ώρα που αυτός και ο πατέρας του θα έπρεπε να γονατίσουν μπροστά στην ελληνική έννομη τάξη. Και να ζητήσει αυτός και ο Ιβάν μια μεγάλη συγγνώμη. Για όσα έπραξε ο Ιβάν. Για όσα ιερά και όσια ποδοπάτησε.

Όμως…

Δεν ήταν ο Ιβάν, αυτός που παρέσυρε τη χώρα μας σε παραληρηματικούς τυχοδιωκτισμούς ολόκληρο το 2017 και έβλαψε την οικονομία μας πάνω από 200 δισεκατομμύρια ευρώ.

Δεν ήταν ο Ιβάν, αυτός που κατασκεύασε με κουκουλοφόρους κατηγορίες εναντίον δέκα κορυφαίων πολιτικών προσωπικοτήτων μόνο και μόνο για να κρατήσει την καρέκλα της εξουσίας.

Δεν ήταν ο Ιβάν, αυτός που επέδειξε ασυγχώρητη για δημοκρατικό ηγέτη, παροιμιώδη ανοχή, απέναντι στη διάχυτη βία και ανομία από μασκοφόρους που περιέρχονται απειλητικά όλους τους δημόσιους χώρους. Ακόμα και εκείνους που υπηρετούν κορυφαίους θεσμούς. 
Δεν ήταν ο Ιβάν που επέβαλε στους βουλευτές του να απορρίψουν και να απαγορεύσουν κάθε απόδειξη ή ανταπόδειξη για τους βρόμικους ισχυρισμούς του Αλέξη σε βάρος κορυφαίων αντιπάλων του. Περιμένετε! Αυτοί θα κλείσουν την προανακριτική επιτροπή χωρίς ούτε μια ουσιαστική απόδειξη. Χωρίς ανοικτή εξέταση ούτε ενός κρίσιμου μάρτυρα. 

Δεν ήταν ο Ιβάν αυτός που επέβαλε σε θεσμικούς παράγοντες όλες τις ανομίες, που ευτυχώς ο ελληνικός λαός κατανόησε έγκαιρα. 

Ιβάν είναι ένα συνηθισμένο ρωσικό όνομα. Η αίγλη του οφείλεται στον πρώτο τσάρο του Βασιλείου της Ρωσίας. Η πραγματική ιστορία είναι δεμένη με πολλούς ρωσικούς μύθους. Χαρακτηριστικό είναι το Παραμύθι του αγγειοπλάστη. Ο τσάρος γίνεται φίλος με έναν απλό αγγειοπλάστη, χάρη στο κοινό τους παιχνίδι να λύνουν δύσκολα αινίγματα. Κάποια στιγμή ο Ιβάν, εντυπωσιασμένος από την ευστροφία του φτωχού τεχνίτη, τον προτρέπει: Έλα μαζί μου και τότε θα έλθω κι εγώ μαζί σου. Πράγματι, με τη βοήθεια του τσάρου ο αγγειοπλάστης αναπτύσσει την επιχείρησή του και φτιάχνει κεραμικά για όλη τη Ρωσία. Αργότερα εμφανίζεται ένας παραδοσιακός βογιάρος αριστοκράτης, εχθρός του Ιβάν, που χρωστά πολλά χρήματα στον πάλαι ποτέ φτωχό αγγειοπλάστη φίλο του. Ο Ιβάν τον τιμωρεί για το χρέος του. Και τον αναγκάζει να αποδώσει τον τίτλο ευγενείας στον αγγειοπλάστη. Έτσι φτιάχτηκε η ρωσική παράδοση. Ο Ιβάν είναι o άτεγκτος μα συνάμα συμπονετικός και φωτισμένος ηγεμόνας. Πρόθυμος να προστατεύσει τον απλό λαό από τους τεμπέληδες παρηκμασμένους βογιάρους. Έστω και εάν φθάνει στα άκρα για να το πετύχει.

Αυτή η πλαστή εικόνα του Ιβάν περιγράφεται ανάγλυφα στην πρώτη ταινία της σειράς Ιβάν ο Τρομερός  του Σεργκέι Αϊζενστάιν. Προσπάθησε να δημιουργήσει ιστορικές αναλογίες ανάμεσα στον ήρωα και τον Στάλιν. Ο Ιβάν μετά από εκστρατείς και πολεμικές επιχειρήσεις που δίνει μακριά από τη Μόσχα καλείται να επιστρέψει. Μετά από λαϊκή απαίτηση. Για να πει σύμφωνα με τον σκηνοθέτη «θα κυβερνά πια απολυταρχικά… με τη θέληση του λαού»!

Ιβάν ο Μαινόμενος. Και, μάλλον, «τρομερός». Μάλλον και ο φίλος του. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Και η παρέα τους. Η παραπλανητική ιδεολογική κουκούλα τους δεν κρύβει τίποτα, πια. 

Αντώνης Ν. Βγόντζας

 

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook