Πρόκειται για ένα «πακέτο» ανείσπρακτων φόρων που φθάνει τα 12 δις. ευρώ, το οποίο προέρχεται από την πραγματική αδυναμία των πολιτών να ανταποκριθούν στην έκτακτη φορολογία, τις εισφορές και τα Τέλη που προβλέπει το πρώτο και το δεύτερο Μνημόνιο.
Ωστόσο, υπάρχει και μία μερίδα πολιτών η οποία από «ανυπακοή» δεν πληρώνει αυτά τα χρέη. Παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών εκτιμούν ότι πρόκειται για ένα μικρό ποσοστό πολιτών – οπαδοί του κινήματος «Δεν πληρώνω» – που αντιδρά στα «χαράτσια» του Μνημονίου και στα εξαντλητικά μέτρα λιτότητας.
«Τα ποσά των φόρων που χρωστά η συγκεκριμένη μερίδα πολιτικών είναι μικρά» υποστηρίζουν τα ίδια στελέχη, δείχνοντας από την άλλη τις άγριες διαθέσεις της Εφορίας γι’ αυτούς που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές μεγαλύτερες των 5.000 ευρώ . Με το νέο ποινολόγιο για ληξιπρόθεσμα χρέη μέχρι αυτό το όριο δεν υπάρχει ποινικό αδίκημα.
Τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών με την «ακτινογραφία» των χρεών που παρουσιάζει σήμερα σε αποκλειστικότητα το «bankingnews», δείχνουν το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν βρεθεί οι Έλληνες φορολογούμενοι από το 2009 που ξέσπασε η οικονομική κρίση στην χώρα μας, μέχρι και σήμερα.
Σε αυτή την τριετία οι Έλληνες τα βρήκαν «σκούρα» με την υπερβολική δόση λιτότητας του Μνημονίου και της πολιτικής ενάντια στην κρίση που ακολούθησε η Ευρώπη. Αυτή σε συνδυασμό με την ύφεση, την ανεργία και τις μεγάλες μειώσεις μισθών που έγιναν «τσάκισαν» τους φορολογούμενους, εργαζόμενους και μη.
Στο όνομα της εξυγίανσης και της διάσωσης της χώρας από το ενδεχόμενο χρεοκοπίας τότε και εξόδου από το ευρώ τώρα, οι Έλληνες πολίτες «πνίγηκαν» στους φόρους και στις έκτατες εισφορές. Μέσα στην θύελλα της κρίσης και συγκεκριμένα το 2010 οι φορολογούμενοι ( φυσικά και νομικά πρόσωπα ) έφθασαν να χρωστούν στην Εφορία 39 δις. ευρώ από 33 δις. ευρώ που ήταν το συνολικό «φέσι» το 2009.
Μέσα σε ένα χρόνο οι ληξιπρόθεσμες οφειλές «φούσκωσαν» κατά 9 δις. ευρώ δίνοντας έτσι ένα πρώτο στίγμα ότι η «καταιγίδα» των φόρων δεν είχε αποτέλεσμα για τα κρατικά ταμεία.
Ανάλογο μήνυμα πήρε η Τρόικα των δανειστών και τον Δεκέμβριο του 2011, όταν ενημερώθηκε ότι τα ίδια χρέη και παρά τις χαριστικές ρυθμίσεις που μεσολάβησαν, απογειώθηκαν στα 44,8 δις. ευρώ!
Να σημειωθεί ότι από τις ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα ληξιπρόθεσμα στις οποίες προχώρησε η προηγούμενη κυβέρνηση και βρίσκονται σε ισχύ μέχρι και σήμερα, το Δημόσιο εισέπραξε 1,6 δις. ευρώ το 2010 και 2,3 δις. ευρώ το 2011.
Η ανοδική πορεία των χρεών συνεχίστηκε και το 2012 με το ύψος αυτών των οφειλών να διαμορφώνεται στα 45,1 δις. ευρώ στα τέλη Απριλίου.
Στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται και οι διαγραφές χρεών ύψους 16,8 δις. ευρώ που έχουν γίνει σε φόρους και τέλη από το 2003 μέχρι και το 2010. Οι διαγραφές αυτές έγιναν:
· Είτε διότι συμβιβάστηκε ο υπόχρεος, οπότε στο συμβιβασμό το ποσό μειώνεται στο ένα τρίτο και το υπόλοιπο διαγράφεται.
