Tην αντίδραση της γερμανικής κυβέρνησης προκάλεσε η δημοσιοποίηση της πρότασης της Κομισιόν για τη δημιουργία μιας “τραπεζικής ένωσης», ενός είδους πανευρωπαϊκού ταμείου διάσωσης των προβληματικών τραπεζών, που περιλαμβάνεται στο σχέδιο προτάσεων της Κομισιόν για την τραπεζική διακυβέρνηση και την περαιτέρω οικονομική και νομισματική ενοποίηση της ΕΕ.

Με βάση τις προτάσεις της Κομισιόν (δείτε εδώ σχετικό ρεπορτάζ του protothema.gr ), οι 17 χώρες της Ευρωζώνης πρέπει να συστήσουν ένα είδος «τραπεζικής ένωσης», που ουσιαστικά θα τους δίνει τη δυνατότητα (αλλά και την υποχρέωση) να αντιμετωπίζουν από κοινού κάθε περιστατικό «προβληματικής» ή έτοιμης προς κατάρρευση τράπεζας. Με δυο λόγια να «μοιράζονται» την ευθύνη στήριξης και διάσωσης του τραπεζικού κλάδου στην Ένωση.

Η κατάρρευση των ισπανικών τραπεζών απετέλεσε το έναυσμα για να επισπευσθούν οι σχετικές διαδικασίες της Κομισιόν και το σύνολο των προτάσεών της θα τεθεί προς συζήτηση στους ηγέτες της ΕΕ στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής, ενώ το περιεχόμενό του θα επισημοποιηθεί έως τις 6 Ιουνίου.

Με βάση τις προτάσεις της Κομισιόν θα μπορούσε να συσταθεί ένα πανευρωπαϊκό ταμείο «διάσωσης» των τραπεζών, τα κεφάλαια του οποίου θα μπορούσαν να προέλθουν από την επιβολή ενός είδους «τέλους» στις τράπεζες εντός Ευρωζώνης, ύψους έως και 1% των αποθεματικών τους, με στόχο αυτό το Ταμείο να μπορεί να επεμβαίνει και να χρηματοδοτεί (διασώζει) προβληματικές τράπεζες εντός Ευρωζώνης. Στο σκεπτικό των ιθυνόντων της Επιτροπής είναι πως ακριβώς αυτή η διαμόρφωση μιας «ασπίδας» για τις τράπεζες θα απαλλάξει τις εθνικές κυβερνήσεις από το κόστος της διάσωσης τραπεζών, όπως συμβαίνει για παράδειγμα σήμερα στην Ισπανία. Ένα κόστος συχνά δυσθεώρητο που εκτός των άλλων «απειλεί» και την ισορροπία των ούτως ή άλλως «προβληματικών» δημοσιονομικών των ασθενέστερων χωρών της Ευρωζώνης.

Αυτό όμως επί του πρακτέου σημαίνει «κοινή ευθύνη» όλων των χωρών μελών της Ευρωζώνης και την … μοιρασιά της εκάστοτε «ζημιάς» σε όλους.

Εδώ έγκειται και η αντίδραση αρκετών χωρών, με πρώτες τις αποκαλούμενες χώρες του «σκληρού πυρήνα» του ευρώ (Γερμανία, Φινλανδία, Ολλανδία). Που έχουν πολλάκις διατρανώσει την κάθετη άρνησή τους να επωμισθούν κι άλλα βάρη και «αμαρτίες» των προβληματικών Νότιων εταίρων τους.

Στο πλαίσιο αυτό εκπρόσωπος της γερμανικής Καγκελαρίας επανέλαβε την κάθετη άρνηση του Βερολίνου σε κάθε σενάριο αύξησης της συμμετοχής της Γερμανίας σε κεφάλαια διάσωσης, πολύ δε περισσότερο στο να επιτρέψει να χρησιμοποιηθούν κεφάλαια του Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης (European Stability Mechanism) για απευθείας χρηματοδοτήσεις σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Το σκεπτικό του Βερολίνου ξεκάθαρο: εάν επιτραπεί κάτι τέτοιο θα ενέχει τον κίνδυνο να αυξηθούν τα χρέη και η έκθεση του ίδιου του ESM και κατ΄επέκταση να ακυρωθεί στην πράξη η «βασική του αποστολή», αυτή της διασφάλισης της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στην Ευρωζώνη.

Στον αντίποδα την πρόταση της Κομισιόν στηρίζουν κορυφαίοι παράγοντες της ΕΕ, που τονίζουν πως η σύσταση ενός τέτοιου «πανευρωπαϊκού τραπεζικού ταμείου» θα αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής οικονομικής ενοποίησης. Την ιδέα έχει επισήμως στηρίξει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Herman Van Rompuy, ενώ ο πρόεδρος της Κομισιόν José Manuel Barroso τονίζει πως είναι μια κίνηση που πρέπει να γίνει, παραδέχεται όμως πως θα χρειαστεί καιρός για να αλλάξουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί…

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook