Την επιβολή κοινωνικού πόρου για το Ασφαλιστικό από πηγές χρηματοδότησης που δεν θα επιβαρύνουν την παραγωγή ούτε και τις επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν προσωπικό και ήδη καταβάλλουν υψηλές εισφορές (με βάση το Μνημόνιο, θα πρέπει να μειωθούν το 2013 κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες) επαναφέρουν στο τραπέζι οι μικρομεσαίοι (ΓΣΕΒΕΕ) και η ΓΣΕΕ μπροστά στο διαφαινόμενο χρηματοδοτικό αδιέξοδο της κοινωνικής ασφάλισης και όσων συνεισφέρουν στα Ταμεία.
Τη δημιουργία ειδικού «τροφοδότη» λογαριασμού για το Ασφαλιστικό από «τρίτες» πηγές -δεδομένου ότι εξαντλούνται τα περιθώρια χρηματοδότησης μέσω της επιβολής εισφορών στους συνταξιούχους και επαχθέστερων όρων στους ασφαλισμένους- ζήτησε με υπόμνημα που έστειλε στην κυβέρνηση με αφορμή την αναμόρφωση του φορολογικού η ΓΣΕΒΕΕ.
Η ΓΣΕΒΕΕ πρότεινε την επιβολή εισφοράς ένα τοις χιλίοις επί του τζίρου σε όλες τις επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως κλάδου δραστηριότητας και ιδιοκτησιακού καθεστώτος και με πρόβλεψη μικρότερης εισφοράς σε όσες επιχειρηματικές δραστηριότητες έχουν χαμηλό συντελεστή κέρδους.
Γαλλικό μοντέλο α λα ελληνικά
Το μοντέλο αυτό, προσαρμοσμένο στην ελληνική πραγματικότητα, επαναφέρει η ΓΣΕΕ. Η Συνομοσπονδία από την περίοδο που είχε ξεκινήσει ο διάλογος για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού (ο οποίος οδήγησε στον ισχύοντα νόμο Λοβέρδου – Κουτρουμάνη) είχε προβλέψει ότι οι παραμετρικές αλλαγές (οι αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης, ειδικά για το 2013 κατά 6 μήνες έως και 10 έτη, οι μειώσεις των ποσοστών αναπλήρωσης και των συντάξεων) δεν θα αρκούσαν για να «καλύψουν» τις αυξανόμενες- υπό την πίεση και της δημοσιονομικής προσαρμογής – ταμειακές ανάγκες των φορέων κοινωνικής ασφάλισης.
Την πρόβλεψη της Μελέτης που είχαμε κάνει επιβεβαίωσαν οι μετέπειτα εξελίξεις, υπογραμμίζει στην «Η» ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ καθηγητής Σ. Ρομπόλης τονίζοντας ότι «η αντιστροφή αυτής της εξέλιξης μπορεί να συντελεστεί με την ανασύσταση του Αποθεματικού Κεφαλαίου της Κοινωνικής Ασφάλισης και την αναζήτηση νέων πόρων από πηγές όπως στον τζίρο των επιχειρήσεων, στα κέρδη των λαχείων, στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές πάνω από ένα χρηματικό όριο, στην υπεραξία μεγάλων ακινήτων, στις ιδιωτικοποιήσεις ή εκμισθώσεις επιχειρήσεων του Δημοσίου κ.ά.».
«Ο,τι κερδίζει το σύστημα από τις περικοπές, το χάνει με το παραπάνω από τις αρνητικές επιπτώσεις της ύφεσης και της αύξησης της ανεργίας», καταλήγει. Ενδεικτικό είναι ότι οι απώλειες εσόδων για τα Ταμεία από την ύφεση και την ανεργία (χωρίς να συνυπολογίζεται η εισφοροδιαφυγή των 6 δισ. ευρώ που όλοι ζητούν να χτυπηθεί) φτάνουν τα 6 δισ. ετησίως, έναντι των «κλειδωμένων» νέων περικοπών των 4,5 έως 5 δισ. ευρώ για τη διετία 2013 – 2014.
«Κουρεμένα» τα αποθεματικά του κοινού κεφαλαίου
Χωρίς αντίκρισμα κινδυνεύουν να μείνουν, μετά τα «κουρέματα» του ελληνικού χρέους, οι παρακρατήσεις εισφορών από τις συντάξεις (εισφορά αλληλεγγύης συνταξιούχων στις κύριες και στις επικουρικές). Οι εισφορές αυτές μαζί με τα διαθέσιμα των φορέων κοινωνικής ασφάλισης, επενδύονται υποχρεωτικά στο Κοινό Κεφάλαιο στην ΤτΕ και αποκλειστικά σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, παρά τις αντιδράσεις των διοικήσεων των Ταμείων.
Εκτός από τις εισφορές των συνταξιούχων, στο Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών (ΑΚΑΓΕ) που είχε δημιουργηθεί με τον νόμο Πετραλιά και τα διαθέσιμά του διαχειρίζεται η ΤτΕ κατατίθεται υποχρεωτικά το 10% των κοινωνικών πόρων (για όσα Ταμεία έχουν κοινωνικό πόρο), το 4% από το ΦΠΑ και το 10% από τα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις (από τις δύο τελευταίες πηγές δεν έχουν εισρεύσει έσοδα, σύμφωνα με πληροφορίες).
Το ποσοστό των εσόδων
Η ΓΣΕΕ υποστηρίζει το γαλλικό μοντέλο όπου το 55% των εσόδων των Ταμείων προέρχεται από κοινωνική εισφορά και το υπόλοιπο 45% από τις εισφορές ασφαλισμένων ? εργοδοτών (το συγκεκριμένο σύστημα χρηματοδότησης «ισορροπεί» ακόμη και κάτω από τις τρέχουσες συνθήκες της κρίσης).
Η Συνομοσπονδία από την περίοδο που είχε ξεκινήσει ο διάλογος για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού είχε προβλέψει ότι οι παραμετρικές αλλαγές δεν θα αρκούσαν για να «καλύψουν» τις αυξανόμενες- υπό την πίεση και της δημοσιονομικής προσαρμογής – ταμειακές ανάγκες των φορέων κοινωνικής ασφάλισης.
imerisia.gr/Γιώργος Γάτος