Του Σωτ. Χιωτάκη Δ/ντή Σύνταξης Protothema.gr

Η γελοιότητα των Ευρωπαίων ηγητόρων δεν έχει όρια, αλλά δεν είναι και καινοφανής! Θυμίζει, εν πολλοίς, τη συμπεριφορά των ελληνικών τραπεζών τα προηγούμενα χρόνια, όταν έδιναν δάνειο και πιστωτική κάρτα στον οποιοδήποτε προκειμένου να δείξουν ότι είναι μεγαλύτερες…

Δεν ξέρω αν γνωρίζετε τον μύθο της γιαγιάς με τις πέντε πιστωτικές κάρτες! Σε τρεις μεγάλες γνωστές τράπεζες μου έχουν ορκιστεί ότι είναι αληθινό το περιστατικό. Η περί ης ο λόγος κυρία είχε, λίγο πριν συμπληρώσει τα 80 της χρόνια, καταφέρει να βγάλει πέντε πιστωτικές κάρτες σε διαφορετικές τράπεζες, κάνοντας τζίρο αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ!

Φυσικά, κάποια στιγμή η γιαγιά δεν ήταν δυνατό να αποπληρώσει τα ανοίγματά της, ούτε και τα περιουσιακά της στοιχεία ήταν τέτοιας έκτασης που θα μπορούσαν να προχωρήσουν κατασχέσεις. Δεν γνωρίζω εάν η σεβαστή ηλικιωμένη γυναίκα βρίσκεται ακόμη εν ζωή, εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι κλήθηκε άρον άρον να δώσει ό,τι μπορούσε (τρεις – τέσσερις χιλιάδες ευρώ συνολικά,μου έχουν πει) και να διαγραφεί από τα αρχεία των τραπεζών που χρεώθηκαν με τη συγκεκριμένη ζημιά.

Όοοοχι βέβαια, ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό αυτών που έδιναν τις πιστωτικές ότι η σχεδόν 80χρονη συνταξιούχος θα τους έφτιαχνε μια ωραιότατη μαύρη τρύπα! Και παρόλο που μηχανογραφημένα είναι τα πάντα εδώ και χρόνια, ενώ έβλεπαν ότι η γιαγιά ήδη είχε κάρτα στον ανταγωνισμό, επιδίωκαν να την κάνει ο καθένας πελάτη του, μην …χάσει!

Γιατί θυμήθηκα τον μύθο της γιαγιάς; Μα γιατί, τι διαφορετικό έκαναν οι Ευρωπαίοι με την Ελλαδίτσα; Την φόρτωσαν δάνεια επί δανείων, χωρίς ποτέ να υπολογίζουν σοβαρά ότι πρόκειται για μια χώρα που δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε περιόδους κρίσης αφού, όπως είναι τοις πάσι γνωστό, δεν έχει και καμιά παραγωγική βάση ως εχέγγυο για να προκύψει ο όποιος πλούτος…

Κρατούσε χρόνια αυτή η κολώνια, αλλά το έγκλημα συντελέστηκε – όπως έχουμε ξαναπεί – πέρσι τον Μάρτιο. Όταν το χρέος είχε ξεπεράσει το 120% του ΑΕΠ, άγγιζε τα 300 δισ. και οι γελοίοι – ridiculous, είναι μια λέξη που κατά κόρον χρησιμοποείται στα αγγλικά μέσα ενημέρωσης, για να μην νομίζετε ότι ξεπερνώ κάποια όρια – πολιτικοικονομικοί παράγοντες της Ευρώπης δεν σκέφτηκαν να σταματήσουν με κάποιο τρόπο την τραγωδία, αλλά μας φόρτωσαν κι άλλα δάνεια, ώστε ενάμιση χρόνο μετά το χρέος να έχει ξεπεράσει τα 370 δισεκατομμύρια και, καθώς η οικονομία είναι σε βαθιά ύφεση, να υπερβαίνει το 170% του ΑΕΠ.

Και, βεβαίως, από την άλλη είχαμε μια κυβέρνηση στην Αθήνα να πανηγυρίζει που μας …έσωσε, όπως είναι βέβαιο ότι θα πανηγυρίσει με οποιαδήποτε νέα απόφαση λάβουν οι \”εταίροι\” μας.

Πάραν του γελοίου του πράγματος, υπάρχει και η σοβαρή του διάσταση, καθώς μια χώρα έχει οδηγηθεί σε πρωτοφανές κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο:

Αν δεν ήξεραν τι τους γίνεται τότε, είναι επικίνδυνοι – σκάει άλλωστε η κρίση στα χέρια τους!

Αν ήξεραν και σκέφτηκαν πρώτα από όλα την εφήμερη ικανοποίηση των τραπεζοκεντρικών τους στόχων, είναι απατεώνες!

Αν τα σχεδίασαν όλα αυτά ώστε να πάρουν έναντι πινακίου φακής ο, τιδήποτε έχει αξία στην χώρα μας – η έκθεση που διακινήθηκε στο Ράιχσταγκ δεν έγραφε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στον μηχανισμό στήριξης έως το …2027;- είναι εγκληματίες, ανήθικοι και πρέπει να στηθεί για αυτούς – από ποιον άραγε; – δικαστήριο ανάλογο με εκείνα που στήνονται για τους εγκληματίες πολέμου.

Αυτό που ζούμε και θα ζήσουμε είναι – και το εννοώ – μια νέα Άλωση, όπως εκείνη του 1204 από τους Σταυροφόρους, που είχε ως πρόσχημα την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων και εξελίχθηκε σε πλιάτσικο, βιασμούς και αιχμαλωσίες στην Πόλη…

Και δεν ξέρω αν κάποτε βρεθεί κάποιος να ζητήσει συγγνώμη, όπως ο προηγούμενος Πάπας από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αλλά κι αυτή τι σημασία θα μπορούσε να έχει, εκατοντάδες χρόνια μετά, όταν πατρίδες και ψυχές έχουν αφανιστεί;

Δυστυχώς, η Ιστορία δεν είναι πάντα δίκαιη, κι ας έγραφε ο Χέγκελ για το παγκόσμιο πνεύμα (weltgeist) που την διαφεντεύει ανά τους αιώνες,..