Παρακολουθῶντας χθές τό βράδυ, 20 Ὀκτωβρίου 2011 τήν συζήτησι στήν Βουλή γιά τό πολυνομοσχέδιο πού θά σώσῃ τήν Πατρίδα μου…. ἀναρρωτιόμουνα καθώς τούς ἄκουγα: ἀπό ποιόν θά τήν σώσουνε; ἀπό τούς Ἑλληνες;;;;;;
Ἀκούοντας τήν κυρία Παπανδρέου, μεταξύ ἄλλων, σκεφτόμουνα: Εἶναι δυνατόν μιά γυναῖκα, θά μποροῦσε νά ἦταν καί ἄντρας, περί τά ἑξῆντα νά λέῃ «θά τό ψηφίσω γιατί δέν μπορῶ νά ἀναλάβω αὐτήν τήν εὐθύνη νά μήν πάρουμε τήν 6η δόσι….. ἀλλά ἔχω συνειδησιακό πρόβλημα…»;;;;;;;;;;;;;
Πῶς εἶναι δυνατόν ἕνας ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἔχει τήν ζωή «πίσω του» νά προχωρῇ σέ μιά τέτοια δήλωσι;; Πῶς εἶναι δυνατόν σ’ αὐτήν τήν ἡλικία τῶν ἑξῆντα καί πλέον χρόνων νά ἔχετε «συνειδησιακό πρόβλημα»; Καί ἀνήκω στήν κατηγορία ἐκείνων οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ὅτι ὁλάκερη ἡ ζωή πρέπει νά εἶναι μιά προσωπική ὑπαρξιακή σύγκρουσι. ὅμως, μόνο, γιά νά κάνω καλύτερο τόν ἑαυτό μου προκειμένου νά προσφέρῃ στό κοινωνικό σύνολο. Κι ὁ καθένας μας τό κάνει καθημερινά αὐτό ἀπό τό δικό του μετερίζι. Τό κάνει μέ τήν οἰκογένειά του, τούς φίλους του, τήν γειτονιά του, τήν καθημερινή του ἐπαφή μέ τήν κοινωνία. Δέν χρειάζεται νά ἔχῃ κάποια δημόσια ἤ πολιτική θέσι (κατ’ εὐφημισμόν τό «πολιτική», ἡ σωστή λέξις ὅσων ἀσχολοῦνται μέ αὐτό τό ὁποῖο ἐκεῖνοι ὀνομάζουν πολιτική εἶναι ἀργυρώνητοι =ἐξαγορασμένοι, δωροδοκημένοι, κοινῶς πουλημένοι) γι αὐτήν τήν προσφορά. Συνειδησιακό πρόβλημα ὅμως;;;;;;
Τό πρῶτο πρᾶγμα, λοιπόν, τό ὁποῖο πέρασε ἀπό τό μυαλό μου, καί ὅσο περνοῦσε ἡ ὥρα θεμελιωνόταν ὅλο καί πιό πολύ μέσα μου, εἶναι: «Ἐτοῦτος ὁ, φερόμενος ὡς, ἄνθρωπος, ἡ κυρία Παπανδρέου, ἔχει ἔστω κι ἀπομεινάρια Ἑλληνικῶν ἀρχῶν καί ἠθικῆς μέσα του; Ἤ νά τό πῶ μονολεκτικά, κατά τό Ἑλληνικόν, ἔχει ἀπό ἀρετή κάθε της κύταρρο ποτισμένο;» «Ἐτοῦτος ὁ ἄνθρωπος, πού βγαίνει καί κάνει, σ’ αὐτήν τήν ἡλικία, πού δέν ἔχει τίποτα νά χάσῃ, μιά τέτοια δήλωσι γιατί τό κάνει; Μήπως ἔχει νά χάσῃ;;;;
Πῶς εἶναι δυνατόν νά ὑποθηκεύῃ τό μέλλον παιδιῶν ΜΑΣ; …
Κι ὅταν ξεπετάχτηκε αὐτή ἡ λέξις, παιδιά, στόν νοῦ μου συνειδητοποίησα ὅτι οἱ πολιτικοί πρέπει νά εἶναι ταγοί, σηματωροί, πού διαπαιδαγωγοῦν ὀρθά τόν λαό καί δή τούς νέους ὅπως ὁ γονέας. Τοῦ γονέα τό πρῶτο καί μέγιστο μέλημα εἶναι νά σώσῃ τά παιδιά του ἀπό τόν κίνδυνο, ἤ ἀκόμη καί τά ξένα παιδιά, ἀκόμη καί μέ τήν ἴδια του τήν ζωή.
