18 Μαρτίου, 2011 | 20:47

Κύριε Υπουργέ είχαμε μία εξέλιξη σήμερα με τη Λιβύη, πήρε μία απόφαση ο ΟΗΕ για την απαγόρευση των πτήσεων. Επειδή είναι ένα θέμα που πονά όλη την Κρήτη, λόγω της βάσης στη Σούδα, θέλω να σας ρωτήσω τι βαθμό συμμετοχής θα έχει και αν έχουν ληφθεί οι σχετικές αποφάσεις.

Είναι πολύ θετικό ότι υπάρχει μία δήλωση του Καντάφι σύμφωνα με την οποία δείχνει να σέβεται τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και των Ηνωμένων Εθνών. Εκείνο που μπορούμε  να κάνουμε εμείς είναι να προσπαθούμε να  δημιουργήσουμε εκείνες τις συνθήκες που θα αναγκάσουν να υπάρχει εμπλοκή. Αυτό δεν είναι της ημέρας, επειδή προσπαθούμε να αποφύγουμε δικές μας ευθύνες, είναι η  βούληση του πρωθυπουργού να μην υπάρχει όσο είναι δυνατόν βία και στρατιωτική  παρέμβαση. Η περιοχή μας υποφέρει από αυτά , γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η κατάσταση μπορεί να γίνει  ανεξέλεγκτη σε όλη τη μεσόγειο.

«Ντόμινο» φοβάστε λοιπόν.

«Ντόμινο». Ξεκίνησε  από την Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη, πηγαίνει στις Αραβικές  χώρες, που σημαίνει ότι η εξάπλωση της βίας μπορεί να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες και φυσικά ο λαός κάθε χώρας έχει δικαίωμα να κάνει τις δικές του επιλογές. Αυτό όμως που συνεπάγεται  πολλές παρενέργειες, είναι να δημιουργούνται συνθήκες έντασης της  βίας, συνθήκες εμφυλίου πολέμου, συνθήκες παρέμβασης και μάλιστα όταν βρισκόμαστε ακριβώς δίπλα σε αυτές τις χώρες, πέρα από την εμπλοκή που είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα αλλά είμαι πολύ αισιόδοξος ότι δεν θα υπάρξει.

Ή ενός ιδιότυπου ψυχολογικού πολέμου έτσι;

Ναι φυσικά, αλλά και οι ανθρωπιστικές παρενέργειες. Ξέρουμε ότι μόνο στη Λιβύη ήταν ένα εκατομμύριο περίπου αιγύπτιοι για τους οποίους είχαν κλείσει τα σύνορα της επιστροφής προς Τυνησία και προς Αίγυπτο και αυτοί οι άνθρωποι κάπου θα πρέπει να πάνε. Θα μπορούσαμε να έχουμε έναν αδιανόητο ρυθμό  εισροής μεταναστών και προσφύγων που προφανώς δεν θα μπορούσαμε να σηκώσουμε. Ευτυχώς η Ευρώπη άρχισε να αντιλαμβάνεται σχετικά νωρίς το θέμα αυτό. Υπήρξαν συζητήσεις του πρωθυπουργού με άλλους αρχηγούς κρατών της Ευρώπης, σε περίπτωση που χρειαστούν ανθρωπιστικές ζώνες σε αυτές τις χώρες, έτσι ώστε να κρατάνε τον πληθυσμό τους και να μην αναγκάζονται οι άνθρωποι να ξεσηκώνονται, να έρχονται, να φεύγουν, να μεταναστεύουν, να προσφεύγουν, να κινδυνεύουν.

Έχω την αίσθηση ότι η ελληνική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται το ανθρωπιστικό κομμάτι, φλογερά θα έλεγα, και το απέδειξε και με την στάση της με τους κινέζους που φιλοξενήθηκαν στην Κρήτη. Μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Γαλλία έχουν μία άλλη αντίληψη και φοβάμαι ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα παραμένει χώρος υποδοχής αυτών των ανθρώπων.

