23 Σεπτεμβρίου, 2011 | 13:28

Κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί και σαν το δίδυμο της επιτυχίας. Ο ένας στην ουσία ακολουθεί τα χνάρια του άλλου και οι φιλοδοξίες είναι για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα. Ο μόλις 14 ετών τενίστας του Ο.Α. Σούδας, Δημήτρης Σκαλιδάκης, και ο προπονητής του, Θανάσης Γκόγκος, ανοίγουν την καρδιά τους στον Λευτέρη Αντωνακάκη και το Flashnews.gr.

Σκαλιδάκης: Ένα αστέρι γεννιέται

Ο Δημήτρης Σκαλιδάκης είναι γεννημένος στις 29 Αυγούστου 1997 και ξεκίνησε το τένις σε ηλικία 7 ετών στον Ο.Α. Χανίων όπου αγωνίστηκε μέχρι το 2010. Τον Οκτώβριο εκείνου του έτους πήρε μεταγραφή στον Όμιλο Αντισφαίρισης Σούδας, όπου σχεδόν άμεσα άρχισε να διακρίνεται.

Τον Φεβρουάριο του 2011 στην Ιταλία και στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα σε ομαδικό επίπεδο κατέλαβε με την εθνική ομάδα την 6η θέση. Τρεις μήνες μετά στη Γαλλία και στο “Summer Cup” πήρε στο ομαδικό την 5η θέση με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Στις 24 Ιουλίου στην Τσεχία ήρθε και η διάκριση σε ατομικό επίπεδο με την είσοδο του στους «32» καλύτερους αθλητές της Ευρώπης. Πρόσφατα ήταν μέλος της εθνικής ομάδας Κ14 που κατέλαβε την 2η θέση στους Βαλκανικούς αγώνες της Αριδαίας, όντας ο μοναδικός αθλητής της Ελλάδας με τρεις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια στο μονό.

Προέρχεσαι από την πρόσφατη συμμετοχή στους Βαλκανικούς αγώνες με την εθνική ομάδα Κ14. Πως βίωσες αυτήν την εμπειρία;

«Ήταν μία πολύ καλή εμπειρία για εμένα. Είναι σπάνια εμπειρία που δεν την συναντάει ο καθένας. Όλη η ομάδα παίξαμε πολύ καλά και γι’ αυτό πήραμε και την δεύτερη θέση. Είναι μεγάλη τιμή για εμένα που εκπροσώπησα την Ελλάδα στο τένις. Θέλει πολύ δουλειά για να φτάσεις στην εθνική και έχω μεγάλους στόχους και για το μέλλον».

Η παρουσία του προπονητή σου (σ.σ. Θανάση Γκόγκου) και σαν συνοδού προπονητή της εθνικής ομάδας στους αγώνες αυτούς αποτέλεσε για εσένα ένα ακόμα κίνητρο για να πας καλύτερα;

«Ναι, σίγουρα το να έχεις τον προπονητή του να βοηθάει την εθνική σαν προπονητής και εκεί φυσικά και είναι ένα συν για μένα. Τον εμπιστεύομαι περισσότερο στις οδηγίες που μου δίνει και με βοηθάει να του αποδείξω ότι αξίζω να είμαι εκεί ψηλά, όπως τα άλλα παιδιά που παίζουν στην Ευρώπη».

Οι φιλοδοξίες σου μέχρι που φτάνουν;

«Ως στόχο έχω να παίξω στο Παγκόσμιο τένις. Από μικρός έχω στόχο αυτό αλλά προχωράμε επίπεδο-επίπεδο. Πρώτα κοιτάμε την Ελλάδα και μετά πάμε σε κάποια τουρνουά έξω στην Ευρώπη, όπου έχουμε καλές θέσεις και μετά αν έχουμε κάποια κίνητρα στο μέλλον όπως τα λεφτά θα προχωρήσουμε και στο Παγκόσμιο τένις».

Υπάρχει μέλλον στο άθλημα;

«Πιστεύω πως όλα τα παιδιά προσπαθούνε για το καλύτερο. Το αν υπάρχει μέλλον ποτέ δεν ξέρεις σε αυτή την ηλικία γιατί όλοι αναπτύσσονται και στην πορεία φαίνεται το καλό τένις. Όσον αφορά προσωπικά εμένα παίζω πολύ καλά στο γκρουπ που είμαι, το οποίο είναι πολύ καλό και θα με βοηθήσει και στον στόχο που έχω».

