Με καταγωγή από το Ουζμπεκιστάν, η Αναστάζια Τρεβότζιν χαρακτηρίστηκε «ανιθαγενής» το 2008, έπειτα από μια δεκαετία παρανομίας στη Γαλλία.  Εως τα 25 χρόνια της, η νεαρή γυναίκα έζησε με ένα πιστοποιητικό γέννησης ως μοναδικό αποδεικτικό της ταυτότητάς της. Σήμερα είναι ανιθαγενής και ήρθε η σειρά των παιδιών της να «ζήσουν σαν να μην υπάρχουν».

Σύμφωνα με άρθρο στην ιστοσελίδα tanea.gr, οι γονείς της, ως μέλη της αντιπολίτευσης, υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν άρον άρον το Ουζμπεκιστάν. Επειτα από μερικούς μήνες στη φυλακή, ο πατέρας της Αναστάζια έφτασε με την οικογένειά του στη Γαλλία. Για να περάσουν λαθραία τα γαλλικά σύνορα, ένα πιστοποιητικό γέννησης ήταν αρκετό. Οσο οι γονείς περίμεναν να ικανοποιηθεί το αίτημά τους για πολιτικό άσυλο, η Αναστάζια είχε φτάσει πια στο Λύκειο.

«Είχα ενσωματωθεί πολύ στη γαλλική κοινωνία, ήμουν μια μικρή Γαλλίδα» θυμάται η νεαρή γυναίκα. Τελείωσε το σχολείο με τη συνενοχή των καθηγητών της. Αλλά δεν πήρε ποτέ το απολυτήριο του σχολείου αφού δεν είχε άδεια παραμονής. «Στα 17 μου χρόνια κατάλαβα ότι εάν και το πιστοποιητικό γέννησής μου αποδεικνύει πως ζω, δεν υπάρχω πραγματικά» εξηγεί η Αναστάζια. Χωρίς να εγκαταλείψει την ελπίδα να σπουδάσει, άρχισε να εργάζεται σε συνθήκες μαύρης εργασίας. «Μαζί με τους γονείς μου, περιμέναμε με την ψυχή στο στόμα να μάθουμε εάν έχουμε διωχθεί αρκετά για να αξίζουμε το δικαίωμα στο άσυλο» θυμάται. Η απάντηση ήταν «όχι». Οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν αναγνώρισαν στους γονείς της Αναστάζια το στάτους των πολιτικών προσφύγων.

Η νεαρή γυναίκα γέννησε τότε ένα κοριτσάκι, την Αλεξάνδρα. «Καθώς δεν μπορούσα να αποδείξω την ταυτότητά μου, οι γιατροί αρνήθηκαν να μου την εμπιστευτούν. Την είδαν να βγαίνει από την κοιλιά μου αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να με αναγνωρίσουν ως μητέρα του!» λέει η Αναστάζια. Οι διοικητικές υπηρεσίες απείλησαν να κρατήσουν το παιδί μέχρι να πιστοποιηθεί η ταυτότητα του ρώσου πατέρα και να γραφεί το όνομά του στο πιστοποιητικό γέννησης.

Όπως και η μητέρα της, η Αλεξάνδρα δεν έχει παρά ένα τέτοιο πιστοποιητικό για να αποδείξει την ταυτότητά της. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. «Δεν μπορεί να γίνει καν Ρωσίδα. Η Ρωσία δεν αναγνωρίζει τον πατέρα της ως Ρώσο αλλά σαν προδότη από τη στιγμή που ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία» δηλώνει η Αναστάζια. «Εως ότου γίνει 18 χρόνων και επωφεληθεί του δικαίου του εδάφους, η κόρη μου δεν θα υπάρχει!». Την ίδια τύχη θα έχει και το παιδί που βρίσκεται τώρα στην κοιλιά της.