Στην περίπτωση αυτή ο εργαζόμενος στοιχειοθετεί αξίωση για δώρα εορτών και επιδόματος αδείας. Αυτό έκρινε ο Αρειος Πάγος με απόφασή του και δικαίωσε εργαζόμενο με αλλεπάλληλες ανανεούμενες συμβάσεις μίσθωσης έργου με την Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης.
Αντικείμενο των συμβάσεων έργου ήταν η διαχείριση πληροφοριών που αφορούν στις εγκρίσεις και τον έλεγχο δικαιολογητικών για τη μονιμοποίηση των μεταναστών.
Ο απασχολούμενος εγκαταστάθηκε σε γραφείο της Γενικής Περιφέρειας Αττικής, εργαζόταν με σταθερό ωράριο και υπό τις εντολές και την εποπτεία των προϊσταμένων του «προέβαινε στην παραλαβή, πρωτοκόλληση, ταξινόμηση και αρχειοθέτηση των σχετικών με την έκδοση παραμονής των μεταναστών εγγράφων και στην εισαγωγή των σχετικών στοιχείων στο πληροφοριακό σύστημα τήρησης δεδομένων».
Με αποφάσεις τους το Εφετείο αλλά και ο Αρειος Πάγος δέχθηκαν ότι η εργασία την οποία παρείχε ο απασχολούμενος «είχε όλα τα χαρακτηριστικά της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου». Μάλιστα κρίθηκε οι ανανεούμενες συμβάσεις «κατ’ επίφαση χαρακτηρίστηκαν κατά τη σύναψή τους ως συμβάσεις μίσθωσης έργου, ενώ επρόκειτο για συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας επί των οποίων ισχύουν οι διατάξεις του Εργατικού Δικαίου (ν. 1082/1982 και 539/1945), σύμφωνα με τις οποίες ο αναιρεσίβλητος δικαιούται τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και αδειών και επιδόματος αδείας».