Στα 19 μου χρόνια είχα την ατυχία να χτυπήσω άσχημα τη σπονδυλική μου στήλη σε αυτοκινητικό ατύχημα, με αποτέλεσμα εδώ και είκοσι χρόνια να κινούμαι με αναπηρικό αμαξίδιο.

Το πρόβλημα που ταλαιπωρεί εμένα και τους άλλους αναπήρους είναι η παράνομη στάθμευση στα αναπηρικά μας parking, καθώς και σε ράμπες πεζοδρομίων από κάποιους ασυνείδητους και αγενείς συμπολίτες μας. Δεν ξέρω με ποιον άλλο τρόπο να αντιδράσω πλέον, έχω ακούσει τις πιο εξωπραγματικές δικαιολογίες από κόσμο που παρανομεί εις βάρος μου, αλλά μέχρι και απειλές ότι θα με χτυπήσουν επειδή τόλμησα να τους πω να φύγουν από την αναπηρική θέση.

Απευθύνομαι σε σας, μετά από πολλές εγκλήσεις στη Δημοτική Αστυνομία και την Τροχαία, αν και πιστεύω ότι η Δημοτική Αστυνομία κάνει ό,τι μπορεί με τους υπαλλήλους που διαθέτει τουλάχιστον για το κέντρο της πόλης.

Σας προ(σ)καλώ να πάτε ένα πρωί στη Β\’ ΔΟΥ Ηρακλείου στην Κνωσού για να καταλάβετε τι εννοώ και να δείτε με τα μάτια σας ότι 2 αναπηρικές θέσεις που διαθέτει η Εφορία κοντά στην είσοδο είναι μονίμως κατειλημμένη από μηχανάκια και αυτοκίνητα. Αλλά μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα είχε να φέρετε και κάμερα και να ρωτήσετε επιτόπου για ποιο λόγο παρκάρουν παράνομα. Οι απαντήσεις που θα σας δώσουν θα σας ξαφνιάσουν με την ευρηματικότητα και τη φαντασία… αλλά και την επιθετικότητα από κάποιο ποσοστό ανθρώπων.

Είναι ντροπή το 2011 να παρακαλώ διάφορους φορείς και υπηρεσίες για το αυτονόητο δικαίωμα όπως όλοι να κυκλοφορώ ελεύθερος στην πόλη που ζω, ας σταματήσει επιτέλους η νοοτροπία να παρκάρουμε σε ράμπες πεζοδρομίων και αναπηρικά parking, ας καταλάβουν επιτελούς κάποιοι ότι πριν παρκάρετε σε θέση αναπήρων για ευκολία, προσπαθήστε να μπείτε στη θέση μας για να δείτε τι σημαίνει δυσκολία.