Όπως σημειώνει η εφημερίδα, ούτε ένα παραλίγο θανατηφόρο καρδιακό επεισόδιο, όταν ήταν μόλις 40 ετών, δεν εμπόδισε τον καθηγητή Αρώνη να ζήσει και κυρίως να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.
Πέρα από τα πανεπιστημιακά του καθήκοντα, όπου επίσης διακρίθηκε, ο αποθανών δραστηριοποιήθηκε για δεκαετίες στους κόλπους της ομογένειας, αλλά και πολύ πέρα από τα στενά της όρια, φτάνοντας σε υψηλές θέσεις και αξιώματα της αυστραλιανής κοινωνίας.
Μεταξύ άλλων:
* Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συμβουλίου Εθνικών Μειονοτήτων της Νέας Νότιας Ουαλίας.
* Υπήρξε Ιδρυτικό μέλος και στο πρώτο συμβούλιο της Ειδικής Υπηρεσίας Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης (SBS).
* Υπηρέτησε στο πρώτο συμβούλιο του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Πολυπολιτιστικών Υποθέσεων.
* Ήταν στην εκδοτική ομάδα που ανέθεσε στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Καμπέρας την έκδοση της Εγκυκλοπαίδειας «Οι Αυστραλοί, το έθνος και η καταγωγή τους» με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 200 χρόνων από την άφιξη των πρώτων λευκών.
* Συνέβαλε στην έκθεση ελληνικών αρχαιοτήτων στην Αυστραλία με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2000.
* Είχε αναγορευτεί σε Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και είχε λάβει μέρος σε δεκάδες συνέδρια και σεμινάρια στην Ελλάδα. Το 1994 του δόθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 1998 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας του απένειμε την διάκριση του Διοικητού του Τάγματος του Φοίνικα.
* Φυσικά τιμήθηκε με σημαντικές διακρίσεις και από την αυστραλιανή πολιτεία (OBE, MBE).
* Ήταν επίσης Επίτιμο Μέλος της Εταιρείας Κυθηραϊκών Μελετών», που εδρεύει στην Αθήνα.
* Την περίοδο 1981-86 ήταν μέλος στην Κοινοπολιτειακή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
«Μπορεί να γεννήθηκα στην Αυστραλία σε δύσκολες εποχές για τους μετανάστες, αλλά πάντα υπήρξα ελληνόψυχος», έλεγε σε ιδιωτικές, αλλά και δημόσιες εμφανίσεις του, επισημαίνοντας με περηφάνια ότι «αγωνίστηκα για την ένταξή μας στην αυστραλιανή κοινωνία, και όχι την αφομοίωσή μας».
Γεννημένος στο Σίδνεϊ στις 31 Αυγούστου 1932, αλλά μεγάλωσε στην κωμόπολη Mackay της βόρειας Κουηνσλάνδης, όπου οι γονείς του διατηρούσαν καφεστιατόριο (Cafe). Οι γονείς του είχαν μεταναστεύσει από τα Κύθηρα. Ο πατέρας του Δημήτρης το 1908 και η μητέρα του Σταματίνα το 1920. Ο Μανώλης ήταν το μόνο παιδί που απέκτησαν. Στο Mackay ολοκλήρωσε την υποχρεωτική εκπαίδευση και ως αριστούχος μαθητής, απέσπασε Κοινοπολιτειακή Υποτροφία.
Με την υποτροφία επέστρεψε στο Σίδνεϊ και εγγράφηκε στη Σχολή Φυσικών Επιστημών του ομώνυμου Πανεπιστημίου. Ανέβηκε σταδιακά την πανεπιστημιακή εκπαιδευτική ιεραρχία στη θέση του καθηγητή και το 1977 τοποθετήθηκε επικεφαλής στο Τμήμα Χημείας. Διέπρεψε στον τομέα της Φαρμακευτικής απολαμβάνοντας διεθνή αναγνώριση.
Από τις κορυφαίες σε σημασία δράσεις του για τον Ελληνισμό της Ωκεανίας ήταν η ίδρυση το 1956 του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ και η θητεία του στο ΔΣ του Ελληνορθόδοξου Κολλεγίου του Αγίου Σπυρίδωνα.
Η εφημερίδα δημοσιεύει έναν μακρύ κατάλογο με τα επιτεύγματα και τις διακρίσεις του εκλιπόντος που άφησε πίσω του τη σύζυγό του Άννα (το γένος Πασχάλη), με την οποία απέκτησε τρεις γιους, οι οποίοι επίσης σταδιοδρομούν σε επιστήμες (Δημήτρης και Θόδωρος ως γιατροί και Σταμάτης ως δικηγόρος).