Από το 2005 που εκτοξεύτηκε η τιμή του χαλκού σε συνδυασμό με την αυξημένη εμπορική ζήτηση, ξεκίνησε η άνθιση και η παράνομη διακίνηση του, μετατρέποντας ολόκληρες γειτονιές σε παράνομα σκραπατζίδικα, αφού στο χρηματιστήριο μετάλλων, ο χαλκός έγινε «χρυσός».
Πολλοί άνθρωποι, που δεν έχουν άλλη ευκαιρία για εισόδημα, στρέφονται προς το παρεμπόριο μετάλλων, ιδιαίτερα χαλκού. Σε τρίκυκλα, κάρα και σε κάθε είδους μεταφορικά μέσα, φορτώνουν καλώδια, ψυγεία, κλιματιστικά και οτιδήποτε μπορεί να περιέχει χαλκό. Παράλληλα, οι κλοπές καλωδίων της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, αλλά και άλλων μεταλλικών αντικειμένων παίρνουν μεγάλες διαστάσεις.
Η διαδικασία είναι απλή, αφού συγκεντρωθούν τα υλικά, στη συνέχεια, συνήθως με την καύση, τα υλικά απογυμνώνονται από τα υπόλοιπα στοιχεία που μπορεί να περιέχουν, ώστε να παραμείνει καθαρό το μέταλλο και ακολούθως πωλείται με το κιλό. Αυτό έχεις ως αποτέλεσμα τα σκραπατζίδικα να ξεπηδούν το ένα μετά το άλλο και δίπλα τους ταυτόχρονα στήνονται και χώροι συγκέντρωσης και εκμετάλλευσης σκουπιδιών και μετάλλων.
Ένας πρόχειρος καταυλισμός στην οδό Ορφέως, όπου ζουν πάνω από 1000 ψυχές, και χωροταξικά ανήκει στον δήμο Αθηναίων, λειτουργεί, εκτός από τόπος κατοικίας, και ως χώρος επεξεργασίας απορριμμάτων, καύσης καλωδίων και ηλεκτρικών συσκευών. Ανάλογα με τον αέρα τα δηλητηριώδη αέρια μεταφέρονται έως και 20 χλμ, κάνοντας αποπνικτική την ατμόσφαιρα σε Ταύρο, Ρέντη, Βοτανικό και Αιγάλεω.