\”Εφονεύθησαν ή εβασανίσθησαν κατά τον αγριώτερον τρόπον πλείστα άτομα, εληστεύθησαν δε και εκάησαν πλείσται οικίαι…

Γενικώς η μετάβασις του εις τους τόπους της δράσεώς του ομοίαζεν προς αγρίαν λαίλαπα, συνώδευεν δε ταύτην πάντοτε αφθονία δακρύων, πόνου και αίματος\”.

Με αυτόν τον τρόπο περιγράφεται σε έκθεση του Απριλίου του 1947,  η δράση του ελληνομαθούς ναζιστή Φριτς Σούμπερτ, ο οποίος έδρασε στο φόντο των αποφάσεων εκ μέρους του Χίτλερ για αντίποινα στη μεγαλόνησο μετά τη Μάχη της Κρήτης (20-30 Μαΐου 1941) .

Κοσμοπολίτης, πολύγλωσσος, βίαιος, σαδιστής, διπλωμάτης και δολοπλόκος –μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά της ιδιόρρυθμης προσωπικότητάς του– ο επιλοχίας Σούμπερτ συνιστά μια πρωτοφανή και ίσως μοναδική περίπτωση στα χρονικά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα έργα και οι ημέρες της αιμοδιψούς αυτής προσωπικότητας, που οι φήμες για την ελληνική καταγωγή του ενίσχυσαν το μύθο του, εξιστορούνται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου «Ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα» (εκδόσεις Επίκεντρο), με το συγγραφέα του Θανάση Φωτίου να  μεταφέρει με ζωντανό τρόπο τις κτηνωδίες της κατοχικής περιόδου, με πλούσιο αρχειακό υλικό και πρωτότυπες συνεντεύξεις.

Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αφορά την Κρήτη, καθώς από εκεί ξεκινά την τρομοκρατική δράση του ο Σούμπερτ, ως επικεφαλής ομάδας κατοίκων του νησιού, προαναγγέλλοντας την ίδρυση, αργότερα, των περιβόητων Ταγμάτων Ασφαλείας. Στη συνέχεια, με διαταγή του στρατιωτικού διοικητή του Φρουρίου Κρήτης, ορίζεται διοικητής γερμανοντυμένου εγκληματικού σώματος Ελλήνων, εξαπολύοντας επιθέσεις ωμής βίας κατά πολιτών στην Κρήτη και τη Μακεδονία.

Η βιογραφία του Σούμπερτ

 Η περιπετειώδης ζωή της σκοτεινής αυτής προσωπικότητας  ξεκινάει στο Ντόρτμουντ, στις 21 Φεβρουαρίου του 1897, όπου γεννήθηκε από γονείς εργάτες.

Βρέθηκε από νωρίς κατά τη διάρκεια του Α\’ Παγκοσμίου Πολέμου να πολεμάει για τη Γερμανία, ενώ μετά το τέλος των μαχών βρέθηκε στη Σμύρνη ως μέλος γερμανικών αποστολών ειδικευμένου προσωπικού που αναδιοργάνωσε και ηγήθηκε οθωμανικών στρατιωτικών τμημάτων στην απόκρουση επιθέσεων της Αντάντ.

Την 1η Ιανουαρίου 1934 ο Σούμπερτ έγινε μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Μιλούσε καλά ελληνικά, τουρκικά, ιταλικά και αραβικά, ενώ το 1941 και όντας ήδη υπαξιωματικός μετατέθηκε στα Χανιά, στην Περιφερειακή Διοίκηση Ρεθύμνου, με την ιδιότητα του διερμηνέα.

Το αιματοκύλισμα στη Κρήτη με τη βοήθεια δωσίλογων

Η αιματηρή του διαδρομή στην Κρήτη ξεκινάει απ\’ το χωριό Ορος του Ρεθύμνου. Οι ντόπιοι προσέφεραν μεγάλη βοήθεια και υπηρεσίες στους άγγλους στρατιώτες μέχρι να φυγαδευτούν στη Μέση Ανατολή, γεγονός που δε θα έμενε «ατιμώρητο» από τον Σούμπερτ.

