Ο κινεζικός ανταγωνισμός «ραγίζει το γυαλί» της φημισμένης βιοτεχνίας υαλουργίας Μουράνο, που εδρεύει στο ομώνυμο νησί έξω από την Βενετία, στην Ιταλία. Η εισβολή των ασιατικών απομιμήσεων στην ιταλική αγορά έχει πλήξει ανεπανόρθωτα της τοπική βιοτεχνία, απειλώντας την με αφανισμό, σχεδόν επτά αιώνες μετά την ίδρυσή της. Αυτή τη στιγμή, στα καταστήματα της Βενετίας πωλείται περισσότερο εισαγόμενο (και ασφαλώς κατώτερης ποιότητας) γυαλί από την Ασία παρά από το νησί Μουράνο.

«Σχεδόν το 40-45% των συνολικών πωλήσεων γυαλιού στα καταστήματα της Βενετίας αφορούν σε κρύσταλλα που εισάγονται από την Κίνα», λεει ο συνδικαλιστής υαλουργός Τζιάνι Ντε Κέκι.

«Η ποιότητα των δημιουργιών μουράνο δεν μπορεί να αντιγράφει έτσι εύκολα», τονίζει ο αρχιτέκτονας και παρουσιαστής της ιταλικής τηλεόρασης, Φραντσέσκο Ντι Μόστο. Και εξηγεί: «είναι σαν να παρακολουθείς ένα χορογραφημένο μπαλέτο: υπάρχει ποίηση και ομορφιά στον τρόπο που εργάζονται οι τεχνίτες των Μουράνο. Η τέχνη τους είναι μοναδική και κληροδοτείται από γενιά σε γενιά διαμέσου των αιώνων».

Κι όμως, από το 2007 κι έκτοτε, οι πωλήσεις της βιοτεχνίας κατασκευής κρυστάλλων της Βενετίας φθίνει δραματικά. Πολλοί κατασκευαστές κρυστάλλων μουράνο είδαν τις πωλήσεις τους να μειώνονται ακόμα και στο μισό, ενώ το εργατικό δυναμικό που απασχολείται στη συγκεκριμένη συντεχνία συρρικνώθηκε στα 1.000 άτομα, από περίπου 6.000 στα τέλη της δεκαετίας του 1980.

«Ολα τα χρόνια που εργάζομαι, δεν ξαναείδα κάτι αντίστοιχο», επισημαίνει ο βετεράνος κατασκευαστής Τζιανφράνκο Αλμπερτίνι, υπογραμμίζοντας πως «έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι μέρες που οι αμερικάνοι τουρίστες έκαναν ουρές για να αγοράσουν κομμάτια αξίας ακόμα και μερικών χιλιάδων ευρώ. Οι πωλήσεις έχουν μειωθεί κατά 15% τα τελευταία χρόνια, το ίδιο και οι εξαγωγές».

Η Βενετία μπορεί να μη χάσει… βελόνι, αλλά θα χάσει σίγουρα αρκετή από την αίγλη που την ακολουθεί στον τομέα της υαλουργίας από το 1400 μ.Χ. μέχρι σήμερα, όταν ιδρύθηκαν στο νησί Μουράνο οι πρώτες βιοτεχνίες κατασκευής διακοσμητικού γυαλιού. Πλέον, εκπρόσωποι των τεχνιτών εκτιμούν πως ολόκληρη η βιοτεχνία κινδυνεύει ακόμα και με εξαφάνιση, καθώς η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έχει αποτρέψει πολλούς νέους τεχνίτες, οι οποίοι στρέφονται σε κάποια άλλη, πιο επικερδή, απασχόληση.

Ωστόσο, υπάρχει κι ο αντίλογος. «Εν μέρει υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή είναι και οι ίδιοι οι μουρανέζοι τεχνίτες που δεν διασφάλισαν την ποιότητα του προϊόντος τους», ισχυρίζεται η συγγραφέας ταξιδιωτικών οδηγών της Βενετίας Μικέλα Σιμπίλια. Και υποσστηρίζει ότι «δέχτηκαν, για λόγους κέρδους, να αναμείξουν τις πρωτότυπες δημιουργίες τους με έργα κατώτερης αισθητικής αξίας, προερχόμενα από το εξωτερικό».

(Το Βήμα)