Με τη νέα δουλειά του ο Κωνσταντίνος Ράμμος επιχειρεί με πρωτότυπες μεγάλες συνθέσεις ένα ζωγραφικό διάλογο ανάμεσα στο ανθρώπινο σώμα και το υγρό στοιχείο. Πρόκειται για εικόνες φωτός που πραγματοποιούνται με καταιγισμό χρωμάτων, ευφάνταστους συνδυασμούς και λεπτή εικαστική προσέγγιση. Τα ανθρώπινα σώματα μετεωρίζονται, βυθίζονται και άλλοτε αναδύονται από το νερό, μέσα από τις διαθλάσεις του φωτός, των χρωμάτων και των σχημάτων.
Την έκθεση του Κωνσταντίνου Ράμμου θα εγκαινιάσει η Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης Αθηνά Σχινά.
Η έκθεση θα διαρκέσει εώς τις 07 Σεπτεμβρίου 2012 και θα είναι ανοικτά από Δευτέρα εώς Παρασκευή 10-14 πρωί & 19-22 βράδυ. Σάββατο και Κυριακή κλειστά.Τηλ : 6972214450
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Κωνσταντίνος Ράμμος γεννήθηκε το 1955. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Συνέχισε της σπουδές του στη Γαλλία με υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης, στην Arts Plastiques, Paris I Sorbone. Έχει πάρει μέρος σε 12 ατομικές και σε περίπου 70 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΑΜΜΟΣ
ΕΝ ΥΔΑΣΙ
Η μετάβαση από την μία κατάσταση στην άλλη, προβλημάτιζε από τα πολύ παλιά ήδη χρόνια τους ανθρώπους, έλκοντας έντονα το ενδιαφέρον τους. Είχαν μάλιστα διαισθητικά συλλάβει, τις μεταμορφωτικές αλλαγές που υφίστανται τα σώματα, περνώντας από το ένα επίπεδο στο άλλο, την στιγμή μάλιστα που επιθυμούν αμφίσημα να κινούνται σε κάποιες από τις διαστάσεις του χωροχρόνου.
Ιδιαίτερα στα φανταστικά όντα, (σφίγγες, γρύπες, άρπυιες, πηγάσους, κενταύρους, αγγέλους, νίκες και έρωτες) οι καλιτέχνες είχαν συμβολικά αποδώσει, αρκετές από αυτές τις κατά περίσταση συννάληλες ιδιότητες, έτσι ώστε τα ουτοπικά κατά τα άλλα όντα των μύθων, να αποδεικνύουν με την παρουσία τους τις επιθυμίες συγκερασμού και ταυτόχρονης υπέρβασης των διαχωριστικών ορίων.
Η ιστορία του Ικάρου που θέλησε να πετάξει, φτάνοντας στον κόσμο των Θεών, λόγω της τραγικής της κατάληξης, μετέφερε μέσα από την τέχνη, πειστικότερη την επιθυμία υπερακοντισμού των συμβάσεων, που ο μοιραίος εκείνος ήρωας την αποπειράθηκε.
Ανάμεσα στην ουτοπία και στην πραγματικότητα στην μυθική αλληγορία και στον ρεαλισμό του τολμήματος, η πορεία του Ικάρου είχε και μιά άγραφη συνέχεια. Αντί για τον ουρανό ψηλά που ο Ίκαρος στοχευε κατέληξε στο γαλάζιο του εν τέλει αντικαθρέπτισμα, πέφταντας μέσα στα κύμματα του Αιγαίου. Λόγω της άνωσης των υδάτων, επέπλευσε ή τουλάχιστον έσπασε προς στιγμήν το καθηλωτικό φράγμα του νόμου της βαρύτητας.
Το ταξίδι του εκείνο έμεινε στις παρακαταθήκες του συλλογικού ασυνείδητου, αλλά και στο φως που παρακολουθούμε να αλλάζει μαζί με τα χρωματικά φάσματα των επιπέδων ανάλυσης και επανασύνταξης της μορφής, που τις διαδρομές των << πτώσεων >> της φανερώνουν τα σώματα των λουώμενων, στα υδάτινα τοπία του Κων/νου Ράμμου.
Ζωντάνια αμεσότητα, μαζί με τόνους κάποιου ρομαντικού κλίματος και ενός λεπτεπίλεπτου λυρισμού,μας μεταφέρουν σε μιά οικεία πραγματικότητα, οπου το σφρίγος και η δύναμη του ρεαλισμού συναντώνται με την ποιητικότητα της ουτοπίας, των θερινών ρεμβασμών και των τροπικών χρωμάτων μιας, κατά τα άλλα, εύκρατης ζώνης, όμοιας με εκείνην των βαθύτερων μας επιθυμιών.