Η Χάνα Καντάφι σκοτώθηκε το 1986 σε ηλικία δύο ετών στον αμερικανικό βομβαρδισμό του Μπαμπ αλ Αζιζίγια στην Τρίπολη. Ηταν υιοθετημένη∙ οι βιολογικοί της γονείς, ένα ζευγάρι παλαιστινίων γιατρών, είχαν πεθάνει. Απαρηγόρητος μετά τον θάνατό της, ο Μουαμάρ Καντάφι μετέτρεψε το παιδικό της δωμάτιο σε μαυσωλείο, τεκμήριο της αμερικανικής βαρβαρότητας. Μόνο που η «νεκρή» πήγε σχολείο και πανεπιστήμιο.

Σπούδασε γιατρός, πήρε πέρυσι την ειδικότητά της από το κεντρικό νοσοκομείο της Τρίπολης, και εργαζόταν εκεί ως χειρουργός αλλά και άτυπη διευθύντρια. Μέχρι τις 21 Αυγούστου, οπότε εγκατέλειψε βιαστικά το νοσοκομείο, αφήνοντας πίσω στο κλιματιζόμενο πολυτελές γραφείο της μια καφετιέρα Nesrpesso και μια κρέμα ημέρας Dior. Εκτοτε, η τύχη της αγνοείται. Σύμφωνα με συνάδελφό της γιατρό, η Χάνα δεν ήταν υιοθετημένη αλλά «νόθο παιδί του συνταγματάρχη. Η πραγματική της μητέρα ζει στην Τρίπολη».

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ
 Ηταν ίσως το πιο καλοφυλαγμένο μυστικό του συνταγματάρχη. Αν και, σύμφωνα με τη «Liberation», οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν από πενταετίας την ύπαρξη της Χάνα, μαθήτριας στο Βρετανικό Συμβούλιο της Τρίπολης, και ασθενούς ενός διάσημου λονδρέζου ορθοδοντικού, του δρος Στίβεν Χόπσον το 2007.

Αρχές Σεπτεμβρίου, βρετανοί δημοσιογράφοι ανακάλυψαν στα αρχεία της λιβυκής πρεσβείας στο Λονδίνο έγγραφα που αποδεικνύουν πως ο Χόπσον είχε κληθεί στην Τρίπολη να διορθώσει με το αζημίωτο το χαμόγελο της Χάνα. Ο ίδιος επικαλείται το ιατρικό απόρρητο. Αλλά η «Liberation» εντόπισε στην ιδιωτική κλινική του Καντάφι, εντός του Μπαμπ αλ Αζιζίγια, όλη τη σχετική αλληλογραφία.

Στα ιδιωτικά καταλύματά του, εκεί όπου διέμενε και η Χάνα, βρέθηκαν άλμπουμ ολόκληρα με φωτογραφίες από την παιδική και εφηβική της ηλικία. Και τώρα πια, τα στόματα έχουν ανοίξει, πρώην δάσκαλοι, φίλες, συνάδελφοι της «νεκρής» επιβεβαιώνουν τη μυστική ζωή της.

Μέχρι τα οκτώ της η Χάνα είχε ιδιωτικούς διδασκάλους στο Μπαμπ αλ Αζιζίγια. Κατόπιν, φοίτησε στο κοντινό σχολείο της Πράσινης Ελπίδας. Τη συνόδευαν εκεί κάθε πρωί τρεις σωματοφύλακες και η σουδανή γκουβερνάντα της. Στο ίδιο σχολείο φοίτησε και ο Χάμις Καντάφι. «Από όλους τους αδελφούς της Χάνα, αυτός ήταν ο χειρότερος», λέει ένας παλιός της δάσκαλος, ο Μοσέν Ζαουάντι. «Ηταν σαν δαιμονισμένος. Ζωγράφιζε παντού σβάστικες. Μια μέρα, ζωγράφισε σβάστικες πάνω στα γυαλιά του διπλανού του. Το παιδί έμεινε έτσι όλη μέρα, του απαγορεύτηκε να τα βγάλει. Κάποια στιγμή, ήρθε να δει την τάξη ένας επιθεωρητής, έγινε έξαλλος με το θέαμα. Οταν του ψιθύρισα στο αυτί ποιος ήταν υπεύθυνος, έφυγε τρέχοντας».

Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ
 Η Χάνα ήταν ήρεμο παιδί, καμία σχέση με τον αδελφό της, αλλά ο φόβος των δασκάλων ήταν ίδιος και απαράλλαχτος. Σύμφωνα με τον καθηγητή των Μαθηματικών, «όταν δουλεύαμε τις εξισώσεις, φρόντιζα, πριν τη στείλω στον πίνακα, να βεβαιωθώ πως μπορούσε να τις λύσει. Μια φορά έτυχε να μην τα καταφέρει, ξέσπασε σε κλάματα. Ξαγρύπνησα αναρωτώμενος αν θα κατέληγα στη φυλακή».

Ολοι γνώριζαν ποια ήταν η Χάνα. Ομως ακόμα και όταν ο Καντάφι επισκεπτόταν το σχολείο, διότι «ήταν η αγαπημένη του, η πριγκίπισσά του», ακόμα και όταν έμπαινε στην τάξη και χάιδευε τον λαιμό της κόρης του, ακόμα και όταν κάλεσε τις κάμερες στο σχολείο τον Δεκέμβριο του 1992 ή όταν πήρε όλη της την τάξη με λεωφορείο εκπαιδευτική εκδρομή «στα ρωμαϊκά χαλάσματα της Σαμπράτα», κανείς δεν μιλούσε γι\’ αυτό. «Ηταν μυστικό».

Το σχολείο της Πράσινης Ελπίδας δεν είχε λύκειο. Ο Καντάφι φρόντισε να ιδρυθεί ένα, έφερε καθηγητές Μαθηματικών και Φυσικής από το Κάιρο. «Ηθελε το καλύτερο για τη Χάνα». Στην τελευταία τάξη, διάλεξε η ίδια τους συμμαθητές της, ήταν οι 12 καλύτερές της φίλες.

ΠΑΝΤΑ… ΑΡΙΣΤΑ
 Η Χάνα ήταν μελετηρή, ό,τι της έλειπε από φυσική κλίση στα γράμματα το αντιστάθμιζαν τα ιδιαίτερα μαθήματα και ο φόβος των καθηγητών. Ολοι οι έλεγχοί της ήταν «άριστοι», επέστρεφαν υπογεγραμμένοι από τον Καντάφι με πράσινο μαρκαδόρο. Ως «ένα απλό κορίτσι, ικανή, γλυκιά, σχεδόν ντροπαλή», περιγράφει τη Χάνα μια φίλη και συμφοιτήτριά της στην ιατρική, συνάδελφός της κατόπιν στο κεντρικό νοσοκομείο της Τρίπολης. «Νοιαζόταν πολύ τους αρρώστους». Σύμφωνα πάντως με τον δρα Ρατζάμπ αλ Λάστα, λίγο πριν πέσει η Τρίπολη η Χάνα δεν είχε πλέον πολλή συμπόνια. «Καμία φιάλη αίματος γι\’ αυτούς τους αρουραίους, τους αντάρτες!», διέτασσε τους συναδέλφους της. «Κάποιοι πέθαναν από αιμορραγία στους διαδρόμους».

(Τα Νέα)