Πρόκειται για τα διηγήματα: «Τ’ Aγνάντεμα» και «Όνειρο στο κύμα». (Τα διηγήματα μάλιστα αυτά εμπεριέχονται στα σχολικά βιβλία και διδάσκονται αντίστοιχα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο.)
Πώς ξυπνάει η μνήμη; Κι όταν ξυπνήσει πώς ανασύρονται οι ακριβείς πτυχές της νοσταλγίας, του ονείρου, της μοναξιάς, της ηδονής – εμπρός και μέσα στο κενό της ύπαρξης, που συνιστά –εν τούτοις– το σώμα του Ποιητή;!
Η γλώσσα του Παπαδιαμάντη δεν αφήνει περιθώρια παρ-ερμηνειών. Απαιτεί προσήλωση, σεβασμό και προ πάντων αφιέρωση και προσευχή.
Η Μαρινέλλα Βλαχάκη και ο Αντώνης Περαντωνάκης στον λόγο, μαζί με τον Λεωνίδα Μαριδάκη στην ζωντανή επί σκηνής μουσική συνοδεία, τολμούν (με πλήρη επίγνωση του ρίσκου) ν’ αναμετρηθούν με το μέγεθος του Σκιαθίτη κοσμοκαλόγερου και να ισορροπήσουν:
«…επάνω στον βράχον της ερήμου ακτής…,ανάμεσα σ’ ένα μονοπάτι κι έναν κρημνόν…», όπου αυτός «…συχνά επατούσε τα σύνορα…»!