Σ’ αὐτό τό σημεῖο σκέφτηκα ὅτι οἱ πολιτικοί πρέπει νἆναι σάν «μᾶνες -τροφοί». Πρέπει νά σκέφτονται καί νά συμπεριφέρονται ὅπως ἡ γυναῖκα τροφός, χωρίς νά θέλω νά μειώσω καθόλου τόν πατέρα. Χρησιμοποιῶ τήν μάνα γιατί ἐκ τῶν πραγμάτων ἐκείνη εἶναι πού βρίσκεται περισσότερο χρόνο μέ τά παιδιά, ἐκείνη συζητᾶ καί συγκρούεται καθημερινά μέ τά παιδιά, στήν προσπάθεια, μέσα ἀπό τήν ἄγνοια τοῦ πώς ἀνατρέφω ἕνα παιδί, νά τά γαλουχήσῃ. Μόνος της ἀληθινός δάσκαλος, ὁδηγός σ’ αὐτήν της τήν προσπάθεια εἶναι ἡ καρδιά της. Ἡ καρδιά ποὖναι γεμάτη ἀγάπη, κι ἡ ἀγάπη τῆς μάνας ἄς μήν ξεχνοῦμε εἶναι ἀνιδιοτελής, ὅπως ἄλλωστε θά ἔπρεπε νἆναι ἡ ἀγάπη.
Ποὖναι λοιπόν ἡ ἀγάπη; Πόσο δέ μᾶλλον ἡ ἀνιδιοτέλεια;
Κυρία Παπανδρέου, κυρία Διαμαντοπούλου, κι ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι τουλάχιστον 170 ἐξ ὑμῶν, μ’ αὐτές τίς ἀνύπαρκτες ἀρχές σας, προσπαθήσατε νά γαλουχήσετε τά παιδιά μας, τά Ἑλληνόπουλα τόσα χρόνια μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο. Μέσῳ τῆς προωθήσεως τῆς ἀγνοίας καί τῆς ἀμαθείας, τῆς δῆθεν δωρεάν παιδείας; Ναί, ναί παρότι δηλώνατε «Σοσιαλιστές», ἐνστερνιστήκατε τό «Δόγμα τῆς Ἐπανάστασης τῆς Σχολῆς του Σικάγου» τοῦ Μιλτον Φρίντμαν γιά τόν ὁποῖο ἡ ἔννοια τοῦ δημοσίου ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος «βρωμοῦσε» σοσιαλισμό»; Καί θέλετε νά μετατρέψετε – καταντήσετε τήν δημόσια παιδεία «ἐπιδοτούμενα ἱδρύματα ἀπό τό δημόσιο ἀλλά θά τά διευθύνουν νομικά πρόσωπα ἰδιωτικοῦ δικαίου, σύμφωνα μέ τούς δικούς τους κανόνες; (βιβλίο «Τό Δόγμα τοῦ Σοκ» Naomi Klein, σελ.17-18).
Κυρία Παπανδρέου, κυρία Διαμαντοπούλου, κι ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι τουλάχιστον 170 ἐξ ὑμῶν, γιά νά καταφέρουμε ὡς Ἕλληνες νά ἔχουμε τήν «πολυτέλεια», γιατί γιά ἐσᾶς προφανῶς εἶναι πολυτέλεια, νά μορφώνουμε, δια-μορφώνουμε τά παιδιά μας βγάζοντάς τα ἀπό τό «Σπήλαιο» τοῦ Πλάτωνος ὅπου ἦταν ἁλυσοδεμένα τά πόδια κι ὁ λαιμός τους καί παρακολουθούσαν τήν ζωή μέσῳ ψευδαισθήσεων , οἱ προγόνοι μας ἀναγνώρισαν ὅτι ἔχουν τά χέρια τους λυτά κι ἔσπασαν αὐτά τά δεσμά, χρησιμοποιῶντας τό ἴδιο τους αἷμα.
Κυρία Παπανδρέου, κυρία Διαμαντοπούλου, κι ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι τουλάχιστον 170 ἐξ ὑμῶν, δέν ξέρω ἀπό ποῦ προέρχεστε, ἀπό ποῦ κατάγεστε, ἀλλά ἐπειδή στήν Ἑλλάδα Μας σέ κάθε Ἑλληνικό σπιτικό ὑπάρχει νεκρός ὑπέρ πατρίδος , ἀνά τούς αἰῶνες προφανῶς ἐσεῖς…..
