Η κρίση μας έμαθε μια νέα \”κοινωνική τάξη\”, τους νεόπτωχους και νεοάστεγους, όπως ονομάστηκαν, άνθρωποι της διπλανής πόρτας που η κρίση τους έσπρωξε στο περιθώριο.
Όπως αναφέρει το \”Έθνος\”, 20.000 άνθρωποι κοιμούνται στο δρόμο, στο αυτοκίνητό τους, σε αποθήκες και ξενώνες, νέοι άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους αλλά και εργαζόμενοι που απολύθηκαν λίγο πριν πάρουν σύνταξη.
Η ζωή τους άλλαξε από τη μια στιγμή στην άλλη. Σπίτι, δουλειά και φίλοι, εξαφανίστηκαν λόγω της απουσίας χρημάτων και τώρα πια ανήκουν στην τάξη των νεόπτωχων και εκλιπαρούν για ένα πιάτο ζεστό φαγητό, ψάχνοντας συνέχεια στις αγγελίες για να βρουν μια δουλειά.
Χιλιάδες συμπολίτες μας συνωστίζονται στα συσσίτια μη μπορώντας να ζήσουν μόνοι τους. Κάθε ιστορία αυτών των ανθρώπων είναι μοναδική και αντικατοπτρίζει τη φτώχεια που μαστίζει την Ελλάδα αρκεί να κοιτάξει κανείς γύρω του, και θα δει πόσοι άνθρωποι ψάχνουν κάθε μέρα τον επιούσιο στα σκουπίδια και γυρνάνε στα σοκάκια της πόλης σαν φαντάσματα.
Πολλοί από τους ανθρώπους που κοιμούνται στα παγκάκια, είναι μέλη μεσοαστικών οικογενειών. Όπως ο 31χρονος Γρηγόρης ο οποίος είναι πρώην υπάλληλος security και μένει στο αυτοκίνητό του. Ο νεαρός δεν έχει επαφή με την οικογένειά του και θέλει να σταθεί στα πόδια του μόνος του.
\” Όπως έπεσα θα ξανασηκωθώ. Έχω διάθεση για δουλειά. Θα συνεχίσω να αναζητώ και ελπίζω ότι κάποια στιγμή, όχι πολύ αργά για μένα, κάτι θα βρω\”, λέει και καταλήγει \”με πνίγει η αδικία αλλά τι να κάνω\”.
Παρόμοια είναι η ζωή και για τον 49χρονος Στάθη που δούλευε στις απολυμάνσεις, αλλά τώρα πια δεν βρίσκει ούτε μεροκάματο. Έμεινε στο δρόμο για τρεις μήνες και μόλις τώρα βρήκε ένα δωμάτιο για να κοιμάται. \”Νιώθω ζωντανός νεκρός, θέλω να βρω μια δουλειά\”, δηλώνει ο ίδιος στην εφημερίδα.
\”Οι νεόπτωχοι\”, λέει ο Γιάννης Ξανθούλης, \”είναι απόγονοι των μικρομεσαίων. Είναι οι άνθρωποι της μεσαίας τάξης που αποτελούν τον κορμό της κοινωνίας\”.