Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση:
«Η μεγάλη συμμετοχή εργαζομένων και νεολαίας έδωσε το στίγμα και στις δύο συγκεντρώσεις.
Στη Φορτέτσα μίλησαν οι υποψήφιοι βουλευτές Λαμπρινή Πίττακα–Τριγωνάκη, δημοσιογράφος του “Ριζοσπάστη” και Μανώλης Συντυχάκης, δημοτικός σύμβουλος Ηρακλείου.
Στο Μαλεβίζι η συγκέντρωση του ΚΚΕ έγινε στην πλατεία δημαρχείου στο Γάζι όπου μίλησαν οι υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ Δημήτρης Βρύσαλης, μέλος της πανελλαδικής γραμματείας του ΠΑΜΕ Υγείας Πρόνοιας και περιφερειακός σύμβουλος, ο Γιάννης Γωνιανάκης, επικεφαλής της γραμματείας Ηρακλείου του ΠΑΜΕ και ο Μιχάλης Χουστουλάκης, δημοτικός σύμβουλος Μαλεβιζίου.
Οι υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ προειδοποίησαν για τη νέα θύελλα αντιλαϊκών μέτρων που έρχονται με τα λεγόμενα “μέτρα του Ιούνη”, ανεξάρτητα άν η κυβέρνηση συνεργασίας που θα προκύψει από τις κάλπες ονομαστεί “αριστερή”, “δεξιά” ή “κεντρώα”.
Με ισχυρό το ΚΚΕ θα αναθαρρήσει ο εργάτης και η εργάτρια που υφίσταται την εργοδοτική τρομοκρατία, ο νεολαίος που ζει στην αβεβαιότητα και την ανεργία, ο συνταξιούχος που στερείται και τα φάρμακα, ο αυτοαπασχολούμενος που βάζει λουκέτο, ο φτωχός αγρότης που ξεκληρίζεται.
Αποκάλυψαν τους πόθους του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης ότι μόνος λόγος που θα επιθυμούσαν ίσως να είναι το ΚΚΕ σε κυβέρνηση μαζί τους είναι να μην έχουν το ΚΚΕ στα πόδια τους στο κίνημα. Για να κουμαντάρουν το λαό λέγοντας του “Βρε παιδιά εδώ το ΚΚΕ έβαλαν νερό στο κρασί του καθίστε ήσυχοι και περιμένετε”. Το ΚΚΕ δε θα τους κάνει τη χάρη.
Εξήγησαν πως το ΚΚΕ δεν μπόρεσε να το βάλει στο χέρι το ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα, όταν έστελνε μαζικά κομμουνιστές στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις εξορίες και στις φυλακές, δεν μπόρεσαν να το βάλουν στο χέρι στην πιο κρίσιμη στιγμή για το διεθνές εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, το 1991-1992. Το ΚΚΕ δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι έτσι κι αλλιώς, ούτε τώρα, μέσω το ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο γιατί μοιράζει υπουργικές θεσούλες; Δε θα τους περάσει.
Τέλος κάλεσαν σε μαζική συμμετοχή στην απεργιακή Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση με το ΠΑΜΕ για να αποδείχνεται καθημερινά μέσα και από τους αγώνες ότι εργατική λαϊκή εξουσία θα γίνει πραγματικότητα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Ότι οι λαοί δε θα αυτοκτονήσουν».