Η συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης θα ξεκινήσει στις 15:30 ώρα Ελλάδος. Το βράδυ θα συναντηθούν με τους ομολόγους τους και των δέκα χωρών της ΕΕ, που δεν είναι μέλη της Ευρωζώνης, με τους οποίους αναμένεται να συνεχιστούν οι συνομιλίες τους σε επίπεδο 27 χωρών-μελών της ΕΕ (Ecofin) και την Τρίτη.
Το Σάββατο, λίγες ώρες μετά την πολύωρη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου με τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο και τον υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, οι εκπρόσωποι των ιδιωτών πιστωτών που εκπροσωπεί το IIF, Τσαρλς Νταλάρα και Ζαν Λεμιέρ, αποχώρησαν για το Παρίσι, για λόγους που, όπως διαβεβαιώνουν, δεν σχετίζονται με το PSI, αλλά σε από καιρό προγραμματισμένες υποχρεώσεις που δεν έχουν να κάνουν με το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.
Μετά το τέλος της πολύωρης συνάντησης στο Μέγαρο Μαξίμου, ο διευθύνων σύμβουλος του IIF, ανέφερε ότι «τα στοιχεία μιας άνευ προηγουμένου εθελοντικής συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στην απομείωση του χρέους αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση τους. Τώρα είναι η ώρα να δράσουμε αποφασιστικά και να αδράξουμε την ευκαιρία για να οριστικοποιήσουμε αυτή την ιστορική συμφωνία και να συμβάλλουμε στην οικονομική σταθερότητα της Ελλάδας, της Ευρωζώνης και της παγκόσμιας οικονομίας».
Πιέσεις για επιτόκιο κάτω από 4%
Κατά πληροφορίες, δυσκολίες στις συζητήσεις φέρνει το ύψος του επιτοκίου, βάσει των δυσοίωνων προβλέψεων του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Ειδικότερα, εκτιμάται ότι μετά το PSI+ το δημόσιο χρέους -υπό προϋποθέσεις- θα μειωθεί στο 150% του ΑΕΠ έως το 2020, αντί για 120% που προέβλεπε δύο μήνες πριν.
Η διαφορά σε απόλυτα μεγέθη είναι 60 δισ. ευρώ, γι΄αυτό το Ταμείο πιέζει είτε για μεγαλύτερο «κούρεμα» στην ονομαστική αξία (πάνω από 50%), είτε για πολύ χαμηλό επιτόκιο στα νέα ομόλογα (ξεκινούσε από 2% και έφτανε το 3% το πολύ), είτε τα κράτη της Ευρωζώνης να δώσουν περισσότερα χρήματα από τα 130 δισ. ευρώ στο πλαίσιο του δεύτερου πακέτου βοήθειας.
Παράγοντες προσκείμενοι στην πλευρά των πιστωτικών ιδρυμάτων ανέφεραν ότι έως χθες το μεσημέρι συζητείτο πρόταση για κλιμακούμενο επιτόκιο, το οποίο θα άρχιζε από 3% και θα κατέληγε στη λήξη των νέων ομολόγων στο 4,75%. Προέκυπτε, δηλαδή, ένα μέσο επιτόκιο της τάξης του 4%- 4,25% για ομόλογα 30ετούς διάρκειας και με 10ετή περίοδο χάριτος.
Όμως, σύμφωνα με τους ίδιους παράγοντες, υπήρξε αντίδραση από τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης με πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ, που ζήτησαν να μειωθεί το μέσο επιτόκιο των νέων ομολόγων, έστω και οριακά, κάτω του 4%. Με το συγκεκριμένο αίτημα φέρεται να συντάσσεται και το ΔΝΤ, θεωρώντας ότι λόγω της μεγάλης ύφεσης στην ελληνική οικονομία, εάν δεν μειωθεί δραστικά το επιτόκιο, το χρέος δεν θα καταστεί βιώσιμο.
Συγκεκριμένα, το μέσο κουπόνι που προτείνουν ΔΝΤ και Γερμανία είναι κοντά στο 3,5%, δηλαδή αρχίζει ελαφρά κάτω από το 3%. Η ζημία σε όρους καθαρής παρούσας αξίας είναι υψηλότερη από 68%, ποσοστό που δείχνει μέχρι σήμερα να είναι η «κόκκινη γραμμή» των ιδιωτών ομολογιούχων.
Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι η σύνδεση του επιτοκίου των νέων ομολόγων ή της χρονικής διάρκειας τους μετά το ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Δηλαδή, αν η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας είναι υψηλή τα επόμενα χρόνια, τότε να αυξηθεί το επιτόκιο ή να εξοφληθούν ταχύτερα τα ομόλογα.
Μετρητά και συμμετοχή της ΕΚΤ
Επίσης, αλλαγή υπάρχει και στο θέμα των μετρητών που θα δοθούν στους ομολογιούχους στο πλαίσιο τoυ PSI+ (στο πλαίσιο της συμφωνίας θα έπαιρναν το 35% σε νέα ομόλογα και το 15% σε ρευστό), καθώς φαίνεται ότι προτιμάται η εναλλακτική λύση των βραχυπρόθεσμων (διάρκειας έως 2 ετών) ομολόγων του EFSF που θα έχουν την ίδια αξία σε όρους NPV με το 15% που θα δινόταν σε μετρητά.
Κρίσιμο θέμα παραμένει η συμμετοχή της ΕΚΤ στο PSI+. Η ΕΚΤ έχει στο χαρτοφυλάκιο της ελληνικά ομόλογα -ονομαστικής- αξίας 45-50 δισ. ευρώ περίπου, τα οποία απέκτησε με έκπτωση 20-30%.
Η ΕΚΤ θα μπορούσε να παραχωρήσει αυτά τα ομόλογα στον EFSF στην τιμή κτήσης τους, ώστε να μην εγγράψει ζημίες, και η Ελλάδα να κερδίσει ένα ποσό της τάξεως των 10-15 δισ. ευρώ.
Αναπόφευκτα, στο τραπέζι θα μπει και το θέμα των δανείων των κρατών της Ευρωζώνης. Αν και το να γίνει «κούρεμα» στο κεφάλαιο φαντάζει -αυτή τη στιγμή τουλάχιστον- πολιτικά αδύνατο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να επιμηκυνθεί περαιτέρω η διάρκεια εξόφλησης και να μειωθεί το επιτόκιο.
(in.gr)