(Πρόκειται για ομιλία που εκφωνήθηκε στα Θοδωρού σε σχετική εκδήλωση της ΙΛΑΕΚ και των Φίλων του Βυθού, στις 20.5.2018, στο πλαίσιο του επίσημου περιφερειακού γιορτασμού της σχετικής επετείου)
Στέλλα Αλιγιζάκη, φιλόλογος – ιστορικός
Εισαγωγικά
Η κρητική φύση μας καλωσορίζει σε μια ξεχωριστή ιστορική αλλά σπάνια επισκέψιμη βραχονησίδα της στα Θοδωρού. Ο σκοπός της δικής μας επίσκεψης να χαρούμε τη θάλασσα και τον ήλιο, να θαυμάσουμε τη μοναδική χλωρίδα και πανίδα, να απολαύσουμε με όλες τις αισθήσεις μας το χώρο όπου γεννιέται και ενηλικιώνεται η κρητική ψυχή. Εδώ τα φυσικά μνημεία δένονται στους θρύλους με τα μνημεία της ιστορίας και των ανθρώπων οι μνήμες συναντιούνται από διαφορετικές εποχές έτσι που ο χρόνος να μικραίνει εντυπωσιακά, για να χωρέσει στο νου και στην ψυχή των επισκεπτών, αφού οι κάτοικοι σε τέτοιους τόπους είναι πάντα έτοιμοι να κάμουν την ανάγκη ιστορία κι’ ύστερα πάλι, στις μέρες της ηρεμίας και της γαλήνης, να κάμουν την ιστορία σιωπή καλά κρυμμένη στα σπλάχνα της γης και της θάλασσας, στις αναμνήσεις των ανθρώπων τις χιλιάκριβες και στα αισθήματα των δεσμών των συμπολεμιστών τα ιερά.
Απέναντι μας διεξάχθηκε για δέκα ημέρες το έπος του 41. Τις δέκα άγριες ημέρες της Μάχης της Κρήτης , ημέρες πολλαπλάσιες από όσες είχαν χρειαστεί οι Γερμανοί για να καταλάβουν τη Γαλλία, (μόνο που η Κρήτη είναι 8.303 km ενώ η Γαλλία 551.500), οι εκτάσεις που βλέπετε απέναντι «είχαν μετατραπεί σε ένα εκκωφαντικό χάος αυτόματων όπλων, χειροβομβίδων και όλμων που έσκαζαν, κανονιών, που εκπυρσοκροτούσαν.
Οι ουρανοί ήταν γεμάτοι αλεξιπτωτιστές που έπεφταν , στούκας που βομβάρδιζαν , γιούγκερς 52 και ανεμόπτερα με στρατιώτες που ή έκαναν κύκλους στον ουρανό , για να αδειάσουν το φορτίο τους ή έπεφταν φλεγόμενα στα κλαδιά των δέντρων…[…] Ήταν μια μετωπική σύγκρουση των πιο καινούργιων ανθρωποκτόνων μηχανών» , κατά την ομολογία του Πάτρικ Λη Φέρμορ.
Δείτε εδώ το κείμενο της ομιλίας