Ο διάλογος που ακολουθεί έγινε την περασµένη εβδοµάδα στο κτίριο διασκέψεων της ΕΕ στις Βρυξέλλες, παρουσία δεκάδων σοβαρών προσώπων, αποτυπώθηκε σε κοινοτικό video και ένα µέρος του έφθασε στον Τύπο. Τα πρόσωπα που µετέχουν στον διάλογο είναι ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάµερον.

Ο Σαρκοζί έχει ενοχληθεί από τις συνεχείς παρεµβάσεις του Κάµερον σε ζητήµατα της Ευρωζώνης – στην οποία ως γνωστόν δεν µετέχει η Βρετανία. «Εχασες την ευκαιρία να µείνεις σιωπηλός» λέει ο Σαρκοζί στον – κατά καιρούς – «αγαπητότατο φίλο» . Και ξεσπά: « Εχουµε βαρεθεί την κριτική σου για το τι κάνουµε και τι δεν κάνουµε. Διακηρύσσεις ότι σιχαίνεσαι το ευρώ, αλλά τώρα θέλεις να ανακατευθείς στη δουλειά µας και να µας πεις τι να κάνουµε». Και η κατάληξη, στα αγγλικά, προφανώς για να γίνει περισσότερο αντιληπτή από τον βρετανό πρωθυπουργό: « Shut up» (σκάσε).

Μπορεί να είναι υπερβολικό, αλλά το γεγονός είναι χαρακτηριστικό της ατµόσφαιρας που υπάρχει σήµερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η οικονοµική κρίση, ή µάλλον η αναζήτηση λύσης στην κρίση, αποκάλυψε µια ευρωπαϊκή πραγµατικότητα πολύ διαφορετική από εκείνην που κατά κανόνα προβαλλόταν προς τα έξω – καλόπιστα τις περισσότερες φορές. Μας αρέσει δεν µας αρέσει, η ΕΕ, και όχι το ευρώ, όχι η Ελλάδα είτε κάποια άλλη χώρα, είναι που περνά κρίση. Στα 60 χρόνια της το όνειρο της Οµοσπονδίας διαλύθηκε, η ενιαία θεσµική δοµή της αδρανοποιήθηκε – όταν δεν αποκηρύχθηκε – και το µέλλον της ΕΕ φαίνεται να έχει προγραφεί.

Σύμφωνα με το «Βήμα της Κυριακής» η Ευρώπη έχει περιπέσει σε λήθαργο, βρίσκεται σε αδυναµία να επωφεληθεί των νέων καταστάσεων που έχουν δηµιουργηθεί σε άλλους χώρους του πλανήτη µας και είναι πλέον αρκετά φανερό ότι «η Ευρώπη που ξέραµε» έπαυσε να υπάρχει. Εθνικιστικές παρεµβάσεις, υπονοµευτικές ενέργειες, κερδοσκοπικές επιθέσεις και εκβιαστικές αξιώσεις που διατυπώθηκαν στη διάρκεια των πολύµηνων διαπραγµατεύσεων για το «ελληνικό πρόβληµα» – έκφραση του Μπαρόζο που αναγκάστηκε να την ανακαλέσει – είναι πράξεις που υπονόµευσαν, φοβούµαι αµετάκλητα, το κύρος της ΕΕ όχι µόνο µέσα στα κράτη-µέλη της αλλά και σε διεθνές επίπεδο.

Μια δηµοσκόπηση του Αυγούστου του Πανεπιστηµίου του Μάαστριχτ έδειξε ότι µόνον το 17% των Ευρωπαίων υποστηρίζει σοβαρά την ΕΕ και ότι στις 11 από τις 27 χώρες-µέλη της έχει αναπτυχθεί η τάση για αποχώρηση, 71% στη Βρετανία, αλλά και 37% στη Γερµανία και στην Αυστρία. Η προκλητική παρέµβαση των 117 µελών της Βουλής των Κοινοτήτων που ζητούν έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ και το σχετικό δηµοψήφισµα στο οποίο οδηγείται η Σουηδία και η Φιλανδία είναι απλώς οι κορυφές του παγόβουνου που λέγεται απο-ευρωποίηση. ∆εν είναι άλλωστε τυχαίο ότι γίνεται σοβαρή προεργασία για ένα νέο «θεσµικό πλαίσιο» που θα βλέπει µια «νέα» ΕΕ, µακριά από τη Συνθήκη της Λισαβόνας και µε σταγόνες µόνο από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το συνέδριο του κυβερνητικού Χριστιανοδηµοκρατικού κόµµατος της Γερµανίας τον ερχόµενο µήνα έχει στην ατζέντα του το θέµα του «νέου ευρωπαϊκού συντάγµατος».