Νομίζω ότι από εκεί που δεν το αντιλαμβάνονταν καθόλου, γιατί δεν τους το δίναμε να το αντιληφθούν, πλέον ασπάζονται την δική μας καθαρή άποψη και βλέπουν μέχρι που θέλουμε να φτάσουμε. Θέλουμε τα προβλήματα των χωρών να λύνονται βοηθώντας να σταματήσει η βία. Όταν μάλιστα είμαστε μία χώρα η οποία διέρχεται μία πολύ μεγάλη κρίση, όταν προσπαθούμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια να έχουμε τουλάχιστον αισιόδοξες συνθήκες γειτονίας , με Βαλκάνια που φλέγονταν πριν από μερικά χρόνια, τώρα έχοντας μία Μέση Ανατολή και μία Μεσόγειο σε πλήρη ανατάραξη και με ανεξέλεγκτες εσωτερικές διαδρομές, θέλουμε αυτό να σταματήσει εκεί .

 

Κύριε Πεταλωτή η κυβέρνηση προτίθεται να λάβει οποιασδήποτε μορφής μέτρα για να αντιμετωπίσει την απειλή από την Ιαπωνία;

Υπάρχει μία πλήρης και καθημερινή ενημέρωση της επιτροπής ατομικής ενέργειας, παρακολουθούμε με τον πιο επιστημονικό τρόπο τις παρενέργειες από τη χρήση πυρηνικής ενέργειας στην Ιαπωνία, κάτι όμως που μας κάνει να γινόμαστε ανήσυχοι για την γειτονιά μας. Αυτό είναι κάτι που εξέφρασε και ο πρωθυπουργός σε ομιλία του στη Βουλή, γιατί η Ιαπωνία μπορεί να μας φαίνεται ότι είναι μακριά, τι γίνεται όμως όταν έχουμε πυρηνικά εργοστάσια στη Μικρά Ασία, όταν η Τουρκία θέλει να κάνει άλλο πυρηνικό εργοστάσιο στη Ραιδεστό της Αν. Θράκης που απέχει λιγότερο από μία ώρα από τα ελληνικά σύνορα, όταν στη Βουλγαρία υπάρχουν ήδη δύο πυρηνικά εργοστάσια που προκάλεσαν προβλήματα από την έκλυση πυρηνικής ενέργειας και συζητιέται να κατασκευαστεί και τρίτο, όταν η Αλβανία, η Αίγυπτος και η Ιταλία ετοιμάζονται και αυτές να κατασκευάσουν; Οι ηγέτες των χωρών πρέπει να αντιληφθούν πλέον ότι το οικονομικό συμφέρον δεν μπορεί να μπαίνει πάνω από τη μόνιμη βλάβη του περιβάλλοντος, από το κίνδυνο εκατοντάδων χιλιάδων ζώων, προκειμένου υποτίθεται να βρούμε καθαρές μορφές ενέργειας.

Προτίθεται ο πρωθυπουργός να τηλεφωνήσει στον κ. Ερντογάν ώστε να του εκφράσει της ανησυχίες της ελληνικής πλευράς;

 Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διοχετευθούν αυτές οι ανησυχίες, είναι θέμα τακτικής, αλλά έχει εκφράσει και δημόσια πλέον τη βούλησή του ο έλληνας πρωθυπουργός για να υπάρξει μία πρωτοβουλία να σταματήσει η χρήση πυρηνικής ενέργειας. Δήλωσε μάλιστα ότι αποδεικνύεται πολύ σημαντικό ότι εμείς σαν χώρα πήραμε την  απόφαση να μην χρησιμοποιήσουμε πυρηνική ενέργεια στη χώρα μας, παρότι υπήρχαν και τέτοιες σκέψεις και προτάσεις υπήρχαν από ερευνητές, επιστήμονες  και επιχειρηματίες.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι στο οποίο για πολλούς κρίνεται το μέλλον ακόμη και των επόμενων γενεών. Η δανειακή σύμβαση ίσως είναι αδιαπραγμάτευτη αλλά οι πολιτικοί όροι ίσως θα μπορούσαν να τεθούν ξανά σε μία νέα βάση για το μνημόνιο ή όχι;