Ἀφῆστε λοιπόν ἐμᾶς τούς Ἑλληνες ἥσυχους… σταματῆστε νά μᾶς διαφθείρετε. Κι ἄν δέν σταματήσετε ἐσεῖς καιρός νά ἀφυπνιστοῦμε ἐμεῖς καί νά μήν σᾶς τό ἐπιτρέπουμε πλέον.
Ὄχι δέν φταίει ὁ Λαός καί δή ὁ Ἑλληνικός. Τόν μελετήσατε πολλά χρόνια… Καταλάβατε ὅτι ἀκόμη κι ὁ Ἑλληνας, μέ τούς τόσο σπουδαίους προγόνους, δέν ἔχουμε καταφέρει νά χαλιναγωγήσουμε τά πάθη μας, καί συνάμα θά κάνουμε τά πάντα γιά τά παιδιά μας. Κι ἀφοῦ μᾶς μελετήσατε…. μᾶς δελεάσατε στηριζόμενοι πάνω στ’ ἀποτελέσματα τῆς μελέτης σας αὐτῆς.
Μᾶς ὑποσχεθήκατε: «Καλύτερες μέρες γιά τά παιδιά μας καί περισσότερα χρήματα. Ὄχι ὅμως γιά νά καλύψουμε τίς φυσικές καί ἀναγκαῖες, ἐπιθυμίες μας, δηλαδή «ἐκεῖνες πού διώχνουν τόν πόνο μέ τόν ἴδιο τρόπο πού τό νερό διώχνει τήν δῖψα» ἀλλά γιά νά ἐγκλωβιστοῦμε – φυλακιστοῦμε ὄχι στίς μή φυσικές καί μή ἀναγκαῖες, δηλαδή «τίς ἐπιθυμίες γιά στεφάνια δόξης καί ἀγάλματα» ἀλλά στίς φυσικές καί μή ἀναγκαῖες δηλαδή «ἐκεῖνες πού ἁπλῶς διαφοροποιοῦν τήν ἡδονή, χωρίς ὅμως νά ἐξουδετερώνουν ἕναν πόνο, ὅπως λ.χ. τά πολυτελῆ ἐδέσματα», ὅπως τίς περιγράφει, τίς ἐπιθυμίες, ὁ Ἐπίκουρος. Κατά συνέπεια ξανά μέσα στό σπήλαιο, μᾶς ρίξατε…. γιατί ἔτσι μπορεῖτε νά μᾶς χειραγωγεῖτε, καθοδηγεῖτε ὅπου ἐσεῖς ὁρίζετε, πρός ἴδιον, καί μόνον, ὄφελος!!!!!
Μᾶς πήρατε… μᾶς πήρατε…. μᾶς πήρατε….. Ὄχι δέν θά πῶ μᾶς δώσατε, γιατί ὅ,τι φαινομενικά μᾶς δώσατε ἤταν ἁπλῶς τό τυράκι γιά νά μποῦμε στήν φάκα. Τήν φάκα τήν ὁποία ὁ ἁγνός, ἀκόμη τότες, Ἑλληνας ΔΕΝ τήν εἶδε, ἤ ἄν σᾶς βολεύῃ, δέν ἤθελε νά τήν δῇ.
Δυστυχῶς ἀνήκουμε στήν ἴδια γενιά, κι εἶμαι 53, μάνα και γιαγιά. Καί λέω δυστυχῶς διότι ἐδῶ καί πολλά χρόνια ἔλεγα ὅτι εἴμαστε ἡ πλέον διεφθαρμένη γενιά πού πέρασε ποτέ ἀπό ἐτοῦτο τόν πλανήτη. Ἔρχεστε λοιπόν τώρα ὅλοι ἐσεῖς, οἱ τῆς γενιᾶς μου πενηντάρηδες κι ἑξηντάρηδες ὡς κυβερνῆτες, νά μοῦ βάλετε ἄλλο ἕνα πετραδάκι γιά νά θεμελιωθῇ αὐτό πού τόσα χρόνια λέω καί νά μοῦ τό κάνετε ἀδιαμφισβήτητο πιστεύω. Χαίρομαι ὅμως πού ὑπάρχουμε ἄνθρωποι αὐτῆς τῆς γενιᾶς πού μποροῦμε καί σᾶς παρατηροῦμε ἀνεπηρέαστοι ἀπό κόμματα καί συμφέροντα, ἀπό ἀπέναντι.
Καί δεῖτε γύρω σας, γύρω μας… Οἱ νῦν πενηντάρηδες κι ἑξηντάρηδες δέν ἐξουσιάζουν, σήμερα τούς λαούς τῆς γῆς; Καί λέω ἐξουσιάζουν κι ὄχι κυβερνοῦν γιατί ἄν θέλετε νά μάθετε ποιός εἶναι Κυβερνήτης δέν ἔχετε παρά νά ἐπιβιβαστεῖτε σέ ἕνα ὁποιοδήποτε πολεμικό πλοῖο καί νά τόν παρατηρήσετε, τόν Κυβερνήτη.
