Ο Δήμος Χερσονήσου και η διεθνής κοινότητα των νεοελληνιστών έχασαν πριν από λίγες μέρες έναν από τους διακεκριμένους εκπροσώπους των, τον πανεπιστημιακό δάσκαλο και πρόεδρο της Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών των Γαλλόφωνων Πανεπιστημίων (Société d’études néo-helléniques-SEN), Μιχάλη Λασιθιωτάκη.
Ο Μιχάλης Λασιθιωτάκης, απόφοιτος της École Normale (Παρίσι), σπούδασε κλασική φιλολογία στη Σορβόνη και το 1985 έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα της νεοελληνικής φιλολογίας στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Paris IV, Sorbonne).
Στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών δίδασκε από το 1988, αρχικά ως επίκουρος καθηγητής, από το 2011 ως τακτικός καθηγητής, ενώ από το 2001 κατείχε την έδρα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γενεύης.
Ασχολήθηκε με την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας, τη σχέση ορθοδοξίας και καθολικισμού, τη ρητορική και την εκδοτική, ειδικότερα με πρώιμα νεοελληνικά κείμενα (12ος-17ος αι.), έργα της Κρητικής Αναγέννησης, της Κύπρου και της Ρόδου, καθώς και με το έργο του Νίκου Καζαντζάκη.
Η κηδεία του τελέστηκε σήμερα στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Παρισίων.
Ο Δήμος Χερσονήσου εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος, ενώ ο Δήμαρχος Χερσονήσου κ. Ζαχαρίας Δοξαστάκης απέστειλε επικήδειο αίνο για να αναγνωστεί στην τελετή.
Επικήδειος Αίνος
Φίλε και αγαπημένε Μιχάλη,
Το άγγελμα του αναπάντεχου και πρόωρου θανάτου σου, ως εκκωφαντική βροντή
απλώθηκε στην πατρώα σου γη, τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας, την πολυδιαφημισμένη
Χερσόνησο της ηρωικής νήσου Κρήτης.
Ήσουν συμπαθέστατος, πάντα καλοπροαίρετος και καταδεκτικός, απλός και
ήρεμος. Δεχόσουν με έκδηλη αγάπη τους φοιτητές σου και έλυνες τις επιστημονικές
απορίες τους.
Την ιδιαίτερη γοητεία σου δυνάμωνε η εντιμότητα και η ευθυκρισία, η
μετριοφροσύνη και η απλότητα, το αναμφισβήτητο ήθος, ο βαθύς και τετράγωνος
στοχασμός και ο τεκμηριωμένος λόγος σου.
Γοήτευες με τον πυκνό και μεστό λόγο, που ξάφνιαζε τον ακροατή με το προσωπικό
σου ύφος.
Τα αδιάψευστα αυτά προσόντα σου, εξασφάλισαν τη φήμη του σοφού και
ταλαντούχου Πανεπιστημιακού δασκάλου και παιδαγωγού. Αφήνεις πλούσιο και
αξιοθαύμαστο επιστημονικό έργο.
Το επιστημονικό συμπόσιο που μαζί ονειρευτήκαμε, για
τον τόπο μας, δυστυχώς δεν προλάβαμε να το πραγματοποιήσουμε.
Η αγάπη σου για τον τόπο μας και δικό σου τόπο ήταν έκδηλη και την εκδήλωνες,
με έναν ιδιαίτερο τρόπο, κάθε φορά που την επισκεπτόσουν και περιδιάβαινες τα όμορφα σοκάκια του παραδοσιακού οικισμού μας και περπατούσες στη μυροβόλο φύση μας.
Η αέναη ενασχόλησή σου με την νεοελληνική λογοτεχνία, προκάλεσε τη σωματική
ταλαιπωρία και υπέσκαψε την υγεία σου. Έφυγες νωρίς -κρίμα γιατί ήσουν νέος και είχες να δώσεις ακόμη πολλά -, αλλά ευτύχησες να κοιμηθείς σαν αληθινός δάσκαλος
τον «ανεξύπνητον ύπνο», όπως λέει και ο ποιητής.
Πέταξες για τον υπερουράνιο τόπο και θα αξιωθείς να αντικρίσεις το «όντως όν» , όπου θα απολαύσεις την απόλυτη αταραξία και γαλήνη.
Ο πόνος είναι ανείπωτος και η θλίψη μεγάλη.
Σε ευχαριστούμε για όλα όσα προσέφερες στην πατρίδα μας, στις νεοελληνικές
σπουδές, αλλά και την ανθρωπότητα.
Σου είμαστε ευγνώμονες και νοιώθουμε υπερήφανοι για σένα.
Καλό σου ταξίδι φίλε Μιχάλη