Ο Δημήτρης Καλατζής γεννήθηκε το 1928 και έφτασε μέχρι τη ΣΤ΄ Δημοτικού, όντας από τους καλύτερους μαθητές. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, το σχολείο του, στο χωριό Σκιά Λιδορικίου, σταμάτησε να λειτουργεί λόγω της επιστράτευσης των δασκάλων και της γενικότερης αδυναμίας του κράτους, ενώ το 1941 ήρθε η Κατοχή.
Όπως αναφέρει, σύντομα εντάχθηκε «μέχρι τα μπούνια» στις αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ, πολέμησε κατά των κατακτητών και τραυματίστηκε. Η χαρά της απελευθέρωσης δεν κράτησε πολύ καθώς ήρθε ο εμφύλιος, οπότε ο νεαρός αντάρτης πολέμησε με την πλευρά του Δημοκρατικού Στρατού. Η νίκη του Εθνικού Στρατού τον οδήγησε ενώπιον έκτακτου στρατοδικείου που τον καταδίκασε σε 20ετή πρόσκαιρα δεσμά.
Στη φυλακή έμεινε τελικά περίπου τέσσερα χρόνια και μόλις αποφυλακίστηκε έκανε τη στρατιωτική του θητεία. Ο κ. Καλαντζής δούλεψε, παντρεύτηκε, έκανε παιδί και το μόνο που δεν μπόρεσε να τελειώσει ήταν το σχολείο. Ο 83χρονος όταν έμαθε ότι υπάρχουν σχολεία που δίνουν μία «δεύτερη ευκαιρία» επικοινώνησε με το ΣΔΕ Καλλιθέας και μίλησε με τη διευθύντρια Έλενα Σοφιανού και τη μαθηματικό Έφη Μπράμου, από τις οποίες έμεινε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Ο ίδιος δήλωσε στην Espresso «Με εμψύχωσαν στην απόφαση που πήρα. Με τη βοήθειά τους, την ηθική πρώτα απ’ όλα, πίστεψα και πιστεύω ότι θα βγάλω και το Πανεπιστήμιο ακόμα. Δεν θα σταματήσω να μαθαίνω γράμματα.