Κι, ἄν ἔχετε ψυχή, ἄς δοῦμε πού τούς ἔχετε ὅλους, τούς λαούς, καταντήσει.
«Μιά πόλι πού θέλει νά ἐπιζήσῃ καί νά ἀπολαύσῃ ὅσο πιό πολλά ἀνθρώπινα ἐπιτεύγματα μπορεῖ, πρέπει νά κατανέμῃ δίκαια τούς ἐπαίνους καί τίς τιμωρίες. Τό πιό σωστό, εἶναι νά βάλουμε πρῶτα στήν σειρά, τῆς ψυχῆς (τά πνευματικά) ἀγαθά, ἐφόσον μέσα στήν ψυχή ὑπάρχει σωφροσύνη. Στήν δεύτερη θέσι θά τοποθετήσουμε τά σωματικά ἀγαθά καί στήν τρίτη τόν πλοῦτο καί τίς περιουσίες. Ἄν ἕνας νομοθέτης ἤ μιά πόλις ἀγνοήσῃ αὐτούς τούς κανόνες δίνοντας μεγαλύτερη ἀξία στό χρῆμα ἤ ἀνώτερη σειρά σέ κάποιο ἀπό τά κατώτερα ἀγαθά, θά ἔχῃ κάνει μιά ἀνοησία ἀντίθετη μέ τήν πολιτική καί τήν ἠθική…….. …. ἡ διαφθορά τους μεγάλωνε χρόνο μέ τόν χρόνο κι ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ ἦταν ὅτι περιόρισαν σημαντικά τίς ἐλευθερίες τοῦ λαοῦ, ἐπέβαλαν μιά ὑπερβολικά αὐταρχική ἐξουσία κι ἔτσι κατέστρεψαν τό συναίσθημα τῆς φιλίας καί τῆς ὁμονοίας πού ὑπῆρχε στήν πόλι. Ὅταν χαθοῦν αὐτά, ἡ πολιτική τῶν ἀρχόντων δέν εἶναι πιά ἡ ἐξασφάλισι τῶν συμφερόντων τοῦ λαοῦ ἀλλά ἡ διατήρησις τους στήν ἐξουσία.»(Πλάτων «Νόμοι» Γ΄697b,c,d)
…. «Ὁ νομοθέτης ἔχει τήν δύναμι νά πείθῃ τούς νέους γιά τά πάντα, ἀρκεῖ νά τό θέλῃ. Τό μόνο πού ἔχει νά κάνῃ εἶναι νά βρῇ κάτι πιστευτό, τό ὁποῖο θά ὠφελήσῃ τήν πόλι. Γιά τόν σκοπό αὐτό πρέπει νά ἐπινοήσῃ κάθε μέσον πού θά ἐπιτρέπῃ σέ ὁλόκληρη τήν κοινότητα νά διατηρῇ μέσα ἀπό τά τραγούδια, τίς ἱστορίες καί τίς συζητήσεις της μακροχρόνιο καί σταθερό πνεῦμα ἑνότητος.» (Πλάτων «Νόμοι» Β΄664a)
«….οἱ ἄξιοι -χρηστοί ἄνθρωποι δέν ἐπιδιώκουν τήν ἐξουσία (ἄρχειν) οὔτε γιά τά χρήματα οὔτε γιά τήν δόξα. γιατί οὔτε πληρωμένοι-μισθωτοί θέλουν νά χαρακτηρισθοῦν, εἰσπράττοντας φανερά μισθό γιά τό ἀξίωμα τους, οὔτε κλέφτες, ἀποκομίζοντας κρυφά κέρδος ἀπό τό ἀξίωμα τους. Οὔτε πάλι γιά τήν δόξα – τιμή γιατί δέν εἶναι φιλόδοξοι – φιλότιμοι. Πρέπει λοιπόν νά ὑπάρχῃ κάποιος ἀναγκασμός γι αὐτούς καί κάποια τιμωρία προκειμένου νά θελήσουν νά ἀσκήσουν ἐξουσία (ἄρχειν) – ἔτσι πού σχεδόν νά θεωρεῖται ντροπή νά ἀναλαμβάνῃ κανείς μέ τήν θέλησί του κυβερνητικό ἀξίωμα προτοῦ ἐξαναγκαστῇ νά τό πράξῃ , κι ἡ πιό μεγάλη τιμωρία ἐδῶ εἶναι νά τόν ἐξουσιάζῃ κάποιος χειρότερος του, (τῆς δέ ζημίας μεγίστη τό ὑπό πονηροτέρου ἄρχεσθαι) ἀφοῦ ὁ ἴδιος δέν θά ἔχῃ τήν διάθεσιν νά κυβερνᾶ. Ἀπό φόβο γιά αὐτήν ἀκριβῶς τήν τιμωρία δέχονται κατά τήν γνώμι μου νά ἀσκήσουν ἐξουσία οἱ ἄξιοι –χρηστοί ἄνθρωποι….»(Πλάτων «Πολιτεία Α΄347b,c)
«….Ὁ δίκαιος δέν ἀπαιτεῖ νά ἔχῃ περισσότερα ἀπό τόν ὅμοιο του, ἀπό τόν ἀνόμοιο του ὅμως ναί. ἐνῶ ὁ ἄδικος ἀπαιτεῖ νά ἔχῃ περισσότερα καί ἀπό τόν ὁμοιο καί ἀπό τόν ἀνόμοιο του.» (Πλάτων «Πολιτεία349,d)
«….φτώχεια δέν εἶναι ἡ μείωσις τοῦ πλούτου ἀλλά ἡ αὔξησις τῆς πλεονεξίας.» (Πλάτων Νόμοι Ε΄736e)
Θά ἐπαναλάβω, λοιπόν, αὐτό πού ἔγραψα κι ἀνωτέρῳ: Κυρία Παπανδρέου, κυρία Διαμαντοπούλου, κι ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι τουλάχιστον 170 ἐξ ὑμῶν, δέν ξέρω ἀπό ποῦ προέρχεστε, ἀπό ποῦ κατάγεστε, ἀλλά ἐπειδή στήν Ἑλλάδα Μας σέ κάθε Ἑλληνικό σπιτικό ὑπάρχει νεκρός ὑπέρ πατρίδος , ἀνά τούς αἰῶνες προφανῶς ἐσεῖς….» Στό δικό Μας DNA, ὡς Ἕλληνες ὡς παντοτινό Μένωνος παράδοξο («Μένωνος παράδοξο» εἶναι ὅταν: ὁ Σωκράτης, στήν συνομιλία τους, ἀποδεικνύει στόν Μένωνα ὅτι γεννιόμαστε μέ τήν γνῶσι, γι αὐτό στά Ἑλληνικά λέμα «ἀναγιγνώσκω») εἶναι καταγεγραμμένα τά ἀνωτέρω, τά γραμμμένα χιλιάδες χρόνια πρίν…. κι ὅμως μοιάζουν σάν νἆναι σήμερα γιά τό σήμερα….
….καί θά προσθέσω ἀπευθυνόμενη σέ ἐσᾶς, κυρία Παπανδρέου καί στούς ὁμοίους σας: «Ἀφήσετε τήν Πατρίδα ΜΟΥ ἭἭἭἭσυχη. Τό χρεός μου εἶναι νά τήν παραδώσω στούς Ἕλληνες ἀπογόνους μου, τουλάχιστον ὅση τήν παρέλαβα ἀπό τούς Ἕλληνες προγόνους μας, ὄχι μικρότερη. Τό χρέος μου εἶναι νά τήν παραδώσω οἰκούμενη καί διοικούμενη ἀπό Ἕλληνες.
Ὄχι δέν θά πῶ ὅτι μᾶς σβήσατε τ’ ὄνειρο τό δικό μας τῶν παιδιῶν, τῶν ἐγγονῶν μας… Δέν θά σᾶς τό πῶ ὅτι δέν μᾶς ἀφήνετε νά ὀνειρεύομαστε γιατί ὡς Ἕλληνες Δέν ὀνειρευόμαστε…. Ὀραματιζόμαστε!!!!!!!!!!!! (Κατά τό Δελφικό Παράγγελμα «Ὅρα τό μέλλον»)
Δέν σᾶς ἐπιτρέπω ὡς Ὑπερήφανη Κρῆσσα -Ἑλληνίδα νά κάνετε τήν Πατρίδα Μου πειραματόζωο, προχωρημένης ἐφαρμογῆς, τῆς «Σχολῆς τοῦ Σικάγου» καί ἀντί γιά ἐπιδοτούμενα σχολεῖα νά κάνετε –καταντήσετε ἐπιδοτούμενη τήν Πατρίδα ΜΟΥ, τήν Ἑλλάδα ΜΟΥ.
Μέ καμμία ἀπολύτως ἐκτίμησι στό πρόσωπο ὑμῶν καί τῶν ὁμοίων σας