Αυτά είναι τώρα πια τα μοναδικά καταφύγια εκατοντάδων αστέγων, που μπαίνουν σαν τους κλέφτες στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών και προσποιούνται τους ασθενείς, με την ελπίδα ότι οι γιατροί θα τους επιτρέψουν να περάσουν άλλη μια παγωμένη νύχτα στα ράντσα των διαδρόμων, για να μην πεθάνουν από το κρύο σε κάποιο παγκάκι.
Δεν είναι, μάλιστα, λίγες οι φορές που οι πεινασμένοι και ταλαιπωρημένοι συνάνθρωποί μας (ηλικίας από 40 έως και 70 ετών) δεν διστάζουν να κατεβαίνουν στα υπόγεια των δημόσιων νοσοκομείων, όπου συνήθως βρίσκονται τα μαγειρεία, με σκοπό να «κλέψουν» μια φέτα ψωμί, ένα μήλο, ένα γιαούρτι ή, αν είναι τυχεροί, και μια ολόκληρη μερίδα με ζεστό φαγητό!
Οι σύγχρονοι Άθλιοι
Η νέα φτώχεια έχει οδηγήσει στον δρόμο χιλιάδες Έλληνες, που έχασαν μέσα σε δύο χρόνια τη δουλειά τους, το σπίτι τους και έμειναν μόνοι, αφού ακόμα και οι συγγενείς τους (που έχουν τα δικά τους προβλήματα) τούς γύρισαν την πλάτη.
Σύμφωνα με τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Κλίμακα», υπολογίζεται ότι οι άνθρωποι που ζουν στους δρόμους τα τελευταία δύο χρόνια στη χώρα μας είναι από 17.000 έως 20.000. Επιπλέον, το λουκέτο που έχει μπει σε πολλά ιδρύματα και ξενώνες, λόγω της οικονομικής κρίσης, έχει επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Ήταν θέμα χρόνου, λοιπόν, να εμφανιστεί το φαινόμενο των αστέγων που αναζητούν καταφύγιο στα δημόσια νοσοκομεία, φαινόμενο το οποίο ξεκίνησε πέρυσι τον χειμώνα.
Φέτος όμως, που η ανεργία έχει χτυπήσει «κόκκινο», με σχεδόν 1.000.000 ανθρώπους χωρίς εργασία, η ιστορία επαναλαμβάνεται, όχι σαν φάρσα, αλλά ως τραγωδία, ενώ τα επόμενα χρόνια, και για όσο διαρκέσει αυτός ο φαύλος κύκλος, αναμένεται να κορυφωθεί, όπως είπαν στη «δημοκρατία» γιατροί και εκπρόσωποι εργαζομένων πέντε μεγάλων νοσοκομείων της χώρας.
Έρχονται εδώ για να φάνε
Το φαινόμενο έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις στο Νοσοκομείο Βόλου, όπου δεκάδες άστεγοι βρίσκουν καταφύγιο στο δημόσιο θεραπευτήριο, όπως λέει ο Παναγιώτης Μοσχοτζόπουλος, χειρουργός – ωτορινολαρυγγολόγος στο Αχιλλοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου και εκπρόσωπος του Συλλόγου Εργαζομένων Γιατρών.
«Δεν πρόκειται πλέον μόνο για περιθωριακά άτομα. Αυτά πάντα υπήρχαν. Δυστυχώς από πέρυσι βλέπουμε δεκάδες Έλληνες από 40 έως και 70 ετών, ανέργους και χαμηλοσυνταξιούχους, που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι. Επειδή στον Βόλο δεν υπάρχουν δομές και ξενώνες, έρχονται εδώ για να φάνε και να νιώσουν για λίγο κανονικοί άνθρωποι. Μάλιστα, πολλοί κατεβαίνουν μέσα στο σκοτάδι στο υπόγειο, που είναι τα μαγειρεία, μήπως βρουν κάτι να φάνε. Και εμείς τι να κάνουμε, να τους πετάξουμε στον δρόμο να πεθάνουν από το κρύο;» αναρωτιέται προβληματισμένος.
thessalianews