Σας έχει τύχει να βρεθείτε ποτέ σε ένα απομακρυσμένο σημείο της χώρας μας χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και να χρειάζεστε γιατρό; Τότε ακόμη και ένας σχετικά αθώος πυρετός φαντάζει απειλητικός για τη ζωή! Φανταστείτε λοιπόν πώς θα ήταν να έχετε προσβληθεί από μια δυνητικά θανατηφόρο ασθένεια, και όχι μόνο να μη διαθέτετε προσωρινώς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αλλά να μην έχετε καμία ελπίδα να αποκτήσετε.
Πολύ περισσότερο μάλιστα να ζείτε σε περιοχές που μαστίζονται ακόμη και από έλλειψη νερού! Μη νομίζετε ότι οι παραπάνω συνθήκες είναι αποκύημα φαντασίας. Το εφιαλτικό αυτό σενάριο, που εμείς οι τυχεροί του δυτικού κόσμου επιλέγουμε να ξεχνούμε, αποτελεί την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν κυρίως στην Αφρική. Εκεί, σε περιοχές που οι επιστήμονες αποκαλούν resource limited settings (περιοχές περιορισμένων πηγών), εντοπίζονται και τα περισσότερα κρούσματα της νόσου του AIDS, η οποία προκαλείται από τον ιό HIV και προσβάλλει το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα.
Δεν ξεχνούν όμως όλοι τους άτυχους αυτού του πλανήτη.
Ο κ. Νίκος Χρόνης, ο οποίος εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, αναπτύσσει τεχνολογίες οι οποίες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ακριβώς σε αυτές τις περιοχές, όπου το πλησιέστερο νοσοκομείο μπορεί να απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα από τον ασθενή, ή ακόμη και όταν δεν είναι τόσο απρόσιτο να μη διαθέτει τα απαιτούμενα για την περίθαλψή του.
Ο απόφοιτος του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης συνέχισε τις σπουδές του στη Βιοϊατρική Τεχνολογία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ και στη συνέχεια μελέτησε νευροεπιστήμες στο Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ της Νέα Υόρκης. Με αυτό το διεπιστημονικό υπόβαθρο έγινε μέλος του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν το οποίο σκοπεύει να εγκαταλείψει σε λίγους μήνες για να εργαστεί στο Ιδρυμα Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ) της Κρήτης.
Προικοδοτούμενος με 2 εκατ. ευρώ, ο κ. Χρόνης θα συνεχίσει, όπως δημοσιεύει το tovima.gr, την ανάπτυξη ενός μικροτσίπ, όχι μεγαλύτερου από μια πιστωτική κάρτα, το οποίο θα αξιοποιηθεί για την παρακολούθηση της πορείας των ασθενών με AIDS στην Αφρική. Οπως εξήγησε μιλώντας στο «BΗΜΑScience», «το τσιπ θα είναι μιας χρήσεως. Ο ασθενής θα δίνει μια σταγόνα αίμα η οποία θα τοποθετείται πάνω στο τσιπ και θα αναλύεται. Τα αποτελέσματα θα “διαβάζονται” από μια φορητή μονάδα μεγέθους περίπου μιας θήκης γυαλιών και έτσι ο γιατρός θα μπορεί να γνωρίζει την πορεία της εξέλιξης της νόσου».
Αν διερωτάσθε πώς είναι δυνατόν ένα τσιπ να αντικαθιστά ολόκληρο εργαστήριο, η απάντηση κρύβεται σε τέσσερα γράμματα: ΜEMS. Με τη συντομογραφία αυτή περιγράφονται τα μικροηλεκτρομηχανικά συστήματα (microelectromechanical systems), ένα δυναμικό πεδίο εφαρμογών της μηχανικής που συνδυάζει τη Νανοτεχνολογία και, στην περίπτωση του κ. Χρόνη, τη Μικροοπτική και τη Μικρορευστομηχανική. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι η σταγόνα αίματος των ασθενών θα κυλάει μέσα σε κανάλια «λαξευμένα» στην κάρτα και πως καθένα από τα κύτταρα του αίματος θα παρακολουθείται/καταγράφεται από 10.000 μικροσκόπια τα οποία είναι ενσωματωμένα σε αυτή. Το αξιοσημείωτο μάλιστα είναι ότι το κόστος για τη δημιουργία αυτού του μικροτσίπ δεν είναι υψηλό, καθώς η τεχνολογία που το παράγει είναι τέτοια ώστε «είτε ένα μικροσκόπιο είτε 10.000 να προστεθούν στην κάρτα, το κόστος παραμένει ίδιο», όπως εξήγησε ο έλληνας ερευνητής ο οποίος αισιοδοξεί ότι το ερευνητικό περιβάλλον στο ΙΤΕ θα είναι εξίσου ενδιαφέρον όσο και αυτά της αλλοδαπής.