Η νεοφιλελεύθερη άποψη, που υποστηρίζει ότι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μπορεί να ενισχυθεί με μισθούς εξαθλίωσης, ενώ δεν διατυπώνεται επίσημα από κανένα κόμμα, φαίνεται να κυριαρχεί στις επιμέρους συζητήσεις.
Όμως, το επιχείρημα αυτό καταρρίπτεται από τη θεαματική αύξηση των εξαγωγών, που επιτεύχθηκε από επιχειρήσεις της χώρας μας, με αυτές τις συλλογικές συμβάσεις και μέσα στην περίοδο κρίσης.
Η ανταγωνιστικότητα σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο έχει πολλές παραμέτρους πέρα από το μισθολογικό κόστος, όπως το αίσθημα ασφάλειας των εργαζομένων, η σωστή οργάνωση, η ποιότητα προϊόντων, η αξιοποίηση τεχνολογίας και καινοτομίας των υπηρεσιών, το επιχειρηματικό περιβάλλον και η στήριξη από την Πολιτεία.
Βέβαια, η στρατηγική της Ε.Ε. για την πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο το 2010, με βάση τη γνώση και την τεχνολογία απέτυχε, σε συνδυασμό με την πλήρη απελευθέρωση διακίνησης αγαθών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η κυριαρχία στις εσωτερικές αγορές πολλών χωρών της Ε.Ε. των τροφίμων και των άλλων προϊόντων ( κυρίως ) χαμηλής τεχνολογίας από χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, είναι ασφαλώς πραγματικότητα που στηρίχθηκε στο μικρό κόστος παραγωγής σ’ αυτές τις χώρες και την παραβίαση διεθνών κανόνων ως προς το περιβάλλον, την ασφάλεια της υγείας, αλλά και ως προς την εργασία.
Εκεί λοιπόν που πρέπει να στραφεί η Ευρώπη και κάθε χώρα χωριστά, εκτός από τον εξορθολογισμό του κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεων των χωρών της Ε.Ε., είναι η επιβολή ίσων κανόνων και στις άλλες χώρες για την εργασία (πχ απαγόρευση προϊόντων από παιδική εργασία), για την ποιότητα των τροφίμων ( με υποχρεωτικούς ελέγχους των εισαγωγών) και το περιβάλλον (φόρος CO2 σ’ όλες τις χώρες που δεν τηρούν τη συμφωνία του Κιότο).
Σήμερα στη χώρα μας, με απόλυτο σεβασμό στις συμφωνίες των κοινωνικών εταίρων:
• Να μην γίνει καμία παρέμβαση (νομοθετική ή άλλη) στην Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας
• Να εφαρμοστεί η μείωση 10% των ασφαλιστικών εισφορών, για τους συνεπείς εργοδότες και να εξεταστεί η αύξηση της έκπτωσης, ακόμη και στο 25% (σε συμφωνία με τους κοινωνικούς εταίρους) χωρίς επηρεασμό των αποδοχών των εργαζομένων και των συντάξεων.
• Τα μπόνους των μεγαλοστελεχών των επιχειρήσεων να υπόκεινται στην ασφάλιση
• Να στελεχωθούν επιτέλους οι υπηρεσίες του ΣΕΠΕ απ’ αυτούς που θεωρείται ότι πλεονάζουν σε άλλες υπηρεσίες, (μετά την απαιτούμενη εκπαίδευση) για τον έλεγχο της μαύρης εργασίας.
• Ως προς τη μείωση του κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεων θα πρέπει να εξεταστούν και όλοι οι άλλοι παράγοντες που το επηρεάζουν και να ληφθούν μέτρα που τονώνουν την επιχειρηματικότητα όπως:
Πλήρη απαλλαγή από φόρο όλων των κερδών που δε διανέμονται και επενδύονται για την επέκταση της επιχείρησης
Σύνδεση του ποσοστού φορολόγησης των κερδών με τις θέσεις εργασίας: πχ η διατήρηση των εργαζομένων από χρόνο σε χρόνο να μειώνει 5% το συντελεστή φορολόγησης τη συγκεκριμένη χρονιά, ενώ η μείωση των εργαζομένων όταν υπάρχουν κέρδη να αυξάνει το συντελεστή φορολόγησης.
Σταδιακή μείωση ειδικού φόρου πετρελαίου και έμμεσων φόρων (ΦΠΑ), για τα βασικά καταναλωτικά αγαθά και για όσες συναλλαγές γίνονται μέσω τραπεζών και το ΦΠΑ κατατίθεται αμέσως.
Αποτελεί λοιπόν αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί η συζήτηση και η αναζήτηση μέτρων στήριξης της επιχειρηματικότητας και της πραγματικής οικονομίας ταυτόχρονα με την καλύτερη αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων (ΕΣΠΑ, ΠΔΕ κλπ) για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Βασίλης Κεγκέρογλου
Βουλευτής Ηρακλείου ΠΑΣΟΚ