Η εμπειρία του κοινού με το Διαδίκτυο μας οδήγησε σε ένα κοινό συμπέρασμα, ένα αξίωμα, ανάλογο με τους νόμους της Φυσικής: τίποτα δεν είναι δωρεάν στο Ιντερνετ.

Το παράξενο είναι ότι οι περισσότεροι χρήστες του Google, του Facebook, του Twitter και άλλων «δωρεάν» υπηρεσιών, δεν μοιάζουν να έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως το παραπάνω αξίωμα. Το Facebook, για παράδειγμα, διαχειρίζεται τις σελίδες 750 εκατομμυρίων χρηστών και φιλοξενεί περισσότερες από 70 δισ. φωτογραφίες. Το κόστος του έργου αυτού σε διακομιστές, ενέργεια, ευρυζωνικότητα και τεχνογνωσία είναι γιγάντιο, ενώ οι περισσότεροι χρήστες δεν μοιάζουν να το συνειδητοποιούν.

Τα εκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται κάθε μήνα για τη λειτουργία του Facebook προέρχονται από επενδυτές, που ελπίζουν να αποκομίσουν μελλοντικά οφέλη από την πρώτη δημόσια διαπραγμάτευση της μετοχής ή από την ανάδειξη καινοτόμου και προσοδοφόρου επιχειρηματικού μοντέλου. Στο μεταξύ, ο καλύτερος τρόπος να μεγαλώσει γρήγορα μία επιχείρηση είναι να προσφέρει το προϊόν της δωρεάν, όπως ακριβώς έκανα οι Google, Facebook και Twitter. Ο μόνος τρόπος, στο μεταξύ, όλοι αυτοί οι «τζαμπατζήδες» να μεταμορφωθούν σε κέρδη περνά μέσα από τη διαφήμιση.

Στην περίπτωση της Google, το μοντέλο αυτό λειτούργησε άριστα. Το ίδιο δεν συμβαίνει, όμως, και με το Facebook, που δεν πέτυχε την ίδια κερδοφορία ή με το Twitter, που δεν έχει καταφέρει ακόμη να εξασφαλίσει κερδοφορία από τη διαφήμιση.

Η επιτυχία της Google οφείλεται στην ικανότητα της ιστοσελίδας αναζητήσεων να αξιοποιεί τις αναζητήσεις των χρηστών της για να τους βομβαρδίσει με στοχευμένη διαφήμιση. Από τη μεριά του, το Facebook επαίρεται στις εταιρίες, επίδοξες πελάτισσές του, ότι «γνωρίζει» καλά τους χρήστες και την πραγματική ζωή τους. Το Twitter, όμως, σε αντίθεση με τις παραπάνω ιστοσελίδες, έχει αλλάξει ελάχιστα από την ημέρα των «εγκαινίων» του, και δεν δίνει έτσι τη δυνατότητα σε εταιρίες να διαφημιστούν αποτελεσματικά σε αυτό.

(kathimerini)