Εκ των πραγμάτων οι όροι τίθενται ξανά. Όταν το μνημόνιο προβλέπει έναν συγκεκριμένο χρόνο αποπληρωμής των 110 δισεκατομμυρίων και ήδη εμείς καταφέρνουμε αυτός ο χρόνος να επεκταθεί κατά έναν μεγάλο βαθμό, κάτι που ελπίζουμε ότι θα επικυρωθεί στις 25 Μαρτίου, όταν η τελευταία μας δόση από τον Σεπτέμβριο του 2015 μετατίθεται τον Μάιο του 2021 και μάλιστα με μειωμένο επιτόκιο, όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναλαμβάνει την υποχρέωση να αγοράζει ομόλογα ελληνικά, τότε ήδη έχει γίνει τροποποίηση και βελτίωση αυτών των όρων.  Το να λέμε θεωρητικά «το μνημόνιο είναι κακό», «υποθηκεύεται το μέλλον των παιδιών μας», «να επαναπροσδιοριστούν οι όροι του μνημονίου» δεν είναι σωστό. Η Νέα Δημοκρατία λέει ότι «αν έρθουμε εμείς στην κυβέρνηση θα επαναδιαπραγματευθούμε το μνημόνιο». Μα πρώτα απ’ όλα το πώς διαπραγματεύεσαι έχει να κάνει με το αν βρίσκεσαι σε θέση ισχύος. Αν μέναμε στη θέση που μας άφησε η Νέα Δημοκρατία δεν θα μπορούσαμε όχι να διαπραγματευτούμε, αλλά ούτε καν να κάνουμε μνημόνιο.

    

Πάντως δεν φημιζόμαστε ότι είμαστε και σε θέση ισχύος έτσι δεν είναι;

 Βεβαίως αλλά είμαστε τουλάχιστον σε θέση αξιοπιστίας την οποία την εισπράξαμε και από ατή τη σύνοδο κορυφής.

Οι πολίτες ζητούν καλά μεροκάματα, περισσότερες θέσεις εργασίας, καλύτερο και πιο αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, το κεντρικό ιδεολόγημα δηλαδή ενός σοσιαλιστικού κόμματος. Αυτά θα τα βάλει ο έλληνας πρωθυπουργός σε μία νέα διαπραγματευτική βάση με την Τρόικα.

Κερδίσαμε τις εκλογές με μία διαφορά πάνω από 10 μονάδες. Αν βρίσκαμε μία κατάσταση της χώρας ανεκτή, τότε θα μπορούσε να μας κατηγορήσει οποιοσδήποτε ότι δεν ασκούμε σοσιαλιστική πολιτική. Γιατί και εμείς άλλου είδους πολιτική θα θέλαμε να ασκούμε. Αλλά δεν υπάρχει πιο σοσιαλιστική και πατριωτική πολιτική από το να πρέπει να σώσεις τη χώρα σου. Αυτές οι αλλαγές μας εκφράζουν. Οι επώδυνες για τον ελληνικό λαό αποφάσεις σαφώς και δεν μας εκφράζουν, όμως ξέρουμε ότι αν δεν τις πάρουμε, δεν κινδυνεύουν μόνο οι επόμενες γενιές, αλλά ακόμη και οι μισθοί και οι συντάξεις της δικής μας γενιάς.

Η ιδεολογία ίσως δεν είναι σωλήνας του εργαστηρίου, καμιά φορά είναι όμως η κυρίαρχη αγωνία της κοινωνίας έτσι; Της κοινωνίας που εκλέγει.

Και δική μας. Χθες επισκέφτηκα τα γραφεία της Νομαρχιακής επιτροπής και οι αγωνίες που εισέπραξα ήταν ακριβώς οι αγωνίες που εκφράζει ο κάθε Έλληνας πολίτης. Τους είπα ότι όλοι μας θα πρέπει να γίνουμε επιθετικοί απέναντι στην κρίση, να μην είμαστε αμυντικοί και φοβικοί  και να προσπαθούμε να βρούμε εμείς τρόπους να την ξεπεράσουμε γιατί εμείς, το κόμμα, το ΠΑΣΟΚ έχει υποχρέωση να το κάνει αυτό. Εξίσου σοσιαλιστικό είναι να προχωράς, να είσαι καινοτόμος, να προσπαθείς να βρεις λύσεις, να εφαρμόζεις καλές πρακτικές. Αντίθετα καθόλου προοδευτικό δεν είναι αυτό που κάνουν τα κόμματα της αριστεράς και αρνούνται τα πάντα, υιοθετούν συμπεριφορές μηδενιστικές, απορριπτικές, βίαιες, απαξίωσης σύσσωμου του πολιτικού συστήματος πλην του εαυτού τους, τότε αυτό είναι το πιο συντηρητικό που μπορεί να κάνει μία δύναμη, είτε αυτή ονομάζεται σοσιαλιστική, αριστερή , δημοκρατική, ριζοσπαστική ή οτιδήποτε άλλο.

