«Κανείς δεν πηγαίνει στο ναό με άδεια χέρια» σύμφωνα με μια παλαιά κινεζική παροιμία, την οποία θυμήθηκε ο Κινέζος αναλυτής διεθνών σχέσεων Ouyang Shi σε άρθρο γνώμης το οποίο δημοσίευσε στη «Λαϊκή Ημερησία» του Πεκίνου, με αφορμή την τριήμερη επίσκεψη στην Κίνα (την Πέμπτη κατά σειρά) που ξεκίνησε από την Τετάρτη η Γερμανίδα καγκελάριος Angle Merkel, έχοντας στις αποσκευές της το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο των 25. 


Οι συναντήσεις που έχει προγραμματισθεί να έχει η Merkel την Πέμπτη με τον Κινέζο πρωθυπουργό Wen Jiabao (που και αυτός τον περασμένο Ιούνιο πραγματοποίησε την πέμπτη κατά σειρά επίσκεψή του στη Γερμανία) και την Παρασκευή με τον πρόεδρο Hu Jintao θα μπορούσαν να αποκληθούν και «Σύνοδος Κορυφής των ταραξιών της διεθνούς οικονομίας», αν δώσουμε βάση στις αναλύσεις διεθνών οργανισμών και στις δηλώσεις ξένων ηγετών που κατονομάζουν τις δύο αυτές κατεξοχήν εξαγωγικές χώρες ως πηγή αστάθειας στο διεθνές σύστημα, καλώντας τες να τονώσουν τη δική τους εγχώρια ζήτηση.
Ωστόσο, οι σινο-γερμανικές οικονομικές σχέσεις (που σε ορισμένους στο Βερολίνο φαντάζουν ως μία δελεαστική βαλβίδα ασφαλείας απέναντι στα δεινά της ευρωζώνης) , έχουν ήδη κάτι το άνισο εφόσον οι γερμανικές εισαγωγές από την Κίνα (72,5 δισ. ευρώ) ήδη ξεπερνούν κατά πολύ τις γερμανικές εξαγωγές, κυρίως μηχανολογικού εξοπλισμού (59,3 δισ. ευρώ). Και στις προτάσεις που αναμένεται να απευθύνει η Merkel για μεγαλύτερη πρόσβαση των γερμανικών επιχειρήσεων στην κινεζική αγορά, περισσότερες κινεζικές επενδύσεις και μεγαλύτερη κινεζική συμμετοχή στο υπό δημιουργία νέο χρηματοδοτικό τείχος του 1,5 τρισ. για την προστασία της ευρωζώνης (με το βλέμμα στραμμένο στα 3,2 τρισ. δολάρια των κινεζικών συναλλαγματικών αποθεμάτων) η Κίνα απαντά συγκρατημένα. 


Οι δηλώσεις του Hu ήδη από τη Σύνοδο της G20 στις Κάννες για την συσσωρευμένη «σοφία» που διαθέτει η Ευρώπη για να «βάλει σε τάξη τα του οίκου της» είναι χαρακτηριστικές της επίσημης θέσης. Το σκίτσο, από την άλλη πλευρά, των κινεζικών Global Times, όπου η Merkel εμφανίζεται να κρούει την αυτοκρατορική θύρα με το καπέλο του ζητιάνου στο χέρι είναι περισσότερο ενδεικτικό του λαϊκού αισθήματος, σε μία εποχή ενίσχυσης του κινεζικού εθνικισμού. 


Στα οικονομικά αιτήματα της Merkel το Πεκίνο απαντά διεκδικώντας ανταλλάγματα, πρωτίστως πολιτικά: άρση της απαγόρευσης πώλησης οπλισμού που επιβλήθηκε στην Κίνα την επαύριο της καταστολής της εξέγερσης της Τιενανμέν και απόδοση στον ασιατικό γίγαντα του καθεστώτος της «ελεύθερης οικονομίας». Αλλά και στο οικονομικό πεδίο η Κίνα δεν μπορεί να μένει ικανοποιημένη με τον ρόλο του σωτήριου αγοραστή ευρωπαϊκών χαρτιών, χωρίς πρόσβαση σε πραγματικά στοιχεία ενεργητικού επί ευρωπαϊκού εδάφους. Άλλωστε και η εξεταζόμενη αύξησης της συμμετοχής της Κίνας στο ΔΝΤ (θέμα αρμοδιότητας κατεξοχήν της Christine Lagarde και όχι της Angela Merkel) προφανώς συμβαδίζει με ανακατανομή των ψήφων στη διοίκηση του Ταμείου, ώστε η ενισχυμένη εκπροσώπηση των Ευρωπαίων να υποχωρήσει, προς όφελος των αναδυόμενων οικονομιών. 


Με αυτή την έννοια, τα οικονομικά οφέλη τα οποία προσδοκά να αποσπάσει η Merkel έρχονται σε σύγκρουση με τα πολιτικά θέματα με τα οποία η ίδια φορτώνει το καλάθι των συνομιλιών, είτε αφορούν τις εκκλήσεις προς το Πεκίνο να μην επωφεληθεί από το ευρωπαϊκό πετρελαϊκό εμπάργκο εναντίον του Ιράν (το οποίο η κινεζική ηγεσία έχει ήδη χαρακτηρίσει ως «αντιπαραγωγικό») είτε τα «περισσότερο ευαίσθητα θέματα», όπως τα αποκάλεσε αορίστως η ίδια η καγκελάριος, δεσμευόμενη πάντως ότι δεν θα τα αποσιωπήσει: ήτοι το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα και ιδίως την τύχη της θιβετιανής μειονότητας. Πάντως η καταδίκη, μία ημέρα πριν από την άφιξη Merkel, του 58χρονου αγωνιστή Zhu Yufu για «ανατρεπτική δραστηριότητα» δείχνει ότι το Πεκίνο δεν συγκινείται εύκολα.

capital.gr (Κώστας Ράπτης)

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook