Το προφίλ του Τούρκου ηγέτη που διεκδικεί τον απόλυτο έλεγχο της χώρας του με μια μεγάλη νίκη στις εκλογές της 24ης Ιουνίου

Πολλοί γέλασαν, κάποιοι όμως ανατρίχιασαν, ο λόγος για την πρώτην εκλογή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, το 2002 στη θέση του πρωθυπουργού, ως επικεφαλής του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ( το κόμμα με σήμα τη… λάμπα ). Τότε επιβεβαιωνόταν στην Τουρκία ότι εκεί όλα μπορούν να συμβούν.

Ο Ερντογάν ένας ισλαμιστής πολιτικής εξελέγη πρωθυπουργός το 2002, ωστόσο ανέλαβε καθήκοντα λόγω κωλύμματος εκλογιμότητας το 2003 και συνέχισε βρίσκεται στην ίδια θέση μέχρι το 2014, αλλά μέχρι τότε μόνο άγνωστος δεν ήταν στην Τουρκία.

Γνωστός για τις συντηρητικές – ισλαμιστικές του θέσεις, υπέρμαχος των σχέσεων Κράτους – Ισλαμικής θρησκείας ως φοιτητής, έγινε μέλος της αντι-κομμουνιστικής Εθνικής Τουρκικής Φοιτητικής Ένωσης και στη συνέχεια έγινε μέλος του Κόμματος Εθνικής Σωτηρίας. Εντάχθηκε στο Ισλαμιστικό Κόμμα της Ευημερίας, μετά το πραξικόπημα του 1980 ως υποστηρικτής του Ερμπακάν και στη συνέχεια στις 27 Μαρτίου 1994 εκλέχθηκε Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης.

Ενώ ήταν δήμαρχος το κόμμα της Ευημερίας βγήκε εκτός νόμου με απόφαση του τουρκικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, με τον Ερντογάν να αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο με τις πύρρειες ομιλίες του στις διαδηλώσεις του ακολούθησαν. Μία από αυτές μάλιστα τον έστειλε στα κρατητήρια αφού απήγγειλε ένα ποίημα του Τούρκου εθνικιστή ποιητή των αρχών του 20ου αιώνα Ζιγιά Γκιοκάλπ, με το δικαστήριο να κρίνει τη συγκεκριμένη κίνηση ως προτροπή για τέλεση αδικήματος και υποκίνηση σε θρησκευτικό ή φυλετικό μίσος . Τότε εξαναγκάστηκε σε παράιτηση από το δημαρχικό θώκο το 1998 και καταδικάστηκε το 1999 σε δεκάμηνη φυλάκιση, που συνοδεύτηκε από αφαίρεση των πολιτικών του δικαιωμάτων για το συγκεκριμένο διάστημα.

Πρωθυπουργός

Ο Ερντογάν γίνεται ο 57ος πρωθυπουργός της Τουρκίας στις 14 Μαρτίου 2003 και τον Μάιο του 2004, είναι ο πρώτος Τούρκος Πρωθυπουργός που επισκέπτεται την Ελλάδα επίσημα από το 1988 και ο πρώτος που συναντάται με τους μουσουλμάνους της Θράκης από το 1952. Εκείνη την περίοδο ο Ερντογάν εμφανίζεται ως υπέρμαχος των σχέσεων με την Ελλάδα, δήθεν υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν, για τη «λύση» του Κυπριακού και ένας ένθερμος οπαδός της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας. Επί των ημερών του ξεκινούν και οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την ΕΕ, μετά από μισό αιώνα σχεδόν από την κατάθεση του σχετικού αιτήματος της Άγκυρας και χωρίς να έχει λυθεί το Κυπριακό.

Όλοι πιστεύουν ότι αν και ισλαμιστής, ίσως κάτι να αλλάζει στη χώρα. Για να διαψευστούν στην πορεία των γεγονότων…

Ο Ερντογάν με το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης πετυχαίνει μεγάλη νίκη στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν πρόωρα στις 22 Ιουλίου 2007, με ποσοστό 46,54% και 340 έδρες. Το κεμαλικό Ρεμπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα έλαβε τότε μόλις το 20,79%, ποσοστό που χαρακτηρίστηκε ως σαφές μήνυμα των ψηφοφόρων στην ηγεσία του κόμματος.