Κύριε υπουργέ η τελευταία σύνοδος στις Βρυξέλλες ήταν μια επικοινωνιακή υπερβολή ή μια δύσκολη διαπραγμάτευση;

Ήταν μια πολύ δύσκολη διαπραγμάτευση. Μιλούσαμε μάλιστα και με συναδέλφους σας δημοσιογράφους σε όλη τη διάρκεια της συνόδου και μόλις ελήφθησαν οι αποφάσεις μας είπαν «μπλοφάρετε» «κατεβάσατε πολύ τον πήχη».

Μα γιατί μας γεννάται αυτή η ανασφάλεια συνέχεια ότι παίζει μπλόφες το ΠΑΣΟΚ;

(γέλιο)… Δεν είναι έτσι όμως. Εγώ θα σας πω με ειλικρίνεια κάποιες λεπτομέρειες που είναι η πραγματικότητα. Ο πρωθυπουργός ήταν μόνος του στις διαπραγματεύσεις. Στο δείπνο εργασίας που έγινε, ήταν ένας συν ένας, δηλαδή ένας αρχηγός κράτους συν ένας διαπραγματευτής – εμπειρογνώμων. Εμείς εισπράτταμε τότε κάποια μηνύματα από μέσα και γνωρίζαμε πολύ καλά ποιες ευρωπαϊκές δυνάμεις στύλωναν τα πόδια τους για να μην υπάρχει απόφαση και το έκαναν όχι επειδή δεν ήθελαν να σωθεί η χώρα μας αλλά επειδή δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να κατανοήσουν τι κάνουμε εμείς. Στο επιχείρημα ειδικά κάποιων χωρών του βορρά «γιατί να πληρώνουμε εμείς οι φορολογούμενοι του κράτους του βορρά, τους Έλληνες οι οποίοι είναι ασυνεπείς, αρνούνται να κάνουν θυσίες και αρνούνται να έχουν ένα σχέδιο», δεν μπορούσες να έχεις μια πραγματικά λογική απάντηση εύκολα. Γιατί μας ρωτούσαν τι κάναμε με την περιστολή της φοροδιαφυγής, τι κάναμε με τη γραφειοκρατία, όπου εκεί έχουμε παγιωμένους μηχανισμούς επενδυμένους με πρακτικές πολλών δεκαετιών;

Η πολιτική στόχευση όμως της χώρας εκ μέρους των ισχυρών του βορρά, ξέρετε, αποδεικνύει και μια προκατάληψη.

Μπορεί να είναι και έτσι.

Γίνεται επαναλαμβανόμενα και ο ελληνικός λαός, φαντάζομαι θα συμφωνείτε μαζί μου, υποβάλλεται σε στυγνές θυσίες.

Βεβαίως, αυτό όμως είναι που αναγνώρισαν κιόλας, εν αντιθέσει με αυτό που έγινε με την Ιρλανδία για την οποία είπαν ότι δεν προσπαθεί να κάνει τίποτα. Φυσικά δεν χαιρόμαστε που η Ιρλανδία έμεινε εκτός και ελπίζουμε να βρεθεί μια φόρμουλα, ένα modus vivendi ώστε και εκείνη να τύχει αυτών των ευνοϊκών διατάξεων που τύχαμε εμείς.

Σας είχα ακούσει εκείνο το βράδυ στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, να λέτε ότι δυστυχώς δεν υπάρχει συμμαχία των ασθενεστέρων.