· Είτε διότι μεσολάβησε σχετική απόφαση δικαστηρίου.
· είτε διότι κρίθηκαν ανεπίδεκτα είσπραξης.
· Είτε διότι παρήλθε το δικαίωμα του δημοσίου για την είσπραξη των φόρων.
Κρατάει χρόνια η…. κολόνια των χρεών
Τα ληξιπρόθεσμα χρέη είναι μια παλιά ιστορία που κρατάει χρόνια. Το 1999, τότε δηλαδή που η Ελλάδα έκανε σχέδια για την εισαγωγή της στο ευρώ, φορολογούμενοι και επιχειρήσεις χρωστούσαν εκείνη την περίοδο στην Εφορία 3,38 δις. ευρώ.
Ο Γιάννος Παπαντωνίου από το «τιμόνι» του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας έδειξε τότε να μην ανησυχεί για το ύψος αυτών των οφειλών από την στιγμή που ο κρατικός προϋπολογισμός – όπως φαίνονταν στα χαρτιά- ήταν πλεονασματικός. Οι οφειλές αυτές κατά την διάρκεια της θητείας του Νίκου Χριστοδουλάκη απογειώθηκαν στα 11 δις. ευρώ το 2003, χτυπώντας έτσι «καμπανάκι» στην οδό Νίκης για το πως μπορούν να εισπραχθούν.
Λέγεται ότι εκείνη την περίοδο ο Απόστολος Φωτιάδης με την ιδιότητα του υφυπουργού Οικονομικών που είχε για τα έσοδα είχε ενημερώσει τον Νίκο Χριστοδουλάκη ότι οι Εφορίες βεβαίωναν χρέη τα οποία ήξεραν από την αρχή ότι δεν μπορούσαν να εισπράξουν!
Ο φάκελος «ληξιπρόθεσμα χρέη» άνοιξε από τη ΝΔ τον Ιανουάριο του 2005. Το διάστημα εκείνο ιδιωτική εταιρεία προσέγγισε τον Γιώργο Αλογοσκούφη προκειμένου ν’ αναλάβει την είσπραξη των οφειλών. Ως αμοιβή η εταιρεία θα έπαιρνε το 10% των ποσών που θα εισέπραττε.
Το σχέδιο είσπραξης δεν περπάτησε λόγω του κωλύματος του φορολογικού απορρήτου που δημιουργήθηκε. Πέντε χρόνια μετά συνέβη το αντίθετο. Η κυβέρνηση πλεύρισε την εταιρεία για να εισπράξει τα χρέη. Το «συνοικέσιο» με την ιδιωτική εταιρία χάλασαν οι πρόωρες εκλογές.
Έτσι τα 11 δισ. ευρώ το 2003 έγιναν 19,8 δισ. ευρώ το 2005 για να πετάξουν στα 28,8 δισ. ευρώ το 2007. Τον Ιούνιο του 2009 ο υφυπουργός Οικονομικών Αντώνης Μπέζας δεν πίστευε στα μάτια του όταν από το «σκανάρισμα» των οφειλετών που έκαναν οι υπηρεσίες του υπουργείου είδε τα ληξιπρόθεσμα να εκτινάσσονται στα 33 δισ. ευρώ. Ενημέρωσε αμέσως τον Γιάννη Παπαθανασίου.
Στην σύσκεψη που ακολούθησε κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ευνοϊκή ρύθμιση που «έτρεχε» το προηγούμενο διάστημα, όπως και αυτές που είχαν θεσμοθετήσει οι προηγούμενοι «τσάροι» της οικονομίας -δεν είχαν καταφέρει να ανακόψουν την ταχύτητα με την οποία αυξάνονταν αυτά τα χρέη. Οι οφειλές συνέχισαν να καλπάζουν για να φθάσουν σήμερα στο αστρονομικό ποσό των 45,1 δις. ευρώ!
Έτος Ληξιπρόθεσμο ποσό
( σε δις. ευρώ)
2003 11,0
2005 19,8
2007 28,8
2009 33,0
2010 38,9
2011 44,8
2012* 45,1
*Έως τον Απρίλιο του 2012
bankingnews.gr