Ποιο ήταν το κίνητρο για να ασχοληθείς με το τένις;

«Βασικά δεν είχα καθόλου ιδέα από τένις! Ξεκίνησα να παίζω ρακέτες στην παραλία και ξαφνικά μια μέρα ο πατέρας μου με πήγε στο τένις χωρίς να ξέρω τι είναι αυτό και πως παίζεται. Χωρίς να το έχω καταλάβει έπαιζα πάρα πολύ καλά, αν και δεν θυμάμαι πάρα πολλά πράγματα από τότε! Έλεγαν όλοι ότι ήξερα τένις, ενώ απλά έπαιζα ρακέτες με τον πατέρα μου στην παραλία. Δεν είχα στόχους, όπως να βγαίνω πρώτος στα Χανιά και στην Κρήτη, αλλά μόλις έγινε αυτό όλοι εντυπωσιάζονταν».

Ποιος αθλητής ήταν το πρότυπο σου όταν ξεκίνησες να παίζεις και να παρακολουθείς τένις και ενδεχομένως σε ποιον θα ήθελες να μοιάσεις;

«Επειδή είμαι αριστερόχειρας μου αρέσε έτσι όπως έπαιζε ο Ναδάλ, ο Ισπανός. Άρεσε σε όλα τα παιδιά με τις κραυγές που έβγαζε και με το θεαματικό τένις που έπαιζε. Αλλά όλοι οι παγκοσμίου επιπέδου αθλητές έχουν κάνει πάρα πολύ δουλειά για να φτάσουνε σε τέτοιο επίπεδο και να παίζουνε τόσο καλό τένις».

Φάνταζεσαι κάποια στιγμή τον εαυτό σου να τον δείχνει η τηλεόραση σε αγώνες μεγάλου επιπέδου και να αποτελέσεις εσύ πρότυπο για άλλα παιδιά στο μέλλον;

«Θα μου άρεσε πολύ αυτό. Το ελπίζω. Είναι όνειρο μου να φτάσω σε Παγκόσμιο επίπεδο και να με δείχνει η τηλεόραση ώστε να με βλέπουν και οι γονείς μου όταν δεν θα μπορούν να έρχονται να με παρακολουθούν από κοντά. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να γίνει αυτό».

Η δουλειά που γίνεται στον Ο.Α. Σούδας σε βελτιώνει σαν αθλητή ή υπάρχουν δυσκολίες;

«Δυσκολίες πάντα υπάρχουνε. Οι προπονητές μου όμως με βοηθάνε πάρα πολύ σε αυτό που θέλω να κάνω και μου μεταδίδουν ότι καλύτερο έχουνε».

Πέρα από την προπόνηση υπάρχει και το σχολείο. Πως καταφέρνεις και ανταπεξέρχεσαι στο καθημερινό βεβαρημένο πρόγραμμα που έχεις;

«Το σχολείο είναι ένα άλλο κομμάτι. Πρέπει να έχεις πάνω από όλα προγραμματισμό για να τα προλαβαίνεις όλα, όσα πράγματα και να έχεις. Με καλό προγραμματισμό τα προλαβαίνεις όλα χωρίς να έχεις ελλείψεις».

Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το άμεσο μέλλον;;

«Είμαι δεύτερη χρονιά στην κατηγορία των 14. Επειδή είμαι στους πρώτους τέσσερις τώρα παίζω στην κατηγορία των 16 χρονών ώστε να πάρω κάποιους καλούς βαθμούς για να έχω μια καλή κατάταξη για την επόμενη χρονιά. Πάνω από όλα θέλω να είμαι πολύ καλός στην δικιά μου κατηγορία και προπονούμαι για να είμαι έτοιμος για όλα αυτά».

Γκόγκος: Ο πρωταθλητής Ελλάδος που έγινε προπονητής των διακρίσεων

Ο Θανάσης Γκόγκος γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 9/2/1973 και από το 1982 άρχισε να ασχολείται ενεργά με το τένις σαν αθλητής του Ο.Α. Χανίων. Υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες, ενώ είχε 50 συμμετοχές με την εθνική ομάδα τένις, μέσα από τις οποίες διακρίθηκε σε διάφορες διοργανώσεις. Σαν προπονητής βρίσκεται στον Όμιλο Αντισφαίρισης Σούδας από το 1998 έχοντας εκπροσωπήσει την Ελλάδα τόσο τον περασμένο Ιούλιο στο Πανευρωπαϊκό της Τσεχίας μαζί με τον Δημήτρη Σκαλιδάκη, όσο και πρόσφατα στους Βαλκανικούς Αγώνες της Αριδαίας, οπού και εκεί υπήρχε η παρουσία του αθλητή του.

