Το ίδιο βράδυ που πάρθηκε η πρώτη απόφαση μαζεύτηκαν σε αίθουσα της Παλιάς Ηλεκτρικής 45 περίπου άστεγοι. Έμειναν τελικά 5 άτομα το ίδιο βράδυ και 8 το δεύτερο, επειδή ο χώρος ήταν ακατάλληλος. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στο Γηροκομείο, επειδή ο χώρος ήταν πιο ζεστός, ασφαλής, με προσφορά φαγητού και δυνατότητα προσωπικής υγιεινής. Τις επόμενες μέρες ξεπερνώντας φοβίες και ανασφάλειες πήγαν και άλλοι. Σήμερα στο Γηροκομείο φιλοξενούνται συνολικά 27 άτομα και όπως μας πληροφορούν δεν μπορεί να δεχτεί περισσότερους. Θα ήταν παράληψη να μην αναφέρουμε την πολύ καλή συμπεριφορά των εργαζομένων, και τη συμμετοχή των αστέγων στην καθαριότητα του χώρου. Ωστόσο στην πόλη υπάρχουν ακόμα πολλοί άστεγοι.
Από τα παραπάνω γεγονότα μπορούμε να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα και να καταλήξουμε σε κάποιες προτάσεις:
1. Σημαντικό ρόλο στην αρχική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου έπαιξε η παρουσία και πίεση εκπροσώπων από τα ποικίλα κινήματα, φορείς της πόλης και πολλών πολιτών. Δεν απορούμε καθόλου γιατί για τη λήψη της δεύτερης απόφασης δεν προσκλήθηκε καμία συλλογικότητα που ασχολείται με τους αστέγους. Ήθελαν μια γρήγορη απόφαση «για να τελειώνουν με το πρόβλημα»…
2. Είναι δεδομένη η επιθετική στάση του Δημάρχου και της παράταξής του απέναντι στους άστεγους και ιδιαίτερα στους μετανάστες και στις συλλογικότητες που τους υποστηρίζουν. Είναι ντροπή να μιλά για «καραβιά αστέγων που ήρθε από την Αθήνα» και για «οργανωμένο σχέδιο» Χανιωτών. Προφανώς δεν έχει συναίσθηση ούτε του μεγέθους του προβλήματος, ούτε των υποχρεώσεών του ως Δημάρχου. Δεν μπορεί να μιλά για «μη νόμιμους» ανθρώπους. Δηλαδή επειδή είναι μη νόμιμοι να πεθάνουν; Τέτοιο όρκο έδωσε ο κ. Σκουλάκης στον Ιπποκράτη;
3. Η δημοτική αρχή ήταν απροετοίμαστη για το εγχείρημα της προσωρινής φιλοξενίας στην Παλιά Ηλεκτρική και στο Γηροκομείο. Δεν αντιλήφθηκε ότι το πρόβλημα έπρεπε να αντιμετωπιστεί από τις υπηρεσίες της. Άνοιξε τους χώρους και περίμενε να μπουν οι άστεγοι μέσα μόνοι τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι υπηρεσίες του Δήμου θα πρέπει να βγαίνουν έξω με το κατάλληλο προσωπικό, για να μπορούν να επιτελέσουν σωστά το κοινωνικό τους έργο. Δυστυχώς ούτε και σήμερα έχει κανείς εικόνα από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς για το πόσοι είναι οι άστεγοι στα Χανιά και τι σχέδιο υπάρχει για την φροντίδα τους.
4. θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλία οι αρμόδιοι φορείς του δημοσίου για η δημιουργία ξενώνα ή υπνωτηρίου αστέγων σε κεντρικό σημείο της πόλης, με την ανάλογη υλικοτεχνική και επιστημονική υποδομή. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι οι δομές που απαιτούνται, έτσι ώστε οι άστεγοι να ενταχθούν σε αυτές, πρέπει να έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά σχετικά με την υγιεινή την ασφάλεια την χωροθέτησή τους, την κάλυψη βασικών ανθρώπινων αναγκών και του χρόνου λειτουργίας. Η απόφαση για τη δημιουργία υπνωτηρίου-ξενώνα στο παλιό Ψυχιατρείο είναι λανθασμένη, αφού είναι μακριά από την πόλη και δημιουργεί συνθήκες γκετοποίησης. Το να λέμε ότι υπάρχει ένας χώρος χωρίς όμως να καλύπτονται βασικά χαρακτηριστικά, ισοδυναμεί με το να συνεχίσουν οι άστεγοι να πεθαίνουν από το κρύο και εμείς να ζούμε καλύπτοντας απλά θέματα ενοχών και καταλογισμού ευθυνών.
5. Μέχρι να γίνει ο ξενώνας θα πρέπει να νοικιαστεί από το Δήμο κατάλληλο ξενοδοχείο, (κάτι που η δημοτική αρχή υποσχέθηκε αλλά αθέτησε), όπου με την συνδρομή κατάλληλου προσωπικού να φιλοξενούνται οι άστεγοι της πόλης. Αυτό είναι το καθήκον του Δήμου στις σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης, που με την αύξηση της ανεργίας, άνθρωποι που χτες είχαν δουλειά και σπίτι, σήμερα είναι άνεργοι και στο δρόμο.
Το πρόβλημα παραμένει και διευρύνεται. Αν νομίζει ο Δήμαρχος ότι «θα ξεμπερδέψει» έτσι εύκολα από τις ευθύνες του είναι βαθειά νυχτωμένος. Ο δεύτερος άστεγος, που πέθανε από το κρύο μέσα σε ένα παράπηγμα σε ένα χωριό της Σητείας στις 17-1-12 είναι κραυγή αγωνίας. Όλοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και κυρίως αυτοί που έχουν τη δυνατότητα και είναι σύμφωνα με το νόμο υποχρεωμένοι και υπεύθυνοι.
Το Στέκι, με την Ομάδα Υποστήριξης Αστέγων και το Κυριακάτικο συσσίτιο, όπως και άλλες παρόμοιες ομάδες συλλογικής οργανωμένης εθελοντικής δράσης όπως η Κοινωνική Κουζίνα, θέλουν να προωθήσουν την ιδέα της δυνατότητας αυτοοργάνωσης της κοινωνίας, έμπρακτης αλληλεγγύης στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και ευαισθητοποίησης των πολιτών σε μια περίοδο που το κράτος αδιαφορεί μπροστά στα φαινόμενα κοινωνικής κατάρρευσης. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ήθελαν και δεν θέλουν να υποκαταστήσουν την δουλειά που οφείλουν να κάνουν οι κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους και του Δήμου.