Δεν υπάρχει, γιατί είναι μια κατάσταση όπου καθένας λειτουργεί βάσει της νοοτροπίας «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Ο καθένας προσπαθεί να βγει έξω από το κάδρο της κρίσης και σου λέει «βγάλε τα πέρα μόνος σου».

Αυτό δεν είναι ενωμένη Ευρώπη όμως…

Βεβαίως δεν είναι και υπάρχει πολύ μεγάλο έλλειμμα αλληλεγγύης και έλλειμμα ενότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι σαφές και ξεκάθαρο ειδικά όταν βρισκόμαστε σε μια θέση όπου θα πρέπει να καταδείξουμε σε κάποιους ισχυρούς της Ευρώπης ότι η χώρα μας είναι αυτή η οποία κατανάλωνε τα ευρωπαϊκά προϊόντα κατά κόρον, είτε αυτοκίνητα είναι αυτά είτε υποβρύχια είτε οτιδήποτε άλλο. Η χώρα μας είναι αυτή που δημιούργησε καταναλωτικές συνθήκες οι οποίες σαφώς ήταν υπερβολικές για τις δυνάμεις της, συσσώρευαν όμως πλούτο σε άλλες ευρωπαϊκές πλούσιες χώρες οι οποίες σήμερα μας κατηγορούν ότι είμαστε πολύ καταναλωτικός λαός και δεν μπορούμε να κάνουμε κουμάντο στα του οίκου μας. Είναι μια πραγματικότητα και αυτή που έχει να κάνει και με δική μας συνειδητοποίηση αλλά και με συνειδητοποίηση των πλούσιων εταίρων μας ότι χωρίς εμάς το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα ήταν τόσο πλούσιοι. Γι’ αυτό ακριβώς υπάρχουν προτάσεις της ευρωπαϊκής σοσιαλιστικής ομάδας και της σοσιαλιστικής διεθνούς και του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου που λένε ότι η Ευρώπη πρέπει να πάρει άλλη ρότα. Θα πρέπει να δούμε το topping tax, είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία το γεγονός ότι για πρώτη φορά μέσα σε αυτό το σχέδιο αποφάσεως που θα ψηφιστεί κατά πάσα πιθανότητα στις 25 Μαρτίου, δίνεται προτεραιότητα στο φόρο των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, επιτέλους οι τράπεζες, πολλές από τις οποίες δημιούργησαν  την κρίση, θα πρέπει να πληρώσουν και  αυτές το φόρο που τους αναλογεί όταν έχουμε να κάνουμε με ευρωομόλογα. Αυτά είναι πολύ σημαντικά και μας κάνουν να αισιοδοξούμε ότι ίσως η Ευρώπη μπορέσει    να βρει τον πραγματικό της ρόλο.

Καλά κάνετε και αισιοδοξείτε, έτσι κι αλλιώς η πολιτική είναι μια αντίσταση στη νομοτέλεια της φθοράς και αυτός είναι και ο λόγος που οι λαοί εκλέγουν κυβερνήσεις. Να σημειώσω και κάτι άλλο, ο κ.  Στρος Καν σε ένα κρεσέντο απαξιωτικών χαρακτηρισμών για την Ελλάδα, είπε ότι είναι εθνικό μας σπορ, περίπου κυλά στο dna μας η φοροδιαφυγή.

