Είδα μπροστά μου κάτι πρωτόγνωρο και πρωτοφανές.
Όχι, οι ουρές δεν είχαν εξαφανιστεί. Αντίθετα μάλιστα, είχαν τριπλασιαστεί.
Σκέφτηκα ότι μπορεί να ξεκίνησαν με τις εφεδρείες στο δημόσιο, και έτσι το προσωπικό δεν επαρκεί για την εξυπηρέτηση του κοινού.
Πόσο λάθος έκανα.
Και το κατάλαβα όταν πλέον έφτανα κοντά στους γκισέδες.
Δεν είχε γίνει μείωση προσωπικού, αλλά ήταν παρόντες όλοι. Άπαντες εκεί.
Δεν ήταν στις θέσεις τους όμως, αλλά παρατεταγμένοι και αυτοί σε μια ουρά.
Και στους γκισέδες ένας δύο υπάλληλοι μόνο, για την εξυπηρέτηση του κοινού.
Και η έκπληξη ήρθε όταν κατάλαβα το λόγο της ύπαρξης της ουράς των δημοσίων υπαλλήλων.
Κρατούσαν όλοι τσάντες με βιβλία σχολικά, και τηρούσαν σειρά προτεραιότητας πίσω από το φωτοαντιγραφικό μηχάνημα της υπηρεσίας.
Μπορείτε φυσικά να καταλάβετε το λόγο.
Αλλά αφού ξεκίνησα να το πω, θα το πω.
Έβγαζαν φωτοτυπίες τα βιβλία των παιδιών τους με έξοδα του κράτους. Με έξοδα δικά μου. Πολλές εκατοντάδες φύλλα Α4 τυπώνονταν εκεί. Τζάμπα. Τα τύπωναν στου μπαμπά τους το σπιτάκι. Έτσι το κατάντησαν το κράτος.
Και έτυχε να ακούσω και την συνομιλία δύο υπαλλήλων, όπου ο ένας είπε: Στέλιο, τώρα δεν μπορώ σου λέω. Η προϊσταμένη μου είπε να βγάλω τα αγγλικά της κόρης της φωτοτυπία γιατί βιάζεται να φύγει.
Κύριοι αυτό το κράτος, δεν θα γίνει ποτέ κράτος.
Το κόστος αγοράς των μελανιών είναι μεγάλο. Και οι κόλες για εκτύπωση έχουν σχετικά τσιμπημένη τιμή. Και δεν αναφέρω το κόστος συντήρησης του φωτοτυπικού, ή πόσο θα κοστίσει σε μια περίπτωση βλάβης.
Φανταστείτε αυτό να επαναλαμβάνεται σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, σε όλη την Ελλάδα!! Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ κόστος από την τσέπη του φορολογούμενου.
Γιατί ο δημόσιος υπάλληλος είναι εξουσία. Άσχετα αν είναι διευθυντής, προϊστάμενος ή γραμματειακή υποστήριξη.
Δεν πειράζει βρε παιδιά.
Ξεζουμισμένο είναι έτσι κι αλλιώς το κράτος. Για λίγες εκατοντάδες κιλά μελάνι και μερικά εκατομμύρια κόλες κάνεις έτσι, μπορεί να μου πει κάποιος.
Ναι κύριε. Δεν θέλω να πληρώνω τα βιβλία του παιδιού σου. Θέλω να ζω σε ένα κράτος σωστό και δίκαιο.
´´Τι ωραίο που είναι να ζεις με όνειρα!´´
Γιάννης Μανούσακας (Βλαντας)