Η θαλάσσια ζωή, ειδικότερα στον Ινδικό Ωκεανό, τον Δυτικό και Ανατολικό Ειρηνικό και τους ωκεανούς των αρκτικών ζωνών, θα πρέπει να προσαρμοστεί ή να μετακινηθεί προκειμένου να αποφύγει την οριστική εξαφάνιση, όπως υποστηρίζει νέα έρευνα που υπογράφει διεθνής ομάδα επιστημόνων και που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Science.
“Η έρευνά μας δείχνει πως τα είδη που δεν προσαρμόζονται στην αυξανόμενη θερμοκρασία των υδάτων θα πρέπει να πλεύσουν μακρύτερα και ταχύτερα προς αναζήτηση νεάς ‘κατοικίας’”, δηλώνει ο καθηγητής Τζον Παντόλφι, από το ARC Centre of Excellence for Coral Reef Studies και το Πανεπιστήμιο του Κουήνσλαντ της Αυστραλίας.
Οι ερευνητές επεξεργάστηκαν στοιχεία για τις παγκόσμιες θερμοκρασίες σε περίοδο 50 ετών, από το 1960 ως τις μέρες μας, και ανέλυσαν τις μεταβολές σε κλιματικά και εποχικά μοντέλα στην ξηρά και στους ωκεανούς για να κατανοήσουν την επίδρασή τους στους έμβιους οργανισμούς κατά τον αιώνα που διανύουμε.
“Εξετάσαμε την ταχύτητα της κλιματικής αλλαγής (τις γεωγραφικές μετατοπίσεις των θερμοκρασιακών ζωνών μες το χρόνο) και τη μεταβολή των εποχικών θερμοκρασιών σε στεριά και θάλασσα. Και οι δύο δείκτες μεταβλήθηκαν ταχύτερα σε συγκεκριμένα γεωγραφικά πλάτη των ωκεανών, παρά το γεγονός ότι οι ωκεανοί θερμαίνονται με βραδύτερους ρυθμούς σε σύγκριση με τον αέρα πάνω από την ξηρά”, λέει ο Παντόλφι.
Τα ευρήματα της έρευνας έχουν ιδιαίτερη σημασία, ιδίως για τις περιοχές που συγκεντρώνουν υψηλή θαλάσσια βιοποικιλότητα, όπως το Κοραλιογενές Τρίγωνο που εξαπλώνεται σε μια περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας, ανάμεσα στην Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, τη Μαλαισία, την Παπούα- Νέα Γουινέα, τα Νησιά του Σολομώντα και το Ανατολικό Τιμόρ.
Εκεί βρίσκεται το ένα τρίτο των κοραλλιογενών υφάλων παγκοσμίως και το 35% των ψαριών που ζουν σε κοραλλιογενείς υφάλους.
(econews)