“Σε περιπέτειες ετοιμάζεται να βάλει η κυβέρνηση τα ελληνικά αεροδρόμια με την χαοτική εξαγγελία περί ¨αξιοποίησης¨. Η εξαγγελία αυτού βρίθει από αντιφάσεις
1. Το μοντέλο της κατασκευής και αξιοποίησης για 25 χρόνια, το οποίο είναι το μοντέλο του Ελευθέριος Βενιζέλος αναγνωρίζεται ότι πρακτικά έχει τρομακτικά υψηλές τιμές. Αυτές αποθαρρύνουν τη χρήση του από οριακές εμπορικές γραμμές ( ήδη η Αθήνα δεν πετάει σε Βερολίνο, ΗΠΑ, Ν.Α. Ασία και πληθώρα άλλων ευρωπαϊκών και παγκόσμιων προορισμών) και ταυτόχρονα αποθαρρύνουν πλήρως τις εταιρείες χαμηλού κόστους. Ταυτόχρονα οι έλληνες πολίτες πληρώνουν το 1/3 του αεροπορικού εισιτηρίου στο αεροδρόμιο για ένα ταξίδι στην Αθήνα. Η εξαγγελία της ίδρυσης φορέα που θα ελέγχει τις τιμές των αεροδρομίων φαντάζει ως κακόγουστο αστείο, καθώς οι τιμές προεγγράφονται στις συμβάσεις παραχώρησης, μαζί και ο τρόπος προσδιορισμού τους στο μέλλον.
2. Τα 37 περιφερειακά αεροδρόμια ταξινομούνται σε όσα έχουν εμπορικό ενδιαφέρον και θα προσελκύσουν ιδιωτικό ενδιαφέρον (13 έως 22) και σε όσα δεν έχουν. Τα δεύτερα εκχωρούνται σε δημόσια εταιρεία διαχείρισης, εξ ορισμού ζημιογόνα. Σήμερα τα κερδοφόρα και ζημιογόνα περιφερειακά αεροδρόμια δεν επιβαρύνουν το δημόσιο προϋπολογισμό, καθώς ο συμψηφισμός κερδών και ζημιών είναι θετικός. Με το νέο σύστημα ο προϋπολογισμός της χώρας θα φέρει το βάρος των ζημιογόνων αεροδρομίων.
3. Τα υπό αξιοποίηση αεροδρόμια αναπόφευκτα θα καταλήξουν σε αυξήσεις τιμών σε σημαντικά σημεία της περιφέρειας, ιδιαίτερα των νησιών, που θα έχει τεράστιες αρνητικές συνέπειες, στον τοπικό τουρισμό και στην μετακίνηση των πολιτών.
4. Πολλά περιφερειακά αεροδρόμια είναι ενταγμένα ήδη σε προγράμματα των ΕΣΠΑ και εκτελούνται μεγάλες επενδύσεις εκσυγχρονισμού των υποδομών. Το αεροδρόμιο Χανίων έχει σε εξέλιξη πρόγραμμα 100 εκατομμυρίων. Η αξιοποίηση φαντάζει παράλογη τη στιγμή που το επιχείρημα των νέων ιδιωτικών επενδύσεων αυτό ακυρώνεται καθώς οι επενδύσεις είναι ήδη υπαρκτές. Το τι θα κάνει συνεπώς ο νέος ιδιώτης παραμένει αδιευκρίνιστο.
5. Τα μεικτά αεροδρόμια, – επιβατικής και αμυντικής χρήσης, εκχωρούνται με την εξοργιστική διατύπωση ότι ο ιδιώτης θα πρέπει να είναι σε συνεχή συνεννόηση με το Υπουργείο Άμυνας για τις οποίες τροποποιήσεις στις υποδομές ή στον τρόπο λειτουργίας των. Καθώς τα μεικτά αεροδρόμια τελούν υπό τον απόλυτο θεσμικό έλεγχο του Υπουργείου ´Άμυνας, και σωστά, θα είναι μάλλον ¨ελληνική πρωτοτυπία¨ να δούμε ένα νέο θεσμικό πλαίσιο όπου το Υπουργείο Άμυνας θα είναι σε συνεχείς συζητήσεις με ιδιώτες επιχειρηματίες για τη λειτουργία των αεροδρομίων.
Θα ήταν μάλλον πιο ενδεδειγμένο η κυβέρνηση να επικεντρωθεί στην αναθεώρηση της συμφωνίας του Ελευθέριος Βενιζέλος, προκειμένου το αεροδρόμιο να αποκτήσει τον αναπτυξιακό ρόλο που οφείλει να έχει για την πρωτεύουσα, να επεξεργαστεί σχέδια καλύτερης διαχείρισης των περιφερειακών αεροδρομίων από κοινού με μία τιμολογιακή πολιτική που θα ενθαρρύνει, αντί να αποθαρρύνει, την προσέλκυση αεροπορικών εταιρειών και γραμμών από νέους προορισμούς και ταυτόχρονα να σεβαστεί τα θέματα άμυνας της χώρας χωρίς να διολισθαίνει σε επικίνδυνες θεσμικές ρυθμίσεις.”