Στις 28 Αυγούστου του \’41 τέσσερις Γερμανοί – κι ένας Κρητικός γερμανοντυμένος – ζήτησαν να δουν τον πρόεδρο της Κοινότητας του Ορους, Παντελή Παπαδάκη.

Εκείνος, νομίζοντας πως τον ζητούσαν για υπηρεσιακούς λόγους, κίνησε να τους δει και αμέσως τον τραυμάτισαν βαριά. «Μην πάτε στο σπίτι γιατί αυτοί μπορεί να ξανάρθουν», ήταν τα τελευταία λόγια του πριν πεθάνει ενώ της φονικής ομάδας επικεφαλής ήταν ο Σούμπερτ.

Το φθινόπωρο του 1941 μετατέθηκε απ\’ το Ρέθυμνο στο Ηράκλειο με την τριπλή ιδιότητα του στρατιωτικού – διερμηνέα – κατασκόπου για λογαριασμό πάντα της γερμανικής υπηρεσίας κατασκοπείας και αντικατασκοπίας Abwehr III. 

Στην συνέχεια η δράση του Σούμπερτ τοποθετείται στον Κρουσώνα Ηρακλείου, περιοχή που χωρίζεται ανάμεσα σε δωσίλογους και αντιστασιακούς.

Απ\’ τη μία και λόγω της μεγάλης παράδοσης του χωριού σε οπλοκατοχή, στοιχίζονται οι ντόπιοι με τους αντάρτες της ομάδας του Σατανά (Αντώνη Γρηγοράκη) και απ\’ την άλλη με τους συνεργάτες των Γερμανών. 

Το χωριό τροφοδοτεί το τάγμα του Σούμπερτ και διεξάγουν επιδρομές και δολοφονίες. Τον Ιούλιο του \’43 στα Μεσκλά Κυδωνίας ο Σούμπερτ κάνει μια επιδρομή με γερμανοντυμένους Κρουσανιώτες και βασανίζει Μεσκλιανούς. Αμέσως μετά η δράση του πυκνώνει και ως εντολοδόχος του ταγματάρχη Χάρτμαν αλλά και αυτοτελώς με στόχο την κατάσχεση όπλων, την απόσπαση πληροφοριών για τους αντάρτες και τον νεοσύστατο τότε ΕΛΑΣ, την τρομοκράτηση των χωριών που υποστήριζαν τους αντιστασιακούς.

Οι φρικαλεότητες και η σύσταση του Σώματος Κυνηγών

Είναι χαρακτηριστικό το συμβάν όπου οι Σουμπερτίτες μαζί με λόχο γερμανών εξέδραμαν κατά της τοποθεσίας Βρωμόνερο, λημέρι της ομάδας του Σατανά στις υπώρειες του Ψηλορείτη, οι αντάρτες διέφυγαν ενώ οι Σουμπερτίτες συνέλαβαν πέντε άτομα που συγγένευαν ή συνεργάζονταν με την Αντίσταση.

Η περίπτωση του βοσκού Ι. Ξυλούρη ή Ξυλουρογιάννη κόβει την ανάσα: τον έδεσαν με τρίχινο σχοινί από τον λαιμό σε ένα γάιδαρο και ενώ τον τραβούσαν του έβγαλαν τα μάτια!

Αλλους τους μετέφεραν στην Αυγενική, την έδρα του Σούμπερτ, και ύστερα από άγρια βασανιστήρια τους εκτέλεσαν σε λάκκο που έσκαψαν οι ίδιοι οι μελλοθάνατοι!

Οι φρικαλεότητες της ομάδας του Σούμπερτ συνεχίστηκαν σε πολλά χωριά με κακοποιήσεις και εμπρησμούς σπιτιών και με δεκάδες θύματα και βασανισμούς όπως στο Μετόχι Βορού Μονοφατσίου.

Κατόπιν και έπειτα από διαταγή του ανώτερου διοικητή του Φρουρίου της Κρήτης στρατηγού Μπρούνο Μπρόιερ και όσο η Αντίσταση φούντωνε, ο Σούμπερτ συγκρότησε Σώμα Κυνηγών (στελεχώθηκε από γερμανόφιλους ντόπιους και δωσίλογους αλλά και βαρυποινίτες από φυλακές της Κρήτης).

Στις 11 Ιανουαρίου εγκατέλειψε την Κρήτη και στα μέσα Φεβρουαρίου αναχώρησε για Θεσσαλονίκη μαζί με 40 Κρητικούς και τέθηκε υπό τις διαταγές της Στρατιωτικής Διοίκησης Θεσσαλονίκης – Αιγαίου.

Στη Μακεδονία, ο Σούμπερτ συνέχισε την εγκληματική του δράση, και σύντομα, έγινε ο φόβος κι ο τρόμος και καθιερώθηκε ως μία από τις πλέον διαβόητες προσωπικότητες μεταξύ των σκληροτράχηλων ταγματασφαλιτών της περιοχής.

Η σύλληψη και το τέλος του

Το 1945, ο Σούμπερτ συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Καταδικάστηκε σε θάνατο, με την Κρήτη και τη Μακεδονία να διεκδικούν τη διοργάνωση του τελετουργικού εκτέλεσής του. Στις 22 Οκτωβρίου 1947 πέρασε την πύλη των φυλακών Επταπυργίου, μεταφέρθηκε στο \”συνήθη τόπο εκτελέσεων\” πίσω από τις φυλακές κι εκεί εκτελέστηκε.

Ο Σούμπερτ, όπως γράφει στο βιβλίο του ο Θανάσης Φωτίου, από το απομονωμένο κελί των μελλοθανάτων, τα ξημερώματα, παρέδωσε στον αρχιφύλακα να ταχυδρομήσει δύο γράμματα: το ένα στην κόρη του, που ζούσε στο Παλέρμο με τον Ιταλό σύζυγό της και το άλλο στον συνταγματάρχη Γιοχάνες Μπάργκε, κρατούμενο στις φυλακές Καλλιθέας.

Στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, λίγο προτού μεταφερθεί στο γραφείο των φυλακών, για τα εγκλήματα στο Ασβεστοχώρι, το Χορτιάτη, τα Γιαννιτσά και αλλού, ο Σούμπερτ έκανε λόγο για \”ψέματα και υπερβολές\”, υποστηρίζοντας πως δεν σκότωσε κανέναν, αλλά εκτελούσε απλώς διαταγές του αξιωματικού του.

Ο Σούμπερτ, μέχρι και το τέλος της ζωής του, εμφανίσθηκε αμετανόητος, αλλά και φανατικά πιστός στην ιδέα της \”Μεγάλης Γερμανίας\” και στο νόμο της εκδίκησης, σημειώνει ο Θανάσης Φωτίου.

«Η Ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα»

Το βιβλίο, «η Ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα» αποτελεί μέσα από τις 500 σελίδες του, μία ενδελεχή μελέτη της αιμοσταγούς αυτής προσωπικότητας, που σκόρπισε το θάνατο στην Κρήτη αλλά και τη Μακεδονία.

Ο συγγραφέας, Θανάσης Φωτίου είναι πτυχιούχος του ΑΠΘ και διδάκτωρ του Αμερικανικού Πανεπιστημίου του Σινσινάτι. Δίδαξε μαθήματα ελληνικής φιλολογίας και ιστορίας στο καναδικό πανεπιστήμιο Κάρλετον της Οτάβα και το συγγραφικό του έργο αφορά κυρίως το Βυζάντιο.

 

 

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook