Αυξάνονται καθημερινά οι οικογένειες στην Κρήτη που βρίσκονται στο κατώφλι της δραματικής απόφασης να απαρνηθούν τα ίδια τους τα παιδιά, διότι δεν έχουν πλέον την οικονομική δυνατότητα να τα θρέψουν. Επιστρέφουν έτσι αλλοτινές εποχές, όταν δεκάδες προνοιακά ιδρύματα δέχονταν κάθε μέρα παιδιά – κυρίως βρεφικής ηλικίας – από οικογένειες που αντιμετώπιζαν άλυτα οικονομικά προβλήματα.
Η ύφεση, που έχει δημιουργηθεί από τις πολιτικές που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της τελευταίας διετίας κατ\’ επιταγή της τρόικας, επαναφέρει αυτό το τρομακτικό κοινωνικό πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία, που τα τελευταία 30 χρόνια το είχε \”ξεχάσει\”.
Πληθαίνουν λοιπόν κάθε μέρα που περνά οι οικογένειες που χτυπούν τις πόρτες των ιδρυμάτων του νησιού ζητώντας στέγη και φαγητό για τα παιδιά τους. Έχοντας περάσει το κατώφλι της οικονομικής εξαθλίωσης, άνθρωποι που αδυνατούν να προσφέρουν έστω ένα πιάτο φαγητό στα παιδιά τους φτάνουν στο σημείο να παρακαλούν ώστε να ενταχθούν σε κάποιο από τα ιδρύματα, τα οποία σιγά-σιγά ασφυκτιούν.
Οι αιτήσεις γονέων που αναγκάζονται να καταφύγουν στη λύση αυτή, που μέσα στην απόγνωσή τους μοιάζει σανίδα σωτηρίας, είναι δεκάδες, όπως επιβεβαιώνει ο διοικητής της ΔΥΠΕ Κρήτης.
«Στην προσπάθειά μας να συγκροτήσουμε το Παγκρήτιο Δίκτυο Προστασίας του Παιδιού, διαπιστώνουμε ότι πέρα από την κακοποίηση και την εκμετάλλευση έχουμε να διαχειριστούμε μια πλειάδα τέτοιων περιστατικών.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες παιδιών που προσπαθούμε να εντάξουμε στα ιδρύματα: αυτά που προέρχονται από διαλυμένες οικογένειες και αυτές είναι πολύ περισσότερες όσο εντείνονται οι συνθήκες κρίσης, αλλά πλέον και από εκείνες τις οικογένειες που δεν μπορούν να τα συντηρήσουν», περιγράφει ο κ. Καρατσής.
Ζητούν καταφύγιο
Για τα παιδιά που περιμένουν να ενταχθούν σε κάποιο από τα λιγοστά ιδρύματα που μπορούν να αναλάβουν τη στήριξή τους αναζητείται με αγωνία καταφύγιο από τους υπευθύνους της κοινωνικής μέριμνας, που φαίνεται να έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με τα οικογενειακά δράματα που συνήθως κρύβουν πίσω τους ανάλογες περιπτώσεις. «Οι οικογένειες αυτές προσέρχονται στα ιδρύματα και κάνουν αιτήσεις ώστε να ενταχθούν τα παιδιά σε αντίστοιχες δομές», είπε.
Στο ερώτημα πόσα συνολικά είναι τα αιτήματα αυτά, ο κ. Καρατσής απαντά πως δεν υπάρχει ακόμα απόλυτος αριθμός, «όμως είναι αισθητό ότι αυξάνονται καθημερινά και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει».
«Η γενιά της κρίσης»
Εξίσου σοβαρή ωστόσο προβάλει και η ανάγκη για τη στήριξη των παιδιών που μεγαλώνουν σε μια ελληνική κοινωνία βουτηγμένη στο φόβο και την αβεβαιότητα, όπως ανέδειξαν οι τοποθετήσεις των εισηγητών της ημερίδας με θέμα \”Μέριμνα και παιδική προστασία σε μονάδες κοινωνικής φροντίδας\”, η οποία πραγματοποιήθηκε χθες στη Νεάπολη. Είναι η αποκαλούμενη γενιά της κρίσης, η οποία θα μας διαδεχτεί, όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, οι οποίοι επικεντρώνονται στις δραματικές αλλαγές που σημειώνονται στους κόλπους της οικογένειας και της κοινωνίας με αντίκτυπο στα παιδιά.
«Βίαιη ωρίμανση»
Η γενιά της κρίσης διαμορφώνεται μέσα σε συνθήκες μεγάλων ανισοτήτων και διακρίσεων που προκαλούν τη \”βίαιη\” ωρίμανσή της και την ανάληψη ευθυνών που δεν της αναλογούν. «Τα παιδιά αυτά αντιλαμβάνονται πως η ασφάλειά τους δεν εναπόκειται πλέον στους γονείς τους, όπως συνέβαινε πριν, γιατί οι ίδιοι οι γονείς είναι ανασφαλείς.
Ανησυχούν για το μέλλον, μένουν άνεργοι και δεν έχουν τη δυνατότητα να στηρίξουν τα παιδιά ούτε ψυχολογικά ούτε υλικά. Έτσι φτιάχνεται ένα κοινωνικό πλαίσιο μεγάλων ανισοτήτων και διακρίσεων με πρόωρη ευθύνη των παιδιών απέναντι στα οικονομικά δεδομένα της οικογένειας», επισήμανε η κ. Μυρσίνη Ζορμπά, πρόεδρος του Δικτύου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Παιδιών.
Η ίδια δεν έκρυψε την ανησυχία της, καθώς κανείς, όπως είπε, δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθούν τα επόμενα δέκα χρόνια, ποιο θα είναι το επίπεδο της κοινωνικής αλληλεγγύης και αν αυτή η ανασφάλεια θα οδηγήσει σε συγκρουσιακά φαινόμενα.
Εφημερίδα Νέα Κρήτη