Κοιτάξτε δεν είναι θέμα το τι λέει ο Στρος Κάν. Ο Στρος Καν κάνει τη δουλειά του, αν την κάνει καλά ή άσχημα θα το κρίνουν αυτοί που τον έχουν επιλέξει να βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Αυτό το οποίο ενδιαφέρει εμάς που σαφώς δεν ταυτιζόμαστε με τέτοιες απόψεις, είναι ότι μπορούμε να λέμε εμείς ό,τι θέλουμε για τη χώρα μας, δεν θέλουμε όμως να τα λένε οι ξένοι και φυσικά όταν όλα αυτά είναι μεμονωμένα. Μπορεί να έχουμε ελαττώματα, έχουμε όμως και πολλά προτερήματα, μπορεί να είμαστε μια χώρα η οποία πραγματικά επί δεκαετίες σώρευε παθογένειες και αγκυλώσεις χρόνων, έχουμε αποδείξει  όμως ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έχουμε κάνει πραγματικά άλματα, τα οποία είναι πολύ πιο πέρα από τη νοοτροπία μας και πολύ πιο προχωρημένα από αυτά που θα μπορούσε να διανοηθεί οποιοσδήποτε κύριος Στρος Καν. Από εκεί και πέρα το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς για να απαντάμε πρακτικά στον οποιοδήποτε θέλει να απαξιώσει τη χώρα μας. Είτε κάτι μας ενοχλεί είτε όχι, είτε το λέει ο Στρος Καν είτε οποιοσδήποτε άλλος, εάν πραγματικά δεν υπάρχει αντικείμενο και έδαφος εύφορο για να ευδοκιμήσουν τέτοιου είδους υβριστικά σχόλια, κανείς δεν μπορεί  να μας «κουνήσει». Το θέμα είναι να μην δίνουμε εμείς δικαίωμα και νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα.

Εγώ έχω την ταπεινή αίσθηση κύριε υπουργέ, ότι η εξύβριση της Ελλάδας στην Ευρώπη τείνει να γίνει «χόμπυ»..

Ειδικά παλιότερα το υφιστάμεθα κάθε μέρα!

    

Τόσο ευκολότερα ίσως εκλεγεί ο κ. Στρος Καν πρόεδρος της Γαλλίας, αλλά έχω την αίσθηση ότι πρέπει να περιφρουρήσετε τη χώρα ώστε να μην σκυλεύεται.

Νομίζω ότι πλέον δεν επικρατεί αυτή η εικόνα, είναι τελείως διαφορετική από την εντύπωση που είχε δημιουργηθεί από όλα αυτά τα γερμανικά, τα γαλλικά και τα αγγλικά περιοδικά που μας λοιδορούσαν. Δεν υπάρχει πια αυτή η εικόνα. Έχει αναταχτεί και αυτό είναι πάρα πολύ παρήγορο. Βέβαια δεν έγινε αυτόματα, αλλά με πολύ δουλειά από τον ελληνικό λαό πρώτα απ’ όλα και φυσικά και από την κυβέρνηση.

Καλά, η κυβέρνηση δεν αντιδικεί με περιοδικά. Δεν σας ζητώ να μου σχολιάσετε τα περιοδικά, αλλά σας ζητώ να μου σχολιάσετε την άποψη ενός κυρίου ο οποίος μας δανείζει και απαιτεί να έχει την ευπρέπεια του δανειστή.

Και αυτό τον κάνει να είναι σε μια θέση ισχύος, ενώ εμείς που αναγκαστικά δανειζόμαστε, είμαστε σε μια υποδεέστερη θέση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δίνουμε το δικαίωμα σε κανέναν να μας κρίνει για τις συμπεριφορές μας με τέτοιο τρόπο. Το αν θα καλύψουμε τις δανειακές μας ανάγκες ή αν θα είμαστε συνεπείς, ο δανειστής μας μπορεί να το κρίνει. Αλλά το πώς είναι η ιδιοσυγκρασία του λαού μας και τι μπορούμε να κάνουμε σαν χώρα, αυτό δεν έχει δικαίωμα κανείς να το «αγγίζει».

Μια τελευταία ερώτηση. Το βράδυ μετά τη διαπραγμάτευση της 11^ης Μαρτίου ο πρωθυπουργός είχε την ψυχραιμία να κοιμηθεί;

Ήταν από τις λίγες φορές που είδα τον κ. Παπανδρέου μετά από μια σύνοδο κορυφής, ο οποίος είναι φύσει ψύχραιμο και ήρεμο άτομο, να είναι τόσο χαρούμενος. Δεν πανηγυρίζουμε εννοείται, έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο ακόμα, αλλά δόθηκε μια ανάσα σε πρακτικό επίπεδο και μια ψυχολογική ανακούφιση όταν πήγαμε και ακούσαμε ότι επιτέλους μας εμπιστεύονται, επιτέλους μας θεωρούν ισότιμους συνομιλητές και αυτό δημιουργεί το έδαφος και τις προϋποθέσεις να αναπτυχθούμε πολύ περισσότερο.