Ασχολήθηκε κυρίως με τη σύνθεση όπερας και είναι μάλλον ο πιο χαρακτηριστικός συνθέτης της λεγόμενης Ιταλικής σχολής όπερας.
Με όπερες όπως ο Κουρέας της Σεβίλλης, η Σταχτοπούτα και ο Γουλλιέλμος Τέλλος, αφήνει την ισχυρή του επίδραση στην μουσική, αγαπημένες μελωδίες σε όλο τον κόσμο που του χαρίζει και το προσωνύμιο «Ο ιταλός Μότσαρτ».
Η Google σήμερα αφιερώνει το λογότυπό της στο Rossini, απεικονίζοντας μια σκηνή με βατράχια, που συμβολίζουν τα δίσεκτα έτη, να παίζουν μια σκηνή από τον Κουρέα της Σεβίλλης σε ένα δάσος.
Το στυλ του Rossini δεν είναι ιδιαίτερα «απαιτητικό» για το θεατή: πλήθος από μελωδίες με ευχάριστο άκουσμα που «χαιδεύουν» το αυτί μας, λαμπερή, γουστόζικη ενορχήστρωση και απλή, ευχάριστη θεματογραφία.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του χρημάτισε πρεσβευτής του Ιταλικού Ινστιτούτου και έλαβε αμέτρητες τιμές, με πιο σπουδαίο το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.
Μετά τον θάνατό του ο Βέρντι πρότεινε τη συλλογική σύνθεση ενός Ρέκβιεμ προς τιμήν του. Η παρουσίαση του έργου, όμως, ανήμερα του μνημοσύνου του, ακυρώθηκε.
Ωστόσο ο Βέρντι χρησιμοποίησε ένα μέρος που είχε γράψει, συνθέτοντας το περίφημο πια Ρέκβιεμ του για τον Μαντσόνι. Μόλις το 1989, ο γερμανός διευθυντής ορχήστρας Χέλμουτ Ρίλλινγκ, παρουσίασε την παγκόσμια πρώτη του αυθεντικού «Ρέκβιεμ για τον Ροσσίνι».
O ιταλός Μότσαρτ απεβίωσε στις 13 Νοεμβρίου 1868.