Ο Ερντογάν ορκίζεται ξανά πρωθυπουργός ωστόσο οι πραγματικές του διαθέσεις αρχίζουν να φαίνονται στις δημοτικές εκλογές του 2009 οι οποίες σημαδεύονται από επεισόδια βίας στις κουρδικές επαρχίες.

Το άνοιγμα στην Ελλάδα και η «συνέπεια» στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας συνεχίονται και το 2010 ο Ερντογάν, με υπουργό Εξωτερικών ακόμα τοων Αχμέτ Νταβούτογλου και 320 Τούρκους επιχειρηματίες κάνει δεύτερη «ιστορική επίσημη επίσκεψη» στην Ελλάδα…

21 συμφωνίες

Τότε υπογράφονται 21 συμφωνίες – μνημόνια συνεργασίας των δύο χωρών και ιδρύεται η Σύνοδος Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδος Τουρκίας όπου θα συμμετέχουν 10 Τούρκοι και 8 Έλληνες υπουργοί. Σε αυτή την περίοδο οι σχέσεις των δύο χωρών δείχνουν να μπαίνουν σε μία νέα εποχή, χαμηλών τόνων και εξαιρετικά ήπιας ρητορικής.

Τρίτη νίκη για τον Ερντογάν το 2011 σε βουλευτικές εκλογές.

Το 2013 ο Ερντογάν έρχεται αντιμέτωπος με το κίνημα του «πάρκου Γκεζί». Διαδηλώσεις που πνίγονται στο αίμα, ξεκινούν με αφορμή την προστασία του συγκεκριμένου πάρκου και αναδεικνύονται σε μία μαζική διαμαρτυρία ενάντια στις ισλαμικές μεταρρυθμίσεις που προωθούσε, τον έλεγχο της οικονομίας, αλλά και την εξωτερική πολιτική που ακολουθούσε ο Ερντογάν, αλλά και των διώξεων και των συγκρούσεων με το στρατό της χώρας. Το πάρκο έχει σαν αποτέλεσμα τουλάχιστον πέντε νεκρούς ενώ χιλιάδες είναι οι τραυματίες.

Και ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση.

Το 2014 ο Ρ. Ερντογάν ξεκινά να υλοποιεί το σχέδιο αλλαγής του συντάγματος με στόχο την υπερσυγκέντρωση εξουσιών. Κερδίζει τις προεδρικές εκλογές με 52% και γίνεται ο πρώτος πρόεδρος που εκλέγεται από το λαό.

Στις 15 Ιουλίου 2016, μερίδα του τουρκικού στρατού οργανώνει πραξικόπημα για την ανατροπή της κυβέρνησης. Το πραξικόπημα αποτυγχάνει, ο Ερντογάν επικρατεί κατηγορεί ως υπαίτιο τον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν και προχωρά στο ξήλωμα του στρατού, διώξεις, δεκάδες χιλιάδες συλλήψεις, εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων (δικαστικών, πανεπιστημιακών, στρατιωτικών, καθηγητών) και ο τρόμος επικρατεί στην Τουρκία. Να σημειωθεί ότι ο Ερντογάν ξεκίνησε την «εκκαθάριση» του στρατού πολύ νωρίτερα με τις δικαστικές διώξεις για τις υποθέσεις «Βαριοπούλα» και «Εργκένεκον», αλλά σε πολύ πιο ήπιους τόνους.

Με το πρξικόπημα η χώρα τίθεται και συνεχίζει να τελεί μέχρι σήμερα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με εκατοντάδες συλλήψεις κάθε μέρα και το Ρ. Ερντογάν να συγκεντρώνει όλο και περισσότερες εξουσίες στο πρόσωπο του, ενώ φιλοδοξεί να είναι ο απόλυτος άρχων της χώρας μετά τις εκλογές της 24ης Ιουνίου.

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook