Ξεκίνησε άτυπα η προεκλογική περίοδος για τις εκλογές του Φλεβάρη ή τέλος πάντων όποτε γίνουν, που όμως δεν θα είναι πολύ μακριά…
Ήδη τα πολιτικά γραφεία ανά την Κρήτη οργανώνονται, μαζεύουν λίστες ψηφοφόρων, αλλά και αυτών που κατάφεραν να «εξυπηρετήσουν» την προηγούμενη περίοδο, καθότι η εποχή με τις παχιές αγελάδες και τα χοντρά ρουσφέτια έχει περάσει. No money, no honey που λένε και οι Εγγλέζοι.
Μικρορουσφέτια έχουν γίνει βέβαια, καμιά μεταθεσούλα σε κανένα φαντάρο και καμιά δουλειά με το δημόσιο, καθότι τα περιθώρια έχουν στενέψει. Βέβαια εδώ που τα λέμε και το δημόσιο έχει αρχίσει να είναι «κακός» πελάτης για αυτούς που λυμαίνονταν τόσα χρόνια το δημόσιο χρήμα. Από την μία ξυπνήσανε λίγο αυτοί που μας κυβερνούν και έχουν κάνει και ποιο σωστές τις διαδικασίες σε ορισμένα επίπεδα (βλ. προμήθεια φαρμάκων και τα οφέλη από τους ηλεκτρονικούς διαγωνισμούς), αλλά από την άλλη αφού «λεφτά δεν υπάρχουν» ποιος ρισκάρει στις ημέρες να κάνει δουλειές με το δημόσιο και να μην ξέρει πότε θα πληρωθεί.
Οι εκλογές που έρχονται δεν θα μοιάζουν με καμία άλλη προεκλογική περίοδος από την μεταπολίτευση και έπειτα. Θα είναι από την μία πλευρά αθόρυβες και από την άλλη πλευρά πολύ έντονες και σημαντικές.
Αθόρυβη προεκλογική περίοδο θα έχουμε από την πλευρά των πολιτικών και των υποψηφίων βουλευτών. Οι εποχές με τις προεκλογικές ομιλίες και συγκεντρώσεις, αλλά και τις συναντήσεις σε δημόσιους χώρους νομίζω έχουν παρέλθει ανεπίστρεπτη γεγονός που ξεκίνησε ήδη και από τις προηγούμενες εκλογές. Βέβαια τότε οι πολίτες δεν είχαν βιώσει την οικονομική δυσπραγία που επέφεραν τα μέτρα του ΔΝΤ στην χώρα. Τώρα όμως που το μεγαλύτερο ποσοστό των ελληνικών νοικοκυριών βρίσκεται σε κακά χάλια, η λέξη πολιτικός – βουλευτής – υποψήφιος, μόνο αρνητικές σκέψεις φέρνει σε όλους μας και μάλιστα σε πολλούς λειτουργεί και αντιδραστικά, με τα γνωστά αποτελέσματα των ύβρεων σε πολιτικά πρόσωπα και των ρίψεων γιαουρτιού και αυγών σε άλλες περιπτώσεις.
Δυστυχώς το πολιτικό μας σύστημα νοσεί και μόνο και εγχείρηση θα μπορέσει να επανέλθει. Εγχείρηση σημαίνει με απλά λόγια ότι πρέπει να φύγουν όλοι αυτοί που δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του λαού, αλλά όχι όμως των αιτημάτων για μία μετάθεση ή για έναν διορισμό, αλλά για πραγματικά αποτελέσματα στην κοινωνία, την υγεία, την παιδεία, που θα έπρεπε να έχουμε και που ποτέ δεν είδαμε.
Οι εκλογές λοιπόν για τους πολιτικούς θα γίνουν με το τηλέφωνο, σε μικρές ελεγχόμενες συναντήσεις σε σπίτια και με χαμηλούς τόνους και πολύ προσωπική επικοινωνία. Βέβαια όλοι μα όλοι θα κριθούν από το παρελθόν τους και όχι από το μέλλον τους. Επειδή πλέον κανείς από τους πολιτικούς δεν μπορεί να υποσχεθεί, γιατί κανείς δεν ξέρει τι θα ξημερώσει την άλλη ημέρα και που θα βρίσκεται η χώρα, η ψήφος των πολιτών θα βασιστεί σε μεγάλο βαθμό από την στάση των υποψηφίων σε όλη αυτή την δύσκολή διετία που πέρασε και βέβαια στις προθέσεις τους για το μέλλον. Προθέσεις βέβαια που αν δεν υλοποιηθούν έμπρακτα, τότε θα είναι και το τέλος.
Στον αντίποδα οι επερχόμενες εκλογές θα είναι θορυβώδεις και πολύ σημαντικές για εμάς τους πολίτες. Η αδυναμία πρόβλεψης των συνθηκών που θα δημιουργηθούν στην χώρα αλλά και η δυσκολίες που έχουμε ζήσει μέχρι τώρα θα κάνουν την ψήφο μας πολύ δύσκολη. Το σίγουρο πιστεύω είναι ότι σε αυτές τις εκλογές θα υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή και πρέπει να υπάρχει. Πρέπει να συμμετέχουμε όλοι γιατί με την αποχή μας απλά αφήνουμε κάποιους άλλους να αποφασίσουν για το δικό μας μέλλον. Τα κτίρια και οι απαιτήσεις μας πλέον έχουν αυξηθεί και αυτή η εκλογική διαδικασία ίσως να ορίσει το μέλλον και την τύχη των παιδιών μας.
Για το αποτέλεσμα βέβαια κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Το πιθανότερο είναι ότι θα έχουμε μία νέα κυβέρνηση συνεργασίας που θα προκύψει από την νέα βουλή και η οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις οικονομικές αντιξοότητες που διανύουμε αλλά και που θα φέρει και η νέα τάξη πραγμάτων που αρχίζει να διαφαίνεται ότι θα δημιουργηθεί και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση στο άμεσο μέλλον. Μία Ευρωπαϊκή Ένωση που σε μία προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων της επιχείρησε να επιρρίψει την ευθύνη δημιουργίας τους στις αδύναμες οικονομίες του Νότου και που τελικά προέρχονται από την ίδια, τους κανονισμούς και τις δομές της, που δεν κατάφεραν να επιφέρουν την οικονομική ομοιογένεια στα κράτη μέλη. Ομοιογένεια που δεν επετευχθει ποτέ γιατί σε πολλούς κανονισμούς δεν αξιολόγησαν σωστά τον ανθρώπινο παράγοντα και τις κοινωνικό-οικονομικές δομές της κάθε χώρας, αλλά και την κουλτούρα και τον τρόπο ζωής των κατοίκων της.
Γιάννης Σερετάκης