Η αρχή έγινε με την διαβόητη πρόταση του Γ.Παπανδρέου για το δημοψήφισμα που τίναξε στον αέρα την κυβερνητική ευφορία για την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου την οποία επικαλέστηκε και χθες στο διάγγελμά του ο Πρωθυπουργός.
Μια πρόταση που ωφέλησε κάποιους οι οποίοι επένδυσαν στην πτώση του ευρώ και έπληξε βάναυσα την αξιοπιστία πρωτίστως του πρωθυπουργού και εν συνεχεία και ολόκληρης της Ελλάδας.
Ακολούθησε η ταπεινωτική για τον ίδιο αλλά και για την χώρα παρουσία του στις Κάννες, όπου υποχρεώθηκε, από τους Μέρκελ, Σαρκοζί να πάρει πίσω την πρότασή του για δημοψήφισμα.
Η συνέχεια δόθηκε με την ανεξήγητη – τότε – επιμονή του να μην παραιτηθεί, παρά του ότι εμμέσως πλην σαφώς το έθεταν και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, αλλά να εμμένει στην διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης.
Οι 153 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ του έδωσαν την ψήφο που ζητούσε , αλλά πολλοί έθεσαν τον όρο να παραιτηθεί και να προχωρήσει η χώρα σε κυβέρνηση συνεργασίας.
Και μετά από αυτό, ξεκίνησε η κορύφωση της τραγωδίας με το αποχαιρετιστήριο διάγγελμα χωρίς έως τώρα να έχει υποβληθεί παραίτηση του πρωθυπουργού.
Βαριές οι ευθύνες του Γ.Παπανδρέου
Επί τέσσερις ολόκληρες ημέρες με ουσιαστικούς «πρωταγωνιστές» τους παραγοντίσκους (αποκαλούμενους και ως «κύκλους») του μεγάρου Μαξίμου, της Ιπποκράτους και της Συγγρού, οι διαρροές για τα υποψήφια πρόσωπα για την θέση του πρωθυπουργού έδιναν και έπαιρναν.
Μια , έτσι κι αλλιώς, προβληματική από συνταγματικής τάξης διαδικασία, μετετράπη σε μια πασαρέλα ονομάτων με βασική και ουσιαστική ευθύνη του Γιώργου Παπανδρέου και των ανθρώπων του, που όπως αποδεικνύεται – για πολλοστή φορά – έλεγε ψέματα όταν έλεγε πως δεν τον ενδιαφέρουν οι προσωπικές θέσεις, καθώς ουδεμία φορά, ούτε στο χθεσινό διάγγελμα ανέφερε την λέξη «παραίτηση» του ίδιου ή της κυβέρνησης.
Άλλωστε ο ίδιος, από το Σύνταγμα, έχει τον πρώτο λόγο στο να προτείνει τον νέο πρωθυπουργό και όφειλε – αντί τα παιχνίδια με τις διαρροές των κύκλων του – από την περασμένη Δευτέρα να έχει καταθέσει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μια (ή περισσότερες) πρόταση και στην συνέχεια ο Κ.Παπούλιας να καλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών και να ληφθεί η όποια απόφαση.
Αντ’ αυτού όλοι οι Έλληνες, αλλά και οι άλλοι Ευρωπαίοι ζήσαμε μια απερίγραπτη φαρσοκωμωδία και διαπλοκή που ξεπέρασε ακόμη και εκείνες των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου με τα ονόματα των υποψηφίων να διαρρέουν εν είδη υποψηφίων καλλιστείων.
Μάλιστα, ενώ Δευτέρα και Τρίτη, σύμφωνα με δηλώσεις πολιτικών και δημοσιεύματα στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό, η υποψηφιότητα του Λουκά Παπαδήμα, φαινόταν να έχει την καθολική αποδοχή, το πρωί της Τετάρτης, οι \”κύκλοι του Μαξίμου\” διαρρέουν και διάφορα άλλα ονόματα με αποκορύφωμα τον πρόεδρο της Βουλής Φ.Πετσάλνικο, πληροφορία που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ο Γ.Παπανδρέου άλλαζε απόψεις και γνώμες κάθε λίγα λεπτά, όχι μόνο για το ποιόν θα προτείνει αλλά ακόμη και για το τι θα κάνει, όπως για παράδειγμα το χθεσινό διάγγελμα, το οποίο αρχικά είχε αποφασιστεί να γίνει στις 4,30μμ, μετά ακυρώθηκε και τελικά έγινε λίγα λεπτά πριν τις 6 μμ.
Ακριβώς το ίδιο έγινε και με το όνομα του κ.Πετσάλνικου τον οποίο ο κ.Παπανδρέου «φωτογράφισε» στο διάγγελμά του, για να τον αποσύρει στην συνέχεια ενώ βρισκόταν στο Προεδρικό μέγαρο !!!.
Συμπερασματικά η όλη συμπεριφορά του Γ.Παπανδρέου δείχνει έναν άνθρωπο που υποχρεωμένος να φύγει από την πρωθυπουργία, δεν θέλει να παραιτηθεί από την εξουσία αλλά να συνεχίζει να κινεί τα νήματα μέσω «εκπροσώπου» ο οποίος θα «πρωθυπουργεύει» αντ αυτού.
Σφυρίζει αδιάφορα ο Α.Σαμαράς
Την ίδια ώρα που ο Γ.Παπανδρέου παραπαίει μεταξύ της αναξιοπιστίας και της πλήρους πολιτικής φθοράς, ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθεί να κρατήσει δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη.
Το ένα καρπούζι είναι η μη συμμετοχή στην πολιτική φθορά που θα έχει η όποια «κυβέρνηση» προκύψει η οποία θα υποχρεωθεί να κάνει επώδυνες συμφωνίες και καθώς εκείνο που τον ενδιαφέρει πάνω από όλα είναι οι επόμενες εκλογές.
Το άλλο καρπούζι είναι το να μην κατηγορηθεί ότι για μικροκομματικά συμφέροντα μποϋκοτάρει την κυβέρνηση συνεργασίας.
Έτσι από την μια δηλώνει πως θα συμμετέχει αλλά από την άλλη δηλώνει πως δεν θα συμμετέχει (αφού δεν θα συμμετέχουν πολιτικά πρόσωπα της ΝΔ στην κυβέρνηση) αλλά θα στηρίξει, «πετώντας» το μπαλάκι για την επιλογή του νέου πρωθυπουργού στον Γ.Παπανδρέου.
Θλιβερός θεατής ο Κάρολος Παπούλιας
Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό και ενώ εκτός από την οικονομία , τίθεται πλέον σε κίνδυνο και η ίδια η δημοκρατία και με τους θεσμούς και τους πολιτικούς να έχουν ευτελιστεί και καταστεί αναξιόπιστοι, ο εγγυητής του πολιτεύματος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων κρατώντας τον ρόλο του θλιβερού θεατή.
Ο Κάρολος Παπούλιας, όφειλε, από την επομένη της διαδικασίας της ψήφου εμπιστοσύνης, αντί να κάθεται στο Προεδρικό Μέγαρο και να περιμένει πότε θα τον επισκεφτεί ο ένας και ο άλλος, να πάρει τις πρωτοβουλίες που έχει από το ίδιο το Σύνταγμα και οι οποίες μπορεί μεν να είναι περιορισμένες, αλλά σε τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις είναι ουσιαστικές.
Θα μπορούσε, ακόμη και αν δεν θέλει να προχωρήσουμε σε εκλογές, να έχει πιο έντονη και ενεργητική παρουσία, καλώντας τους πολιτικούς αρχηγούς, παρεμβαίνοντας , ακόμη και με δημόσιες δηλώσεις.
Είναι πλέον αργά;
Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε ούτε χθες και φτάσαμε στο σήμερα. Μιαν ημέρα κατά την οποία είναι πιθανόν αν βρεθεί λύση στο πρόβλημα που δημιούργησαν οι ίδιοι που θα την συμφωνήσουν.
Σύμφωνα με πολλούς είναι πια πολύ αργά και η πορεία της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ή έστω στην παραμονή της ,στον προθάλαμο όμως, είναι πλέον προδιαγεγραμμένη.
Τις επιπτώσεις που θα υπάρχουν στην Ευρώπη δεν τις γνωρίζω. Όμως το γεγονός είναι πως η όποια κυβέρνηση και με όποιον πρωθυπουργό ανακοινωθεί, μετά από όλα αυτά τα αλισβερίσια που προηγήθηκαν, θα έρθει αντιμέτωπη με μιαν εσωτερική αμφισβήτηση που θα είναι πολύ πιο δυνατή από εκείνη που είχε η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Σε όλα αυτά να συνυπολογιστεί πως έρχεται ο Δεκέμβρης και η περίοδος των εορτών που θα βρει την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων χωρίς χρήματα γεγονός που θα γιγαντώσει την αγανάκτηση και πολύ φοβάμαι ότι μετά την «ανάπαυλα» των τελευταίων ημερών, θα ακολουθήσει μια κοινωνική έκρηξη το μέγεθος της οποίας θα εξαρτηθεί από τις πράξεις της όποιας κυβέρνησης και όχι από το ποιοι θα συμμετέχουν.
Ναπολέων Σαραντίδης