Τη τραγικότητα, δηλαδή, να μην έχεις το δικαίωμα στη ψυχική ηρεμία, νύχτα-μέρα όλο το καλοκαίρι, όπου κι αν βρίσκεσαι.
Υπάρχει και τραγικότερο, αυτός ο νεαρός που οδηγεί τη «γουρούνα» το γνωρίζει ότι σ ενοχλεί, το βλέπεις με τον τρόπο που σε κοιτάζει, σε προσβάλει συνειδητά και κάτι ακόμα, ξέρει ότι δεν θα αντιδράσεις.
Για τον νεαρό οδηγό της «γουρούνας» είναι το ζητούμενο να σε φέρει στο όριο, είναι οι διακοπές που του υποσχέθηκε ο Tour Operator ότι μπορεί να κάνει στα Μάλια, εξευτελίζοντας την τοπική κοινωνία και το κράτος που ξέρει πολύ καλά ότι ούτε απόψε δεν υπάρχει στα Μάλια.
Μην βιάζεσαι, υπάρχει κάτι ακόμη πιο τραγικό, να αγνοούν, το δίκιο σου αυτοί που θεσμικά θα έπρεπε να είναι ο συμπαραστάτης σου, ο σύμμαχος σου.
Από το 2000 έχουν κάνει την εμφάνιση τους οι «γουρούνες»,
Μέσα σε λίγα χρόνια, θα αποτελέσουν το όργανο μέτρησης της αντοχής, της υπομονής της ανεκτικότητας των Μαλιωτών. Έχω δει γέρους, γριές, ένα ολόκληρο χωριό, όλη νύχτα, με σμπαραλιασμένα τα νεύρα, την αξιοπρέπεια, την περηφάνια τους με τις πυτζάμες και τις νυχτικιές, να μένουν ξύπνοι να κάθονται έξω στη καρέκλα και να κρατούν το κεφάλι τους με τα δυο χέρια, να μην μπορούν να κοιμηθούν από τη φασαρία, με τον εκνευριστικό θόρυβο που προκαλούν οι «γουρούνες», προσβάλλοντας την προσωπικότητα και την ψυχική υγεία των.
Η εικόνα του τουριστικού προορισμού Μάλια κάνει το γύρο του κόσμου, κάθε Αύγουστο, με τα δυσμενέστερα σχόλια.
Η τοπική κοινωνία και η δημοτική αρχή αναζητούν λύσεις. Το κράτος απουσιάζει.
Είναι φανερό ότι, η ανάπτυξη του μαζικού τουρισμού σε συνδυασμό με την έλλειψη πολεοδομικού σχεδιασμού, οδήγησαν τα Μάλια, σε πόλο υποδοχής φθηνού νεανικού τουρισμού, με τους ΤΟs και τους ντόπιους πράκτορες να υπόσχονται και να παρέχουν, καθεστώς απόλυτης ασυδοσίας.
Η τοπική κοινωνία αισθάνεται ότι έχει χάσει τη δυνατότητα επηρεασμού και ελέγχου της περιοχής.
Μόνο οι «γουρούνες» πάνε πάνω-κάτω, τόσα χρόνια πάνε πάνω κάτω.
Τόσα χρόνια υποβαθμίζουν το τουριστικό προϊόν του τόπου και δεν βρέθηκε ένας να δώσει δίκιο στο παράπονο μιας κοινωνίας που το μόνο που ζητά είναι την εφαρμογή του νόμου.
Δεν μπορεί να είναι νόμιμη, ούτε στην Ελλάδα, αυτή η ασυδοσία.
Σήμερα η κοινωνική έκρηξη, στα Μάλια, με αφορμή τις «γουρούνες» δεν είναι απίθανη.
Ένας ολόκληρος τόπος στα όρια νευρικής παράκρουσης. Ή μήπως τα έχει ξεπεράσει; Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων-ημερών, έρχονται να επιβεβαιώσουν μια τρίτη διάσταση του προβλήματος. Την τελευταία βδομάδα είχαμε μέσα στο ίδιο 24ωρο σίγουρα δύο σκοτωμένους με «γουρούνες» ίσως τρεις, ενώ τα ατυχήματα είναι δεκάδες καθημερινά. Από την αρχή της σαιζόν μετρώ 4 ίσως 5 ίσως περισσότερους, ΝΕΚΡΟΥΣ μόνο από «γουρούνες» στα Μάλια.
Για τους λογούς του ο καθένας σιωπά.
Πρώτον: προσβολή της προσωπικότητας και δικαίωμα στη ψυχική ηρεμία,
Δεύτερο: υποβάθμιση του τουριστικού προϊόντος της περιοχής,
Τρίτον: θέματα ασφάλειας του οδηγού και προς τρίτους.
Πώς να αντιδράσεις, δηλαδή, μετά από τόσα χρόνια, αγανάκτησης και απελπισίας. Δεν αντέχεις, δεν πάει άλλο, έχει εξαντλήσει την υπομονή του ο κόσμος. Έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στους θεσμούς, στο κράτος, στη Δημοκρατία, που? Στα Δημοκρατικά Μάλια. Τι εμπιστοσύνη δηλαδή να έχεις σ ένα κράτος που δεν διασφαλίζει τον πιο απλό νόμο. Έχεις κάνει ήδη τόσα χρόνια υπομονή.
Τι κάναμε και δεχόμαστε τέτοια τιμωρία, τέτοια αδιαφορία, δεν αξίζουμε σαν κοινωνία? ούτε σαν τουριστικός προορισμός? Δεν είμαστε η καλή αγελάδα, που πληρώνει φόρους και μάλιστα σε τουριστικό συνάλλαγμα?
Οι «γουρούνες» δεν είναι επιλογή των Μαλιωτών, κάποιοι επιτρέπουν αυτή την ασυδοσία και την επιβάλουν εκμεταλλευόμενοι την ανεκτικότητα των Μαλιωτών.
Οι κάτοικοι είναι δυσαρεστημένοι αφού ο τουρισμός δεν απέφερε τα αναμενόμενα οφέλη, νιώθουν ξένοι στο τόπο τους και απογοητευμένοι, οι δε τουρίστες διαπιστώνουν ότι παραγνωριστήκαμε…
Άντε βρε, και ερπυστριοφόρο με το καλό… του χρόνου
Τάκης Πατελής