Ο 40χρονος ιδρυτής του WikiLeaks δεν αρνείται ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις μαζί τους, αλλά επιμένει ότι ήταν συναινετικές. Δήλωσε επίσης ότι οι κατηγορίες έχουν πολιτικά κίνητρα, και έδωσε έμφαση στην πολιτική παρουσία που είχε τον τελευταίο καιρό στη Βρετανία, όπου στήριξε το κίνημα κατάληψης του Λονδίνου (σ.σ. «Occupy London»).
Βιαστής, σταυροφόρος υπέρ της ενημέρωσης ή επικίνδυνος χάκερ; Ο δαιμόνιος Αυστραλός, ο άνθρωπος πίσω από την μεγαλύτερη διαρροή απορρήτων εγγράφων στην ιστορία, μονοπώλησε πέρυσι το ενδιαφέρον με τη δημοσιοποιήση χιλιάδων κλεμμένων τηλεγραφημάτων από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Καταζητούμενος για βιασμό στη Σουηδία, ο Ασάνζ παραδόθηκε τελικά στη Σκότλαντ Γιάρντ και άρχισε στη Βρετανία τον νομικό αγώνα για να αποφύγει την έκδοση.
Ηταν χάκερ από την εφηβεία του, στην Αυστραλία. Τον συνέλαβαν το 1991, αλλά τη γλίτωσε με ένα μικρό πρόστιμο. Αυτό που δεν κατάφερε ποτέ ήταν να ριζώσει κάπου. Μονίμως σε κίνηση, μονίμως κυνηγημένος, με την αστυνομία στο κατόπι του. Ετσι μεγάλωσε, και έτσι έμαθε να ζει, με την παράνοια ότι τον παρακολουθούν και τον ακολουθούν σε κάθε βήμα του.
Γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Αυστραλίας, αλλά μεγάλωσε σε πολλά και διαφορετικά μέρη. Ηταν μόλις ενός έτους όταν η μητέρα του παντρεύτηκε έναν ηθοποιό και έφτιαξε μαζί του περιοδεύοντα θίασο. Ταξίδευαν συνεχώς, αλλά όταν ο Τζούλιαν έγινε οκτώ ετών, η μαμά του χώρισε και άρχισε να κάνει παρέα με έναν μουσικό.
Τον ερωτεύθηκε και απέκτησε μαζί του έναν γιό. Και αυτή η σχέση τελείωσε άδοξα: ο δεύτερος σύζυγος ήταν βίαιος και εκείνη πήρε τα δυό παιδιά και αποφάσισε να εξαφανιστούν, για να μην τους βρει ποτέ. Από τα 11 ως τα 16 χρόνια του Ασάνζ, ζούσαν κυνηγημένοι σαν φυγάδες.
Ο πρώτος υπολογιστής που αγόρασε στα 17 χάραξε το μέλλον του: έγινε γρήγορα εξπέρ στο χάκινγκ, ικανός να σπάει κάθε πρόγραμμα και να παραβιάζει κομπιούτερ όπου γης, ακόμη και στο αμερικανικό Πεντάγωνο.
Η ιδεολογία του; Ο Ασάνζ προλόγιζε τις σκέψεις του στο μπλογκ που διατηρούσε με τσιτάτα από τον γερμανό αναρχικό Γκούσταβ Λαντάουερ, έναν αντιεξουσιαστή στοχαστή που σκοτώθηκε από στρατιώτες στο Μόναχο το 1919. Εγραφε ότι μισούσε, όπως ο Λαντάουερ, την κοινωνική αδικία, τη διαφθορά και την έλλειψη διαφάνειας στα κλειστά συστήματα εξουσίας.
Τώρα θέλει να βλέπει τον εαυτό του σαν σταυροφόρο, μοναχικό αγωνιστή υπέρ της ενημέρωσης, και το WikiLeaks σαν μια «υπηρεσία πληροφοριών των πολιτών». Το βέβαιο είναι ότι με τις \”μέγα-διαρροές\” που δημοσιοποίησε προκάλεσε µια παγκόσµια συζήτηση για τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης και της διαφάνειας σε καιρούς ειρήνης και σε χώρες με Δημοκρατία.