Έγιναν πρόσφατα οι Βαλκανικοί αγώνες στους οποίους ήσασταν ο συνοδός προπονητής της εθνικής Κ14 και υπήρχε και η παρουσία του αθλητή σας, Δημήτρη Σκαλιδάκη. Πως ζήσατε αυτή την εμπειρία;

«Ήταν μεγάλη τιμή για εμένα να φορέσω ξανά τα χρώματα της εθνικής, γιατί μπορεί σαν αθλητής να εκπροσώπησα την Ελλάδα για 10 χρόνια αλλά σαν προπονητής δεν είχα ξανά αυτή την εμπειρία. Μου δόθηκε η ευκαιρία από την Ελληνική Φίλαθλη Ομοσπονδία Αντισφαίρισης να είμαι προπονητής της εθνικής ομάδος. Είχα τον Ιούλιο μια εμπειρία συμμετοχής με την εθνική στο Πανευρωπαϊκό μαζί ξανά με τον Δημήτρη Σκαλιδάκη αλλά σε ατομικό επίπεδο. Στην Αριδαία η συμμετοχή ήταν σε ομαδικό επίπεδο και ήταν τεράστια εμπειρία και για εμένα και για τον Δημήτρη».

Η 2η θέση που κατέλαβε η εθνική σας ικανοποίησε;

«Οι Βαλκανικοί είναι ένας θεσμός που πραγματοποιείται από το 1998 και από τότε δεν είχαμε ποτέ άλλοτε τόσο υψηλή θέση. Καλύτερη θέση που είχαμε πάρει ήταν η 4η οπότε δεν μπορώ να πω ότι με την 2η θέση που πήρανε τα αγόρια δεν είμαι ικανοποιημένος. Μου αφήνει μία πίκρα όμως γιατί στο θεωρητικά μεγάλο τελικό με την Τουρκία ηττηθήκαμε με 2-1 στις νίκες. Το ματς-κλειδί ήταν του Δημήτρη Σκαλιδάκη, το οποίο καταφέραμε και το κερδίσαμε αλλά δεν είχαμε το ίδιο αποτέλεσμα στο άλλο μονό και έτσι ήρθε η ήττα. Σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να πω ότι δεν είμαι ικανοποιημένος από την 2η θέση».

Γενικά στο τένις, το οποίο το έχετε ζήσει σαν αθλητής αλλά το ζείτε και σαν προπονητής, υπάρχει μέλλον στην Ελλάδα;

«Υπάρχει τεράστιο μέλλον στο άθλημα, ειδικότερα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα με την εκπροσώπηση τότε στο γυναικείο τένις από την Λένα Δανιηλίδου, η οποία τυγχάνει να άρχισε το άθλημα στα Χανιά. Έχουμε μεγάλη εισροή παιδιών στο άθλημα. Λίγο οι συνθήκες και οι εγκαταστάσεις δεν μας βοηθούν να κάνουμε πάρα πολλά πράγματα αλλά σε γενικές γραμμές και σε παγκρήτιο επίπεδο αλλά και σε πανελλήνιο έχουμε αρκετά παιδιά με μέλλον και ταλέντο στο τένις και θεωρώ ότι το άθλημα τίνει να ανεβεί ψηλά».

Αναφέρατε την Δανιηλίδου στις γυναίκες. Στους άνδρες τι φταίει και τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον δεν έχει η Ελλάδα ένα μεγάλο αθλητή, όπως για παράδειγμα έχει η Κύπρος τον Μάρκο Παγδατή;

«Είχαμε έναν μεγάλο αθλητή, τον Κωνσταντίνο Οικονομίδη. Είχε φτάσει σε αρκετά μεγάλο επίπεδο όπως και ο Πάρης Γεμουχίδης αλλά και ο Αλέξανδρος Γιακούποβιτς. Απλά σε επίπεδο ανδρών που ο συναγωνισμός είναι έντονος χρειάζονται πάρα πολλές θυσίες, πάρα πολλές ώρες προπόνησεις για να είμαστε ανταγωνιστικοί και μακάρι σε λίγο καιρό να υπάρξει ένας καινούργιος αθλητής που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα και γιατί όχι να είναι και από τα Χανιά».

Θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι ο Δημήτρης Σκαλιδάκης, που είναι και αθλητής σας;

«Έχω πάρα πολύ μεγάλες φιλοδοξίες για τον Δημήτρη. Κάναμε εξαιρετική πορεία τώρα ένα χρόνο, που δεν την περίμενε κανένας παρά μόνο εγώ με το παιδί. Είχαμε βάλει στόχους κρυφά, μεταξύ μας, που τελικά εκπληρωθήκαν με το παραπάνω. Είχαμε βάλει κρυφό στόχο να πάμε σε πανευρωπαϊκούς και πήγαμε. Είχε τρεις συμμετοχές με την εθνική ομάδα, στην Γαλλία, στην Ιταλία, στην Τσεχία και ήρθανε και οι Βαλκανικοί. Θεωρώ ότι είναι πολύ ανοδική η πορεία του αθλητή, πολύ επιτυχημένη και αν συνεχίσει την σκληρή δουλειά γιατί όχι να είναι ο Δημήτρης ο επόμενος μεγάλος αθλητής της Ελλάδας».

Όσον αφορά τώρα τον Ο.Α. Σούδας τι δουλειά γίνεται και πόσα παιδιά ασχολούνται με το τένις;

«Ο Όμιλος Αντισφαίρισης Σούδας ξεκίνησε το 1991. Εγώ προσωπικά ήρθα στον Όμιλο το 1998 και θεωρώ ότι από τότε και μετά γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια με την συμβολή του πρώην Δήμου Σούδας. Μια προσπάθεια που υπάρχει και από το Δ.Σ. του Ομίλου, όπου υπάρχει ένας εξαιρετικός πρόεδρος, ο Παναγιώτης Πετράκης αλλά και εξαιρετικοί συνεργάτες. Όπως ο Λεωνίδας Νησσωτάκης, που είναι άμεσος συνεργάτης μου στο αγωνιστικό κομμάτι, η Κατερίνα Τσιτσιριδάκη, η Γιάννα Καραγιάννη, που δυστυχώς λόγω άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων μας άφησε. Θεωρώ ότι γίνεται μια τεράστια προσπάθεια. Απασχολούμε στο σύνολο 180 ατόμα, έχουμε γύρω στα 90-100 παιδιά και όλοι οι υπόλοιποι είναι ενήλικες, που δειλά-δειλά το ξεκινήσαμε το 1998 με κάποια γκρουπ ενηλίκων αλλά βλέπουμε πλέον ότι είναι κοντά στο άθλημα και γίνεται εξαιρετική δουλειά που με κάνει να πιστεύω ότι υπάρχει μέλλον όσον αφορά το να προοδεύσει αυτή η κατάσταση. Πιστεύω να συνεχίσουμε με την ίδια όρεξη, να βγάζουμε και άλλα παιδιά και αθλητές και να έχουμε εισροή κόσμου».

Τι θα συμβουλεύατε ένα παιδί που θα ήθελε να ασχοληθεί με το άθλημα;

«Θα του έλεγα δύο βασικά πράγματα. Το πρώτο που λέω και στα παιδιά αλλά και στους γονείς είναι ότι δεν υπάρχει σωματική επαφή στο άθλημα. Είναι κάτι πολύ σημαντικό, δεν υπάρχουνε τραυματισμοί. Το δεύτερο που θα του έλεγα είναι πως πρόκειται για άθλημα που μπορείς να παίζεις και να αθλείσαι… μία ζωή. Μπορείς να αγωνίζεσαι ακόμα και σε μεγάλες ηλικίες».

Πέρα από τον Δημήτρη Σκαλιδάκη, που διακρίνεται ιδιαίτερα υπάρχουν κι άλλα παιδιά του Ο.Α.Σ. που μπορούν να έχουν ανάλογες επιτυχίες;

