Μόνο που, αυτή τη φορά, ο ρεαλισμός ξεπέρασε το ρόλο. Πάρκαρε το αυτοκίνητό του μέσα στο λιμάνι του Πειραιά και λίγες ώρες μετά έκανε σάλτο μορτάλε, χωρίς να εξηγεί τι ήταν αυτό που τον οδήγησε σε αυτήν τη μοιραία πράξη.
Από το 1965 μέχρι και σήμερα, ζούσε με την οικογένειά του στην Ερμούπολη της Σύρου. Από το γάμο του απέκτησε τρία παιδιά και τέσσερα εγγόνια…
Το βιογραφικό του:
Με το θέατρο ασχολήθηκε το 1969, όταν ερμήνευσε το Μπαλμπόα στο έργο του Κασόνα «Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια».
Το 1970, ερμηνεύει το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, στο έργο του Γιώργου Ρούσου «Μαντώ Μαυρογένους».
Το 1971, ερμηνεύει τον Πλάτωνα, τον αιώνιο φοιτητή, στους «Φοιτητές» του Γρηγόρη Ξενόπουλου.
Λόγοι έξω από τη θέλησή του τον κράτησαν έξω από το θέατρο, τα χρόνια από το 1972 – 1974.Το 1974, μαζί με δέκα ρομαντικούς στη Σύρο, ζωντανεύουν το όνειρο αναστήλωσης του ιστορικού Θεάτρου Απόλλων. Σκάβουν και ξεμπαζώνουν την πλατεία και την σκηνή και αρχίζουν παραστάσεις μέσα στο γιαπί.
Συμμετέχει στην Επιτροπή Θεάτρου του Δήμου της Ερμούπολης για την αναστήλωση του Θεάτρου (Σήμερα το θέατρο Απόλλων είναι ένα κόσμημα.)
Το 1975, συμμετέχει σαν ιδρυτικό μέλος στη σύσταση του Θεατρικού Ομίλου Σύρου «Ο Απόλλων».
Το 1977, ερμηνεύει το ρόλο του συζύγου, στο έργο «Ψυχολογία Συριανού Συζύγου» του Εμμανουήλ Ροΐδη, διασκευασμένο από το Μιχάλη Δήμου.
Το 1978, ερμηνεύει το Θεόφιλο Καίρη, στο ομώνυμο έργο του Μιχάλη Δήμου, όπου και απέσπασε το Βραβείο Α\’ Ανδρικού Ρόλου στο 4ο Θεατρικό Φεστιβάλ της Ιθάκης.
Το 1979, σκηνοθετεί τα μονόπρακτα έργα Α) του Σαρογιάν \”Ε\’…εσείς οι απ\’ έξω\” Β) των αδελφών Κιντέρο το «Ηλιόλουστο Πρωινό» και Γ) του Άντον Τσέχωφ την Αρκούδα, στην οποία ερμηνεύει το ρόλο του Σμιρνόφ.
Το 1980, σκηνοθετεί το «Τάβλι» του Κεχαΐδη και υποδύεται τον Φώντα, τον έναν από τους δύο ήρωες.
Μέσα στον ίδιο χρόνο υποδύεται έναν τυφλό γέρο στα «Σκιάχτρα» του Μιχάλη Δήμου. Δεύτερη συμμετοχή στο 6ο Θεατρικό Φεστιβάλ Ιθάκης.
Το 1981, σκηνοθετεί το «Γυρολόγο» του Νίκου Ζακόπουλου, υποδυόμενος το φύλακα.
Το1982, σκηνοθετεί τον «Πειρασμό» του Γρηγόρη Ξενόπουλου.
Το 1983, γράφει το πρώτο του Θεατρικό έργο με τίτλο «Ο Κομματάρχης», εμπνευσμένο από το διήγημα του Ροΐδη «Το παράπονο του νεκροθάφτη».
Την ίδια χρονιά εκλέγεται πρόεδρος του Θεατρικό Ομίλου Σύρου «Ο Απόλλων».
Το 1984, σκηνοθετεί τον «Κομματάρχη» του. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στην Αθήνα.
Το 1985, σκηνοθετεί τους «Αγροίκους» του Γκολντόνι, σε μετάφραση της Ιουλίας Τσακίρη. Η παράσταση παρουσιάστηκε στη Σύρο, στην Αθήνα, στη Μυτιλήνη και στην Καλαμάτα.
Την ίδια χρονιά γράφει το δεύτερο Θεατρικό έργο του με τίτλο «Οι Αρουραίοι».
Το 1986, σκηνοθετεί τη «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ.
Το 1986, εκλέγεται αντιπρόεδρος στο πολιτιστικό κέντρο του Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος του Νομού Αττικής.
Το 1987, ιδρύει με την Έφη Παπαθεοδώρου, το Σίμωνα Πάτροκλο και τον Μιχάλη Δήμου το «ΘΙΑΣΟ ΤΕΧΝΗΣ».
Τον ίδιο χρόνο ερμηνεύει το ρόλο του «Ντίκου» στο ομώνυμο έργο του Μιχάλη Δήμου. Η παράσταση παρουσιάζεται στο θέατρο ΟΡΒΟ καθώς και στην Κύπρο, στην Καλαμάτα και στο 13ο Θεατρικό Φεστιβάλ της Ιθάκης. Η Επιτροπή Κοινού τον προτείνει για το βραβείο Α\’ Ανδρικού ρόλου.
Παράλληλες δραστηριότητες του ήταν και η διοργάνωση και συμμετοχή του σε ποιητικές βραδιές ποιητών όπως ο Καρυωτάκης, ο Ελύτης, ο Καζαντζάκης, Καββαδίας κ.τ.λ. Μελετάει σε θεωρητικό επίπεδο το Θέατρο και παρακολουθεί από κοντά την Ελληνική Θεατρική πραγματικότητα. Τον γοητεύουν τα διαβάσματα του γύρω από τις σχολές του Στανισλάβσκι και του Γκροτόφσκι.
Το 2006 διασκεύασε για θέατρο το παραμύθι του Ευγένειου Τριβιζά «Φρικαντέλα, η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα».
protothema.gr