Το ιστορικό κέντρο της πόλης είναι κατεστραμμένο και η πρόσβαση στους κατοίκους εξακολουθεί να απαγορεύεται σήμερα. Το σχέδιο του Τσιαλέντε προβλέπει ότι το κέντρο της πόλης θα πρέπει να αποτελείται κυρίως από πεζόδρομους και οι πολίτες θα πρέπει να μετακινούνται με ποδήλατα και ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα Κοριέρε Ντέλα Σέρα, στις προθέσεις του δημάρχου είναι να μπορέσουν να συγκεντρωθούν σε ένα συγκρότημα κτηρίων οι τράπεζες, το ταχυδρομείο και τα ασφαλιστικά ιδρύματα. Στο μεσαιωνικό κέντρο της πόλης θα πρέπει να στεγαστούν ξανά και το δημαρχείο με τα δημοτικά και γυμνάσια της Λ Ακουίλα.
Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το σχέδιο ανοικοδόμησης συμπεριλαμβάνει επίσης την δημιουργία ενός επιστημονικού πάρκου, ενός υπαίθριου θεάτρου και νέων πανεπιστημιακών σχολών υψηλής ειδίκευσης, με συνεχή καινοτόμο ερευνητική δραστηριότητα, περιλαμβανομένου του τομέα της σεισμολογίας.
Αυτό που μένει να διαπιστωθεί είναι σε ποιο βαθμό η κυβέρνηση της Ρώμης εννοεί να στηρίξει το σχέδιο του δημάρχου Τσιαλέντε. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι – αμέσως μετά τον σεισμό της 6ης Απριλίου του 2009 – είχε δηλώσει ότι «η Λ\’ Άκουϊλα θα καταφέρει και πάλι να ζήσει».
Μέχρι σήμερα, όμως, οι κάτοικοί της βρίσκονται σε καταλύματα που οικοδομήθηκαν εκτός πόλης, σε περιοχές στις οποίες δεν υπάρχουν καταστήματα και κανένα είδος κοινωνικής ή πολιτιστικής δραστηριότητας.
Οι νέοι συναντώνται στο μοναδικό εμπορικό κέντρο της περιοχής, ενώ οι ηλικιωμένοι μένουν κλεισμένοι μέσα στα σπίτια που τους παρέδωσαν, όπου δεν μπορούν να αλλάξουν απολύτως τίποτα, να βάλουν ούτε ένα καρφί, διότι τα πάντα είναι «δανεικά».
Αρκετοί μαθητές λυκείου και φοιτητές εισέρχονται παράνομα στο «ιστορικό κέντρο – φάντασμα», ιδίως το σαββατοκύριακο, και οργανώνουν μικρές γιορτές για να σπάσουν την συνεχή σιωπή των άλλοτε πολυσύχναστων δρόμων. Υπάρχουν και κάποιοι αμετανόητοι, όχι πάνω από δέκα άτομα που, σύμφωνα με πληροφορίες συνεχίζουν να ζουν παρά την σχετική ρητή απαγόρευση στα σπίτια τους παρότι είχαν υποστεί ζημιές από το σεισμό.
Το θέμα είναι τι θα γίνει με όλους τους υπόλοιπους κατοίκους. Περίπου 72.000 άνθρωποι ζούσαν στην Λ΄ Άκουιλα προτού να την χτυπήσει ο Εγκέλαδος. Είναι άνθρωποι που ξέρουν να περιμένουν, αλλά και να επιμένουν, κι έχουν μάθει να μην εγκαταλείπουν ποτέ τους στόχους τους.
Είναι άνθρωποι λιγόλογοι, άρρηκτα συνδεδεμένοι με τις ρίζες τους, με τα σπίτια και τις παραδόσεις τους. Ο Μπερλουσκόνι μπορεί να παραιτήθηκε, αλλά την υπόσχεσή του δεν την ξεχνούν. Περιμένουν, σιωπηλοί αλλά αμετανόητοι, να ξαναγεννηθεί η πόλη τους.