«Υπάρχουν αρκετά παιδιά στον Όμιλο και τον τελευταίο καιρό έχουμε φτιάξει μια «μαγιά» 10 παιδιών που διακρίνονται και σε παγκρήτιο επίπεδο αλλά και σε πανελλήνιο. Θα πάρω ηλικιακά τα παιδιά. Στην κατηγορία των 12 ετών έχουμε ταλαντούχους αθλητές όπως η Γκόγκου Ελευθερία, η Διγαλάκη Κορίνα, ο Βαρβεράκης Γιώργος. Στα αγόρια 14 ετών έχουμε τους Βουλγαράκη Λευτέρη, Κοκκινάκη Γιάννη, και τον Σκαλιδάκη Δημήτρη, που είναι το μεγάλο μας όπλο, ο μεγάλος μας αθλητής. Στα κορίτσια 14 ετών έχουμε την Γκόγκου Κωνσταντίνα, την Παγώνα Στέλλα, την Ζουμπά Δέσποινα. Τέλος, στα αγόρια 16 ετών έχουμε τον Βουλγαράκη Δημήτρη και στα κορίτσια 16 ετών την Καψοκώστα Ηρώ. Είναι παιδιά που πρωταγωνιστούν σε ενωσιακούς αγώνες, που έτσι ονομάζονται οι παγκρήτιοι αγώνες, αλλά λαμβάνουν μέρος και σε πανελλήνιο επίπεδο και φέρνουν θέσεις από 8 εώς 16 πανελληνίως. Θεωρώ ότι έχουνε και αυτοί τα προσόντα να ανεβούνε ακόμα περισσότερο με σκληρή δουλειά. Τα παιδιά δουλεύουνε σκληρά και τα ευχαριστώ γι’ αυτό και τους εύχομαι ότι καλύτερο»

.

Τι κίνητρο υπάρχει για όλα αυτά τα παιδιά, που αφιερώνουν κάποιες ώρες καθημερινά από το διάβασμά τους για να αθλούνται;

«Τώρα πλέον δεν υπάρχει κίνητρο. Αθλούνται για προσωπική τους ευχαρίστηση. Έχουνε προσωπικές φιλοδοξίες από την στιγμή που τα τελευταία χρόνια κόπηκε και αυτό το ελάχιστο μπόνους που είχανε τα παιδιά, 10, 20 και 30% για την γυμναστική ακαδημία ή για άλλες σχολές που ενδεχομένως ήθελαν. Δυστυχώς δεν υπάρχει βοήθεια από την Ομοσπονδία. Όλα τα παιδιά αυτά για να μετέχουν σε αγώνες πληρώνουν τα ίδια όλα τα προσωπικά τους έξοδα, εισιτήρια, διαμονή, διατροφή, με την βοήθεια των γονέων, που θεωρώ ότι και οι γονείς είναι συνεργάτες κοντά μας, είναι «χορηγοί». Τώρα και με την λέξη χορηγοί πρέπει να τονίσω ότι δεν υπάρχουν και γενικά χορηγίες στο τένις, οπότε όλα τα έξοδα αυτά είναι αποκλειστικά των γονέων και τα παιδιά το μόνο κίνητρο που έχουν είναι οι προσωπικές τους φιλοδοξίες, των γονιών τους και των προπονητών τους».

Οι στόχοι του Ο.Α. Σούδας ποιοι είναι αυτή την αγωνιστική περίοδο;

«Πρόσφατα ολοκληρώθηκαν οι Παγκρήτιοι αγώνες όλων των κατηγοριών, όπου είχαμε πρώτες, δεύτερες και τρίτες θέσεις. Άμεσα αναχωρούν τέσσερα παιδιά για να αγωνιστούν στο 7ο Πανελλαδικό που διεξάγεται στην Ξάνθη και στην Αλεξανδρούπολη, αλλά και σε ομαδικό επίπεδο τον Νοέμβριο ξεκινάει η Β’ Εθνική Κατηγορία στην οποία βρίσκεται ο Ο.Α. Σούδας. Μόλις πέρσι ανεβήκαμε από την Γ’ στην Β’ Κατηγορία και φιλοδοξούμε πολύ γρήγορα να βρεθούμε και στην Α’ Εθνική. Το θεωρώ σχεδόν σίγουρο. Μέχρι το κλείσιμο του έτους έχουμε ακόμα δύο πανελλαδικά που θα διεξαχθούν στα Γιάννενα και την Αθήνα. Φυσικά έχουμε και την μεγάλη μας υποχρέωση σε ατομικό επίπεδο με τον Δημήτρη Σκαλιδάκη που θα παίξει στα Masters τον Νοέμβριο μετά τις 15 του μήνα, όπου θα κριθεί και ο πανελλήνιος πρωταθλητής. Οι στόχοι είναι μεγάλοι για τον Όμιλο και τα παιδιά που αθλούνται εδώ. Για τον Δημήτρη Σκαλιδάκη πάλι θέλουμε να πρωταγωνιστήσει σε εθνικό και γιατί όχι και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, και για τα υπόλοιπα παιδιά θέλουμε όσο το δυνατόν γίνεται πιο κοντά στις πρώτες θέσεις σε πανελλήνιο επίπεδο».