Λυπούμε ειλικρινά που σας στεναχώρησα με την ξαφνική απουσία μου. Ούτε και γω τοθελα.Ηταν μια κακιά στιγμή από αυτές που νομίζεις ότι δεν θα συμβούν σε σένα.Και να μην είχε συμβεί σε φίλους μου να πεις στην ευχή.

Ήρθε όμως αυτή η στιγμή και για ΜΈΝΑ. Και τώρα είμαι στην γειτονιά των αγγέλων και σκέφτομαι τι κακό έκανα σε μένα και σε όλους εσάς.

Βγήκα με μερικούς φίλους χθες, για βόλτα από εκείνους, που καβαλούσαμε τις μηχανές και ετοιμαζόμασταν να κυριαρχήσουμε τον κόσμο.Ηδονιζόμασταν να πατάμε γκάζι και να κάνομε σούζες.Αχ βρε μαμά και να άκουγα λίγο τις γκρίνιες σου

Τώρα ξέρω ότι ήταν για το καλό μου. Λίγο αν έδινα προσοχή τώρα θαμουν μαζί σας και ας μου φωνάζατε.

.Μου λείπεις μαμά και κάνει τόσο παγωνιά εδώ πάνω,και δεν έχω κανένα να μου τραβήξει την κουβέρτα τα βράδια και να με σκεπάσει.Και φαίνεται εδω πάνω από τα σύννεφα κάνει μόνο χειμώνα.Δεν τοχω συνηθίσει ακόμα.

Και συ μωρέ μπαμπά τί τόθελες το μηχανάκι και μου το πήρες .Νόμιζες ότι ήμουν άνδρας πια και υπεύθυνος αλλά που ήξερες και σύ..Όταν μου φώναζες να φοράω και κράνος και γω σουλεγα ,άσε ρε γέρο κράνη βάζουν οι φλούφλιδες..που ναξερα..τότε.

Και βρέθηκε η κολώνα στην άκρη του δρόμου και μου άνοιξε το κρανίο σαν καρπούζι.Ενα καρπούζι χωρίς κουκούτσι μυαλό.

Τώρα που αναπολώ τις συνέπειες δεν μπορώ να αλλάξω τα πράγματα.

Και σεις αδελφάκια μου μην πειράξετε το δωμάτιο μου.Αφήστε τα πράγματα όπως ήταν μπορεί να ξανάρθω,ισως ποιος ξέρει? Συγνώμη που δεν πρόλαβα νάμαι στα γενέθλια σας και να σας παίρνω δωράκια.Δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό τώρα.

Αχ αυτοί οι φίλοι μου που ήταν μαζί μου εκείνη την καταραμένη βραδιά. Και μουλεγαν\” πιες άλλο ένα\”,\” έλα δεν έχομε πιει τίποτε\” ,\”θα πάμε από αλλού να μην μας πιάσει η τροχαία\” ,μόνο που δεν ξέραμε ότι από κει που πήγαμε παραμόνευε μένα δρεπάνι ο χάρος και έπιασε εμένα.

Δεν πειράζει ,τώρα που έφυγα εγώ τουλάχιστον προσπαθήστε εσείς να μην χαθεί άλλος.

Φοράτε τα κράνη σας ,σφικτά και όχι σαν καύκαλο στο κεφάλι,μην πίνετε,οδηγείτε και να σκέφτεστε ότι μια ζεστή αγκαλιά σας περιμένει σπίτι σας.

Εδω μην ξεχνάτε κάνει πολλή παγωνιά.

Αγαπημένε μου πατερούλη,δεν μπορώ να ξεχάσω τις παραινέσεις σου και συ βρε μανούλα τώρα χύνεις μαύρα δάκρυα για την απουσία μου.

Όλοι εσείς που νοιαζόσασταν για μένα παρακαλάτε να κάνει λίγο ζέστη εδώ πάνω .κρυώνω πολύ και όσους φίλους είδα εδώ πάνω και αυτοί κρυώνουν…..

Απο τον Σύλλογο Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων Χανίων