Οι επιστήμονες, που κάνουν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό φυσικής \”Physical Review Letters\”, σύμφωνα με το BBC, αναφέρουν ότι η ιδιαιτερότητα του ήχου που βγάζουν οι πρωτότυπες αυτές χορδές, πιθανώς οφείλεται στον τρόπο που τα νήματά τους είναι πλεγμένα μεταξύ τους, καθώς δεν δημιουργείται καθόλου κενός χώρος ανάμεσά τους.
Ο επικεφαλής της έρευνας εδώ και χρόνια μελετά τις μηχανικές ιδιότητες του μεταξιού της αράχνης και το 2007 είχε παρουσιάσει την πρώτη σχετική εργασία στο χημικό περιοδικό για τα πολυμερή \”Polymer Journal\”. Αυτή τη φορά, χρησιμοποίησε 300 θηλυκές αράχνες του είδους Nephila maculata, οι οποίες φημίζονται για τους πολύπλοκους ιστούς που δημιουργούν.
Ο ερευνητής χρησιμοποίησε 3.000 έως 5.000 ξεχωριστά αραχνο-νήματα προκειμένου να φτιαχτεί μια πλεξούδα. Στη συνέχεια, ένωσε τρεις πλεξούδες για να κατασκευάσει μια χορδή, όπως μετέδωσε το ΑΠΕ.
Σε επόμενη φάση, ο επιστήμονας έκανε μετρήσεις για τη δυνατότητα να τεντωθεί η κάθε χορδή, ένα κρίσιμος παράγων για τους μουσικούς, που ασφαλώς δεν θα ήθελαν να σπάσει μια χορδή τους στο μέσο ενός κοντσέρτου. Οι δοκιμές έδειξαν ότι ναι μεν οι αραχνο-χορδές αντέχουν λιγότερο τέντωμα και σπάνε πιο εύκολα σε σχέση με τις παραδοσιακές από έντερα ζώων (που όμως χρησιμοποιούνται πιο σπάνια στα σημερινά μουσικά έγχορδα όργανα), αλλά είναι πιο ανθεκτικές από τις πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες χορδές που είναι φτιαγμένες από νάϊλον και διαθέτουν περίβλημα από αλουμίνιο.
Οι μουσικοί που κλήθηκαν να παίξουν με τις νέες χορδές, δήλωσαν ότι προτιμούσαν την χροιά του ήχου τους και αισθάνονταν ότι με αυτές θα ήσαν σε θέση να δημιουργήσουν μια νέα μουσική, πράγμα που θα εκτιμούσαν ασφαλώς και οι απανταχού ακροατές της καλής μουσικής.