Το «Ελαιουργείον – Εργοστάσιο Τέχνης» σε συνεργασία με το Καφφενείον «Τα Δύο Λουξ – Revolution» παρουσιάζουν την Εγκατάσταση Σύγχρονης Εικόνας «Valentine’s Day ΙΙ» με συμμετοχή των καλλιτεχνών Μιχάλη Καλαϊτζάκη, Κonstantin Fischer και Βασίλη Χαριτάκη στις αίθουσες του Καφενείου «Τα Δύο Λουξ – Revolution». Εικαστική επιμέλεια Ιωάννης Ν. Αρχοντάκης.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Τρίτη 14/2 στις 8μμ.

Για δεύτερη συνεχή χρονιά η συγκεκριμένη ομάδα των καλλιτεχνών που απαρτίζεται από τους Μιχάλη Καλαϊτζάκη, Κonstantin Fischer και Βασίλη Χαριτάκη παρουσιάζουν μέσα από εναλλασσόμενες εικαστικές εικόνες τις καλλιτεχνικές τους αναζητήσεις για ένα θέμα τόσο δημοφιλές και ταυτόχρονα τόσο αμφιλεγόμενο: τον εορτασμό της ολοκληρωμένης δυαδικής ψυχοσωματικής σχέσης στη συγκεκριμένη ημερομηνία του Καθολικού Εορτολογίου, στην τιμητική και αφιερωμένη ημέρα στον Άγιο Βαλεντίνο, την 14η Φλεβάρη.

Οι δημιουργοί στην πρώτη καλλιτεχνική τους αναφορά κρύβουν επιμελώς τις πραγματικές εικαστικές τους θέσεις προβάλλοντας την εικόνα της καλλωπισμένης και εξευγενισμένης παρουσίασης η οποία στερεί ολοκληρωτικά την πρόσβαση του θεατή στην πεμπτουσία της καλλιτεχνικής τους δημιουργίας. Δημιουργούν μια σαφέστατη αναφορά στις τετριμμένες συνήθειες των εραστών εκείνης της συγκεκριμένης ημερομηνίας να δέχονται και να προσφέρουν «δώρα». Οι δημιουργοί επενδύουν στην προσδοκία, την έκπληξη, την αναμονή, την αβεβαιότητα και την αγωνία που εμπεριέχεται τόσο στην «εμπειρία του δώρου» όσο και στην αναζήτηση της δυαδικής ολοκλήρωσης. Πίσω από το ωραιοποιημένο, οριοθετημένο και προστατευτικό περιτύλιγμα ίσως υποφώσκει η παρουσία μιας αιχμηρής πραγματικότητας που οι θεατές καλούνται τώρα να υποψιαστούν και αργότερα να αναγνώσουν. Το περιτύλιγμα-προσωπείο επιτρέπει στο πρόσωπο-γεγονός να υφίσταται ανώδυνα ως την μεγάλη ημέρα που τα ιμάτια θα διαμελιστούν αποκαλύπτοντας το περίπλοκο, ακανθώδες και αμφισβητούμενο προφίλ της ερωτικής ολοκλήρωσης…

Ο Μιχάλης Καλαϊτζάκης στην πεμπτουσία του εικαστικού του μηνύματος χρησιμοποιώντας τις εικόνες (συχνά μερικώς υπερφωτισμένες) του πρώτου καρέ της αναλογικής φωτογραφικής του μηχανής, πραγματεύεται την «εφησυχαστική άποψη» του ατελούς-μισού Ανθρώπου, χωρίς το πιθανό όραμα ολοκλήρωσής του μέσα από τη φόρμα της δυαδικής σχέσης. Τελικά ίσως οι ατελείς εικόνες του διαπραγματεύονται ανθρώπινα μέλη, ατελών Ανθρώπων…

Ο Κonstantin Fischer στο δεύτερο βήμα της καλλιτεχνικής του δράσης μέσα από τις εικαστικές του εικόνες σχολιάζει τον «απαγορευμένο έρωτα» και τροχοδρομεί το θεατή σε αντιπαράθεση διαλόγου με τις νόρμες της εφησυχασμένης καθεστηκυίας τάξης…

Ο Βασίλης Χαριτάκης με την τελική αποκάλυψη των εικόνων του οριοθετεί τα αντικείμενα-σύμβολα που «δένουν» και «κλειδώνουν», άμεσα καταθέτει ένα εικαστικό σχόλιο στην κτητικότητα της δυαδικής ανθρώπινης σχέσης και στα εναπομείναντα περιθώρια ελευθερίας…